breaking news Νέο

Νησιώτες Άγιοι της Ορθοδοξίας μας

  • Νησιώτες Άγιοι της Ορθοδοξίας μας
  • Νησιώτες Άγιοι της Ορθοδοξίας μας
  • Νησιώτες Άγιοι της Ορθοδοξίας μας
  • Νησιώτες Άγιοι της Ορθοδοξίας μας

Άγιος Αλέξανδρος Επίσκοπος Μηθύμνης

Ο Άγιος Αλέξανδρος, σύμφωνα με την παράδοση, ήταν ο πρώτος Επίσκοπος Μηθύμνης, ο οποίος  μάλιστα έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο το έτος 325 μ.Χ.

Σε αρκετή απόσταση από το χωριό Λαφιώνα, κοντά στα ερείπια ενός μοναστηριού, το οποίο είχε ιδρύσει ο ίδιος, βρίσκεται μια μεγάλη πέτρινη σαρκοφάγος, στην οποία πιστεύεται ότι ετάφη ο άγιος. Στη σαρκοφάγο υπάρχει η επιγραφή:

+ Ο ΤΗΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΚΗΡΥΞ

ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΙΑΣ ΦΥ

A ΛΑΞ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΦΙΛΟΣ Ω

ΕΝΘΑΔΕ ΚΑΤΑΚΕΙΤΑΙ

ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ ΕΥΧΟΜΕΝΟΣ

Σύμφωνα με την παράδοση, οι Τούρκοι κάτοικοι της Λαφιώνας, την περίοδο της  τουρκοκρατίας, θεωρούσαν τη σαρκοφάγο τάφο του «Ισκεντέρ Μπαμπά», δηλαδή τάφο του πατρός Αλεξάνδρου.

Οι συναξαριστές δεν αναφέρουν πολλά πράγματα για το βίο του Αγίου. Πληροφορίες μας δίνει η ακολουθία του, που ψάλλεται ανήμερα της γιορτής του, στις 30 Νοεμβρίου.

Σε αυτήν ο Άγιος αναφέρεται σαν  «φωστὴρ ἀκοίμητος, ποιμὴν ὁ πραότατος, ἐν εὐσεβείᾳ συγκρατήσας τὸ ποίμνιον, ὁδηγήσας τε καὶ ποιμάνας ἐν χάριτι, λύκους ὡς τροπωσάμενος δεινῶς αἱρετίζοντας» και στη συνέχεια ως «πολύφωτος ἀστὴρ μοναζόντων» και σε άλλο σημείο ότι «ἰατρεῖον παθῶν ἀναδέδεικται ἡ σορὸς τῶν ἁγίων λειψάνων αὐτοῦ».

Στην επαρχία Μηθύμνης  υπάρχουν πολλά εξωκκλήσια αφιερωμένα στον Άγιο Αλέξανδρο. Η μνήμη του τιμάται στις 30 Νοεμβρίου.

Ἀπολυτίκιον 

«Τριάδα ἐκήρυξας τὴν παναγίαν σοφέ, φυλάξας ἁγνότητα καὶ παρθενίαν καλῶς, Πατέρων ἐκλόγιον ὅθεν καὶ τοῦ Κυρίου φίλος γνήσιος ὤφθης ὦ καὶ θερμῶς πρεσβεύεις, ποιμενάρχα Μηθύμνης, Ἀλέξανδρε θεοφόρε, Λεσβίων τὸ καύχημα».

Η μνήμη του τιμάται στις 30  Νοεμβρίου.

 

 Άγιος Γεώργιος ο Χιοπολίτης προστάτης των ξυλογλυπτών

Γεννήθηκε στο χωριό Πυθιός της Χίου το 1785 από ευσεβείς γονείς, τον Παρασκευά και την Αγγερού. Έμεινε ορφανός από μητέρα σε ηλικία εννέα μηνών και ανατράφηκε από τη μητριά του.

Σε μικρή ηλικία έμαθε την τέχνη του ξυλογλύπτη κοντά σε έναν τεχνίτη, ονόματι Βισετζή.

Με το δάσκαλό του ο μικρός Γεώργιος πήγαν στα Ψαρά, όπου έφτιαξαν το τέμπλο του ναού του Αγίου Νικολάου. Από τα Ψαρά μαζί με άλλους  νεαρούς πήγαν στην Καβάλα, όπου συνελήφθησαν, επειδή έκλεψαν καρπούζια από το μποστάνι ενός Μωαμεθανού.

Για να αποφύγει την  τιμωρία, πιεζόμενος και από τους αλλόθρησκους, ο νεαρός Γεώργιος αρνήθηκε τη χριστιανική θρησκεία και ασπάστηκε το Μωαμεθανισμό, παίρνοντας το όνομα Αχμέτ.

Επιστρέφοντας στη Χίο συνάντησε τον πατέρα του και με δάκρυα στα μάτια, μετανοημένος ομολόγησε  το ολίσθημά του. Συγκινημένος ο πατέρας του τον έστειλε στο Αϊβαλί, για να δουλέψει στα αγροκτήματα ενός φίλου του.

Νοίκιασε  ένα δωμάτιο στο σπίτι μιας γερόντισσας, που τον φρόντιζε σαν παιδί της και την ημέρα δούλευσε σκληρά στα χωράφια.

Σιγά-σιγά ξεπέρασε τις τύψεις από το ολίσθημά του, το οποίο φανέρωσε μόνο στη σπιτονοικοκυρά του.

Όταν ήρθε η ώρα να αρραβωνιαστεί, η σπιτονοικοκυρά του, μιλώντας στα πεθερικά του για τον ακέραιο χαρακτήρα του, πρόδωσε άθελά της και το μυστικό του, με αποτέλεσμα ο αδελφός της  αρραβωνιαστικιάς του, με τον οποίο είχε χρηματικές διαφορές, τον κάρφωσε στις τουρκικές αρχές ότι ήταν εξωμότης.

Συνελήφθη αμέσως και φυλακίστηκε, πιεζόμενος με βασανιστήρια να επανέλθει στο μωαμεθανισμό. Όταν  οι Τούρκοι κατάλαβαν ότι ο Γεώργιος ήταν αμετάπειστος, τον αποκεφάλισαν στις 26 Νοεμβρίου.

Γράφει ο Αϊβαλιώτης Φώτης Κόντογλου: «Τότε ούλος κείνος ο κόσμος χύθηκε έξω φρενών απάνου στο ζεστό κορμί. Κι άλλος σφούγγιζε το αίμα, άλλος ασπαζότανε τ’ άγιο λείψανο ή την πλάκα, άλλος ξέσκιζε ένα κομμάτι απ’ το ρούχο του, άλλος δόξαζε το Θεό. Μάταια τα τουρκιά τους χτυπούσανε με τα ραβδιά και τους κλωτσούσανε.

Ο αγάς πρόσταξε να τους βαρέσουνε στα καλά, κι οι τούρκοι βάνανε τις φωνές και πέσανε με γυμνά σπαθιά απάνου στους χριστιανούς.

Οι κακόμοιροι οι χριστιανοί σκορπίσανε φωνάζοντας «Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον» κι άλλος έχασε το φανάρι του, άλλος το ραβδί του, άλλος τα παπούτσια του, άλλος το καλπάκι του...».

Το λείψανό του διέταξε ο αγάς να το ρίξουν σ’ ένα από τα ξερονήσια της περιοχής, τη Νησοπούλα, όπου το έθαψαν οι χριστιανοί. Μετά από χρόνια έγινε  η ανακομιδή των λειψάνων του και κατατέθηκαν στο ναό του Αγίου Γεωργίου.

Κάθε χρόνο γινόταν τη μέρα αυτή μεγάλη πανήγυρη στο Αϊβαλί,  μέχρι τη Μικρασιατική καταστροφή (1922). Ο Άγιος Γεώργιος γιορτάζεται από τους Αϊβαλιώτες στη Μυτιλήνη στους δυο προσφυγικούς ναούς του Άγιου Νικολάου, του Αγίου Γεωργίου και στην Κοινότητα των Νέων Κυδωνιών, όπου ο ναός έλαβε στο όνομά του.

Αργότερα ο ευλαβέστατος ιερομόναχος Θεολόγος Σακαλής έφερε από το Αϊβαλί μικρό τεμάχιο λειψάνου του Αγ. Γεωργίου. Το ασημένιο περικάλυμμα της Αγίας κάρας του Αγίου πουλήθηκε απ' τους Τούρκους σε κάποιο Γερμανό και αυτός το μεταπούλησε σε χριστιανό, που το δώρισε στο Μουσείο Μπενάκη, όπου και βρίσκεται σήμερα.

Η μνήμη του τιμάται στις 26 Νοεμβρίου και θεωρείται προστάτης των ξυλογλυπτών.

Απολυτίκιο  «Πληθύς Κυδωνιαίων εν ωδαίς ευφημήσωμεν ημών τον πολιούχον και της Χίου το καύχημα, της πίστεως πρόμαχον θερμόν Γεώργιον οπλίτην τον στερρόν επλάκη γαρ γενναίως τω δυσμενή και τούτον κατηκόντισεν. Όθεν εν ουρανοίς στεφηφορών μάρτυσι συναγάλλεται και ημίν εξευμενίζεται τον μόνον φιλάνθρωπον».

 

 Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Άσσου

Γεννήθηκε στο  χωριό  Γέρας στη Λέσβο και έζησε περί το  1150 μ.Χ. Μαθήτευσε στην Κωνσταντινούπολη κοντά σε σοφούς και Αγίους ανθρώπους και  μετά ακολούθησε το Γέροντά του Αγάθωνα στο μοναστήρι του στη Μικρασία.

Εκάρη  μοναχός στα Ιεροσόλυμα, όπου παρέμεινε  15 χρόνια και αργότερα επέστρεψε  στο Γέροντά του, για να ασκητεύσει σε  ένα ερημικό κελί.

Χειροτονήθηκε Επίσκοπος Άσσου, προσφέροντας σπουδαίο ποιμαντικό έργο. Συκοφαντήθηκε αδίκως  όμως και αναγκάστηκε να καταφύγει πρώτα στην Τένεδο και μετά από πολλά χρόνια  να επιστρέψει  στο χωριό του στη Λέσβο.

Εκεί  έκτισε ένα μοναστήρι  προς τιμήν της Παναγίας,  το οποίο συγκέντρωσε πολλούς μοναχούς.  Πέθανε σε μεγάλη ηλικία και η μνήμη του εορτάζεται την Α΄ Κυριακή μετά την 10η Νοεμβρίου.

.

Άγιος Κωνσταντίνος ο Υδραίος

Ο Άγιος Κωνσταντίνος γεννήθηκε στην Ύδρα και ο πατέρας του ονομαζόταν Μιχαήλ, η δε μητέρα του Μαρίνα.

Σε ηλικία δεκαοκτώ χρονών έφυγε από την Ύδρα και πήγε στη Ρόδο, όπου έκανε παρέα με τον Πασά της πόλης, ονόματι Χασάν, έναν εξωμότη Γεωργιανό.

 Εκεί ο Κωνσταντίνος παρασύρθηκε από τους Τούρκους και εξισλαμίστηκε και για τρία χρόνια απολάμβανε μεγάλες τιμές. Οι Έλληνες όμως τον περιφρονούσαν και όταν κάποτε πήγε στο σπίτι της μάνας του, αυτή τον έδιωξε και του έκλεισε την πόρτα του σπιτιού.

 Μετά από λίγο καιρό κατάλαβε  το μεγάλο του ολίσθημα μετανόησε πικρά και οι τύψεις δεν τον άφηναν σε ησυχία.

Τελικά, για να εξιλεωθεί, αποφάσισε να μαρτυρήσει. Επισκέφθηκε έναν πνευματικό, εξομολογήθηκε και ζήτησε την ευχή του, για να μαρτυρήσει.

Ο πνευματικός του όμως τον απέτρεψε, διότι φοβήθηκε το νεαρό της ηλικίας του. Ο Κωνσταντίνος εγκατέλειψε τη Ρόδο και πήγε στην Κωνσταντινούπολη και από 'κει στο Άγιο Όρος.

Στη Μονή Ιβήρων, προετοιμάστηκε για το μαρτύριο και αφού πήρε την ευχή των πατέρων, επέστρεψε στη Ρόδο και παρουσιάστηκε στον  Τούρκο ηγεμόνα, στον οποίο ανέφερε με θάρρος ότι  είναι χριστιανός.

Βασανίστηκε  απάνθρωπα και τέλος απαγχονίστηκε στις 14 Νοεμβρίου του 1800.

Σήμερα, στη γενέτειρά του την Ύδρα, υπάρχει λαμπρότατος Ναός, που φέρει όνομα του και εκεί βρίσκεται  το ιερό του λείψανο. Η μνήμη του τιμάται στις 14 Νοεμβρίου. Ο Άγιος Κωνσταντίνος θεωρείται πολιούχος της Ρόδου και της Ύδρας.

Ἀπολυτίκιον
«Τὸν λαμπρὸν γόνον  Ὕδρας καὶ τῆς Ῥόδου τὸ καύχημα, καὶ Νεομαρτύρων τὸ κλέος, Κωνσταντῖνoν τιμήσωμεν, ἐν ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, τὴν μνήμην ἐκτελοῦντες τὴν αὐτοῦ, ἵνα λάβωμεν πλουσίαν τὴν ἀμοιβήν, παρὰ Θεοῦ κραυγάζοντες·δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ ἐνισχύσαντι, κα ὶἐν ὑστέροις καιροῖς σε στεφανώσαντι».


Άγιος Γεώργιος ο Χιοπολίτης προστάτης των ξυλογλυπτών
Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Άσσου
Άγιος Κωνσταντίνος ο Υδραίος

Σύνδεση Συνδρομητή

Καλώς Ήρθατε! Συνδεθείτε στο λογαριασμό σας

Να με θυμάσε Ξεχάσατε τον κωδικό σας;

Δεν είστε συνδρομητής; Αίτηση Εγγραφής

Ξεχάσατε τον κωδικό σας

Αίτημα Εγγραφής