Η φύση δεν εξαιρεί κανέναν από τους βασικούς της νόμους. Γεννήθηκες? Θα πεθάνεις! Δεν ξεφεύγει κανένας. Μιλάμε σήμερα για τον γιγάντιο Έλληνα πρωθυπουργό των αρχών του 20ου αιώνα Ελευθέριο Βενιζέλο. Πέθανε στις 18 Μαρτίου του 1936 σε ηλικία 72 ετών από εγκεφαλικό επεισόδιο στο Παρίσι. Η Γαλλική Κυβέρνηση τον τίμησε με στρατιωτικό άγημα στο κέντρο του Παρισιού προκειμένου η σορός του να φορτωθεί σε τραίνο και να μεταφερθεί στην Μασσαλία. Ο Γάλλος πρωθυπουργός εκείνης της εποχής Georges Clemenceau ο επονομαζόμενος και ως τίγρης, όταν γινόταν σύσκεψη αρχηγών κρατών ρωτούσε πάντα: συμμετέχει και ο Βενιζέλος? Και όταν έπαιρνε καταφατική απάντηση έλεγε, βρε γαμό τον αντιχρριστό μου, δεν τον προλαβαίνω ποτέ στη σκέψη του, είναι πολύ γρήγορος ο άτιμος. Την εποχή εκείνη έγινε στο Παρίσι πολύ μεγάλη συγκέντρωση αρχηγών κρατών συμπεριλαμβανομένου του προέδρου των ΗΠΑ Woodrow Wilson. O Βενιζέλος άρπαξε την ευκαρία να δεί τον επιφανή πρόεδρο από κοντά και ζήτησε από το προσωπικό γραφείο του Προέδρου μία συνάντηση πέντε λεπτών. Η Προεδρία του απάντησε πως ο κύριος πρόεδρος είχε βαρύ πρόγραμμα και πως λυπόταν που αρνιόταν να αποδεχθεί το αίτημα του Έλληνα Πρωθυπουργού.Ο δικός μας πήγε κατευθείαν στο ξενοδοχείο που έμενε ο Αμερικανός Πρόεδρος και ζήτησε από τον γραμματέα του πάλι την συνάντηση των πέντε λεπτών. Με τα πολλά με τα λίγα, ο Wilson τον δέχτηκε για πέντε λεπτά. Ο Βενιζέλος μπήκε περιχαρής στο γραφείο του μεγάλου ηγέτη και βγήκε από μέσα γελαστός και πρόσχαρος μετά τέσσερις ολόκληρες ώρες. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ όταν μετά λίγο καιρό επέστρεψε στην Ουάσιγκτον ρωτήθηκε τι ήταν το πιο σπουδαίο που είχε δεί στην Ευρώπη και απάντησε: τεράστια εντύπωση μου έκανε ένας πολύ μεγάλος πολιτικός ενός πολύ μικρού κράτους, και φυσικά εννοούσε τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Ο Λευτεράκης όπως τον αποκαλούσαν οι κοντινοί του φίλοι ήταν ένας άνθρωπος που ακτινοβολούσε προσωπικότητα και ένα πηγαίο ταλέντο καταγοήτευσης των ανθρώπων.
Με την επιτυχημένη συνθήκη των Σεβρών (προάστιο των Παρισίων) η Ελλάδα κατέλαβε τα παράλια της Ιωνίας συμπεριλαμβανομένης της πόλης της Σμύρνης χωρίς να πέσει μια τουφεκιά και να ανοίξει μια μύτη. Διατυμπάνιζε πως η Ελλάδα είχε γίνει μια μεγάλη χώρα, και να σκεφθεί κανείς πως την εποχή εκείνη ο Πειραιάς δεχόταν 50 εμπορικά πλοία ετησίως και η Σμύρνη δεχόταν 2.000 πλοία. Η οικονομία της Ελλάδος θα τιναζόταν στα ύψη. Ο Βενιζέλος ρωτούσε πάντα, ποιος ελέγχει την Θάλασσα? Οι Εγγλέζοι, ωραία, μ αυτούς είμαστε εμείς. Δεν είχε έρθει ακόμη η εποχή του Καντάφι. Πιστεύοντας ότι οι επιτυχίες του θα δημιουργούσαν μεγάλο ρεύμα υπέρ αυτού προκήρυξε εκλογές το 1920 και τις έχασε παταγωδώς διότι η αντιπολίτευση είχε το λαϊκιστικό χαρτί: ψηφίστε μας για να φέρουμε πίσω τα παιδιά σας και αντί να τα φέρουν πίσω έκαναν άστοχη επίθεση να καταλάβουν την Άγκυρα. Η Μικρασιατική εκστρατεία κατέληξε σε Εθνική εξόδιο ακολουθία.
Ήταν πάλι ο Βενιζέλος που διαπραγματεύθηκε την συνθήκη της Λωζάνης το 1923 με συνομιλητή τον μετέπειτα Τούρκο πρωθυπουργό Ινονού. Ο Βενιζέλος του έλεγε πως τα σύνορα θα μπούν στον Έβρο και ο Ινονού αντέλεγε να μπούν στον Νέστο, μεταξύ Καβάλας και Ξάνθης. Αντάλλαξαν κάποιες φορές επιμένοντας στις απόψεις τους και ο Βενιζέλος γνωρίζοντας ότι οι Τούρκοι καταλαβαίνουν καλλίτερα την πολιτική της γροθιάς είπε τελικά: Δεν υπάρχει συννενόηση, τηλεγραφώ στην Αθήνα για προετοιμασία πολέμου. Εκεί ο Ινονού κάμφθηκε και αποδέχτηκε τον Έβρο. Στον νομό Έβρου ο Βενιζέλος βλέποντας πολλά χρόνια μπροστά έδωσε εντολή να μην μείνει ούτε ένας Μουσουλμάνος και αποτελέσει αυτό επιθυμία των Τούρκων για ενσωμάτωση κάποια στιγμή αργότερα. Επί των ημερών του Ελευθέριου Βενιζέλου ιδρύθηκε η Τράπεζα της Ελλάδος, η Αγροτική Τράπεζα, το συμβούλιο της Επικρατείας, το Εθνικό Θέατρο και χτίστηκαν 3.000 σχολεία.
Καλό θα είναι να θυμόμαστε και να τιμούμε αυτούς που τίμησαν τα παντελόνια τους και το αξίωμά τους.
Φοίβος Ιωσήφ
