Η Παναγία του Νόστου, η Μικρασιάτισσα
Η Παναγία του Νόστου, ξεριζωμένη και αυτή από τις προγονικές εστίες του Μικρασιατικού Ελληνισμού, πεταμένη στη θάλασσα για να διασωθεί από τα βέβηλα χέρια των εικονομάχων, λεηλατηθείσα από τους αδίστακτους και αιμοδιψείς Σταυροφόρους της Δύσης και τέλος φορτωμένη στις πλάτες των δυστυχισμένων προσφύγων του 1922, που προσπάθησαν να διασώσουν ό,τι πιο πολύτιμο είχαν, την Παναγιά τους, έφθασε στην Ελλάδα και σήμερα στολίζει με την παρουσία της τους ναούς των προσφυγικών χωριών, πόλεων και μοναστηριών, χαρίζοντάς τους προστασία και ευημερία.
Είναι η Παναγιά μας, Παναγιά της Ελπίδας, της Προσδοκίας και της Νοσταλγίας, που η Παρουσία της διατηρεί στις μνήμες μας τις αδικοχαμένες Πατρίδες.
Είναι η Παναγία του Νόστου.
Παναγία Κορυφινή
Καλόλιμνου Προποντίδας
Η καταγωγή αυτής της εικόνας είναι από τη νήσο Καλόλιμνο της Προποντίδας, το σημερινό Ίμραλι.
Μια μέρα, ο καπετάνιος ενός πλοίου, που εκτελούσε το δρομολόγιο Πανόρμου-Κωνσταντινούπολης, καθώς πλησίαζε την Καλόλιμνο, διέκρινε πάνω στην κορυφή του βουνού να αναβοσβήνει ένα αστραφτερό φως.
Οδηγούμενος από μια παράξενη δύναμη, άλλαξε την πορεία του, προσάραξε το πλοίο στο γειτονικό λιμάνι και όλοι μαζί, καπετάνιος και πλήρωμα, ακολούθησαν το δρόμο που οδηγούσε ψηλά στην κορυφή του βουνού, όπου φαίνονταν η έντονη λάμψη.
Φθάνοντας στην κορυφή, αντίκρισαν μία σπηλιά, από την είσοδο της οποίας έβγαινε μια μεγάλη δέσμη φωτός.
Ο ευσεβής καπετάνιος έκανε το σταυρό του και μπήκε τρέμοντας στη σπηλιά. Σε μία άκρη της σπηλιάς διέκρινε μια μεγάλη εικόνα της Παναγίας, η οποία εξέπεμπε ένα υπέρλαμπρο φως, που φώτιζε τη σπηλιά και τη γύρω περιοχή.
Tρέμοντας από συγκίνηση, προσκύνησαν όλοι τους την Άγια εικόνα, τη μετέφεραν με ευλάβεια στο χωριό, την παρέδωσαν στον ιερέα, ο οποίος την τοποθέτησε στην εκκλησία.
Όταν μαθεύτηκε το γεγονός στην ευρύτερη περιοχή, πολλοί πιστοί από τη γύρω περιοχή έρχονταν στο χωριό, για να την προσκυνήσουν. Γρήγορα διαδόθηκαν οι φήμες ότι την εικόνα την είχαν κρύψει στη σπηλιά πιστοί χριστιανοί την περίοδο των εικονομαχιών, για να την προστατέψουν από τα βέβηλα χέρια των εικονομάχων.
Η εικόνα ονομάστηκε Παναγία Κορυφινή, εξαιτίας του γεγονότος που βρέθηκε πάνω στην κορυφή του βουνού. Την άλλη μέρα, χαρούμενοι οι κάτοικοι του χωριού πήγαν μαζί με τον ιερέα στην εκκλησία, για να προσκυνήσουν την Παναγιά και να αναζητήσουν τον οριστικό τόπο, όπου θα την τοποθετούσαν.
Η χαρά τους μεταβλήθηκε σε τρόμο, όταν διαπίστωσαν ότι η εικόνα δεν βρίσκονταν στη θέση της. Αμέσως χτύπησαν οι καμπάνες της εκκλησίας και όλοι οι κάτοικοι, με επικεφαλής τον ιερέα, έσπευσαν να την αναζητήσουν.
Κατευθύνθηκαν προς την κορυφή του βουνού, όπου βρίσκονταν η σπηλιά, μέσα στην οποία ο καπετάνιος και το πλήρωμά του είχαν βρει τη θαυματουργή εικόνα. Φθάνοντας στην είσοδο, με μεγάλη τους χαρά διέκριναν σε μια γωνιά την Παναγιά φωτισμένη από ένα εκθαμβωτικό φως.
Ήταν σαν να τους περίμενε!!
Χαρούμενοι μετέφεραν την εικόνα στο χωριό, δοξάζοντας την Παναγιά για την ανεύρεσή της. Το παράδοξο αυτό γεγονός επαναλήφθηκε τρεις φορές.
Η εικόνα της Παναγιάς εξαφανίζονταν με θαυματουργό τρόπο από την εκκλησία, όπου την τοποθετούσαν και την εύρισκαν στη σπηλιά, όπου είχε πρωτοεμφανιστεί.
Τότε ο ιερεύς και οι κάτοικοι του χωριού κατάλαβαν ότι η επιθυμία της Παναγίας ήταν να παραμείνει στη σπηλιά της και συμφώνησαν να της χτίσουν στο ίδιο μέρος μία εκκλησία, όπου και την τοποθέτησαν.
Έκτοτε η Παναγία παρέμεινε στη θέση της και την ημέρα της γιορτής της χιλιάδες προσκυνητές έρχονταν στην κορυφή του βουνού, για να την προσκυνήσουν.
Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, μια οικογένεια πιστών έφεραν τη θαυματουργή εικόνα στα Νέα Μουδανιά, όπου την τοποθέτησαν στην εκκλησία της Παναγίας Κορυφινής, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα. Στις 8 Σεπτεμβρίου, που γιορτάζει η εκκλησία, χιλιάδες πιστών έρχονται στα Μουδανιά, για να προσκυνήσουν τη Χάρη της.
Παναγία Νεοχωρίου
Προποντίδας
Η σεπτή εικόνα της Παναγίας βρίσκεται στη Μονή Μεταμορφώσεως του Χριστού, κοντά στο χωριό Νικητές της Χρυσούπολης Καβάλας.
Μεταφέρθηκε από πρόσφυγες του χωριού Άνω Νεοχώρι Κυζίκου Προποντίδας, οι οποίοι πήραν την Άγια εικόνα από την εκκλησία τους και μετά από πολλές κακουχίες και βάσανα, την έφεραν στην Ελλάδα. Γιορτάζει στις 6 Αυγούστου και πολλοί πιστοί επισκέπτονται το μοναστήρι, για να την προσκυνήσουν και να ζητήσουν τη βοήθειά της.
Παναγία Σκουπιώτισσα
Νέων Ρόδων Χαλκιδικής
Στα Νέα Ρόδα Χαλκιδικής 6 χιλιόμετρα από την Ιερισσό, στο ναό του Αγίου Νικολάου βρίσκεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Σκουπιώτισσας, που μεταφέρθηκε εκεί από τους πρόσφυγες του χωριού Σκοπιά της νήσου Αλώνης του Μαρμαρά.
Η παράδοση αναφέρει ότι η εικόνα της Παναγιάς Σκουπιώτισσας είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά. Στο πίσω μέρος της εικόνας είναι ζωγραφισμένη η Σταύρωση του Κυρίου με κηρομαστίχα.
Τον Αύγουστο του 1922, οι κάτοικοι των Σκουπιών επιβιβάστηκαν στο πλοίο «Άγιος Νικόλαος» των Κωνσταντίνου Τσάκαλου και Κυριάκου Πριακωνά και έφεραν μαζί τους στη νέα πατρίδα τη θαυματουργή εικόνα της Κεχαριτωμένης Θεοτόκου.
Πρώτος σταθμός ήταν ο Μούδρος της Λήμνου, όπου εναπόθεσαν στον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου την ιερή εικόνα, η οποία παρέμεινε εκεί μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου του 1933.
Κατόπιν ενεργειών των Σκουπιωτών, οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί στα Νέα Ρόδα Χαλκιδικής, η εικόνα επανήλθε στα χέρια τους στις 9 Οκτωβρίου του 1933 και ευλογεί με την παρουσία της το χωριό, κάνοντας κατά καιρούς πολλά θαύματα.
Ένας Βέλγος ζωγράφος είδε στον ύπνο του μια εικόνα της Παναγίας και εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ, ώστε αποφάσισε να την ψάξει στην Ελλάδα και να της ανάψει ένα μεγάλο κερί.
Μετά από πολλές αναζητήσεις, θέλησε να επισκεφθεί το Άγιο Όρος. Περνώντας από τα Νέα Ρόδα, ζήτησε να επισκεφθεί την εκκλησία του χωριού, όπου βρίσκονταν η εικόνα της Παναγίας. Μόλις την είδε, αισθάνθηκε ότι ήταν η Παναγία του ονείρου του, την προσκύνησε ευλαβικά και διηγήθηκε την ιστορία του στους κατοίκους του χωριού.
Μετά πήγε στην Αθήνα και έφερε στο χωριό ένα χρυσό καντήλι και το κρέμασε μπροστά στην Παναγιά μαζί με τη μεγάλη λαμπάδα που είχε κάνει τάμα. Αργότερα προσκύνησε την εικόνα και ανακουφισμένος έφυγε για την πατρίδα του.
Παναγία Γουμερά
Σιδηροκάστρου
Στο χωριό Μακρυνίτσα, κοντά στο Σιδηρόκαστρο, βρίσκεται η Μονή της Παναγίας Γουμερά, η οποία κτίστηκε το 1971 από την αδελφότητα Ποντίων «Παναγία Γουμερά», σε ανάμνηση της παλιάς Μονής Γουμερά του Πόντου, που είχε κτιστεί τον 10ο αιώνα και ήταν ένα από τα πιο φημισμένα μοναστήρια.
Ένα σημαντικό κειμήλιο, που έφεραν μαζί τους οι Πόντιοι πρόσφυγες, ήταν και η εικόνα της Παναγίας, που γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου.
Παναγία Παγγαιώτισα
Χαρτοκόπι Καβάλας
Η θαυματουργή εικόνα βρίσκεται στη Μονή της Παναγίας Παγγαιώτισσας στο χωριό Χαρτοκόπι Ελευθερούπολης. Μεταφέρθηκε εκεί από μία οικογένεια Ποντίων προσφύγων, που εγκαταστάθηκαν το 1940 στο Χαρτοκόπι, προερχόμενοι από τη Ρωσία.
Οι Πόντιοι, που ήταν ευσεβείς χριστιανοί, όταν ήρθαν στην Ελλάδα, έφεραν μαζί και την εικόνα του σπιτιού τους, που τους στήριζε και τους βοηθούσε όλα τα χρόνια παραμονής τους στη Ρωσία.
Μετά την εγκατάστασή τους στο Χαρτοκόπι, συνέβαινε καθημερινά το εξής παράδοξο γεγονός, το οποίο τους προκαλούσε μεγάλη αναστάτωση.
Η λατρεμένη τους εικόνα, την οποία είχαν εγκαταστήσει στο εικονοστάσι του σπιτιού τους, εξαφανίζονταν χωρίς κανείς να γνωρίζει την αιτία. Το ανέφεραν στον ιερέα του χωριού και μετά από αναζητήσεις την εύρισκαν σε μια περιοχή έξω από το χωριό.
Το γεγονός αυτό συνέβη πολλές φορές, οπότε έκτισαν στην περιοχή ένα μοναστήρι, όπου και την τοποθέτησαν. Από τότε η θαυματουργή εικόνα παρέμεινε στη θέση της και το Δεκαπενταύγουστο πολλοί πιστοί επισκέπτονται τη Μονή, να την προσκυνήσουν και να ζητήσουν τη βοήθειά της.
