Εννιά παρά κάτι στους κεντρικούς δρόμους και πεζοδρόμους της Βέροιας. Κλειστά εμπορικά και καφέ και στα πεζοδρόμια συναντάς ελάχιστους πολίτες, το 90% των οποίων είναι...μεγάλης ηλικίας. Στην Κεντρικής ένας παππούς βλέπει τις τιμές κλειστού καταστήματος ανδρικών ρούχων. Λίγο πιο κάτω πωλητής με γάντια και τη μάσκα, μέχρι το...στόμα, τρίβει διαρκώς το μουστάκι του και πιάνει το πρόσωπό του! Στα φαρμακεία, το σκηνικό θυμίζει εφημερίες διανυκτέρευσης με τα φάρμακα να δίνονται είτε μέσα από τα κάγκελα, είτε μέσα από τις θυρίδες εφημερίας. Ένας ηλικιωμένος κύριος αραγμένος σε παγκάκι της Ιπποκράτους απολαμβάνει τον πρωινό ήλιο, έστω και με χαμηλές θερμοκρασίες. Βέροια, μετά τις 10 το πρωί. Τα καροτσάκια των ηλικιωμένων με την πραμάτεια της λαϊκής, δίνουν και παίρνουν. Προφανώς νοιώθουν επαναπαυμένοι, που δεν έχει σημειωθεί κανένα κρούσμα ακόμη στην Ημαθία. Τι κι αν ο μολυσματικός αυτός ιός χτυπά κυρίως την τρίτη ηλικία. Τη δικαιολογία την έχουν στο στόμα. «Έλα μωρέ, σε μας θα τύχει».

Ναι λοιπόν και σε σας θα τύχει, αν δεν μείνετε σπίτι. Και κυρίως αν τα παιδιά σας δεν σας πουν ότι θα κάνουν αυτά τα ψώνια σας και θα πάνε τα ίδια στις τράπεζες να πάρουν τις συντάξεις σας από το ΑΤΜ.

Βέροια, άδεια πόλη, γεμάτη όμως τόση ανευθυνότητα από αυτούς που έπρεπε να μην ξεμυτίσουν ούτε από το μπαλκόνι τους. Νεοελληνικό φαινόμενο; Τα ίδια συνέβησαν και στην Ιταλία, την Ισπανία. Βράζει το αίμα των μεσογειακών λαών. Μαζί του όμως βράζει και το δημόσιο σύστημα υγείας και οι θάνατοι που καθημερινά σημειώνονται. Καιρός να ξυπνήσουμε;