Δὲν μὲ παραξένεψε ἡ ἀπόφαση τῆς Διαρκοῦς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τῆς Ἀναστάσεως στὶς 9 τὸ βράδυ. Εἶμαι ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ πιστεύουν ὅτι ἡ συμπόρευση μὲ τὴν κοινὴ ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἀσφαλὴς πορεία πρὸς τὴν σωτηρία, ἀκόμη κι ἂν Αὐτὴ σφάλῃ. Εἶναι προτιμότερο νὰ σφάλῃς μαζὶ μὲ τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὸ νὰ ὀρθοτομῇς ἐκτὸς Αὐτῆς.

 Καὶ δὲν μὲ παραξένεψε, διότι ἡ Ἐκκλησία εἶναι πέρα ἀπὸ τὶς φθαρτὲς διαστάσεις τοῦ χρόνου. Ἕνα ἁπτὸ δεῖγμα αὐτῆς τῆς μεγάλης ἀλήθειας εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ ἱερὲς ἀκολουθίες τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἰδιαιτέρως τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, δὲν ἀκολουθοῦν τὸ τυπικὸ τῆς μέτρησης τοῦ ἱστορικοῦ νυχθημέρου. Τί ἐννοῶ; Ἂς πάρουμε συγκεκριμένο παράδειγμα. Ὁ Κύριος σταυρώθηκε Παρασκευὴ στὶς 12 τὸ μεσημέρι καὶ πέθανε στὶς 3.

Ἐντούτοις τὴν Σταύρωσή Του ἡ Ἐκκλησία τὴν ἑορτάζει τὴν Μεγάλη Πέμπτη τὸ βράδι. Καὶ τὴν ἄλλη μέρα τὸ πρωΐ, μετὰ ἀπὸ περίπου δώδεκα ὧρες, τιμᾶ τὴν Ἀποκαθήλωση, ποὺ ὅμως στὴν πραγματικότητα ἔγινε λίγες στιγμὲς μετὰ τὴν Σταύρωση. Δηλαδὴ ἡ Ἐκκλησία βάζει τὴν ἀπογευματινὴ ἀκολουθία, τὸν Ἑσπερινό, τὸ πρωΐ, ἐνῷ τὴν πρωϊνὴ ἀκολουθία, τὸν Ὄρθρο, τὸ βράδι τῆς προηγούμενης!

Αὐτὴ ἡ πρακτικὴ οὐδέποτε ἀπετέλεσε πρόβλημα γιὰ τὴν Ἐκκλησία, διότι πάντοτε προσβλέπει στὴν πρακτικὴ ἐξυπηρέτηση τῶν λειτουργικῶν ἀναγκῶν τοῦ λαοῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν τὴν ἀπασχόλησε καὶ δὲν τὴν ἀπασχολεῖ ὁ λειτουργικὸς χρόνος, ποὺ εἶναι ὑπερβατικός καὶ ἔχει τὴν ἱκανότητα νὰ καταργῇ τὶς ἀγκυλώσεις τοῦ ἱστορικοῦ χρόνου. Καὶ ποιός εἶναι ὁ λόγος ποὺ συνιστᾶ τὴν πρακτικὴ ἐξυπηρέτηση τοῦ λαοῦ; Εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ χριστιανοί, ἐργαζόμενοι ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀπὸ τὸ πρωῒ ἕως τὸ ἀπόγευμα, δὲν θὰ εἶχαν τὴν δυνατότητα νὰ συμμετέχουν στὶς ἀκολουθίες.

 Τὴν ἀπόφαση τῆς Συνόδου γιὰ τὴν τέλεση τῆς Ἀναστάσεως κάποιες ὧρες νωρίτερα ἤδη βγῆκαν καὶ θὰ βγοῦν πολλοὶ νὰ λοιδορήσουν. Εἶναι αὐτοὶ οἱ καλοὶ χριστιανοὶ...τῆς Παράδοσης καὶ τῶν ἐθίμων, ποὺ μᾶλλον ἔμαθαν στραβὰ τί σημαίνει Παράδοση, τί σημαίνει ὀρθόδοξο ἦθος. Καὶ θὰ ἀκουστοῦν πολλὰ γιὰ Ἀρχιερεῖς καὶ Ἀρχιεπισκόπους, γιὰ ἱερεῖς καὶ διάκους, καὶ δὲ συμμαζεύεται!

Καὶ θὰ ποῦν προδότες πολλοὺς ἀπὸ τοὺς ἀποφασίζοντες τὴν κοινὴ συμπόρευση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος σὲ μία ὑγειονομικὰ κρίσιμη περίοδο, αὐτοὶ ποὺ σὲ καμία περίπτωση δὲν θὰ πρόδιδαν τὴν ὥρα τῆς Ἀναστάσεως, ἀλλὰ ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ προδίδουν μὲ τὴ ζωή τους τὶς εὐαγγελικὲς καὶ ἁγιοπατερικὲς προτροπὲς γιὰ ἐγκράτεια ἀπὸ τὴν πορνεία, τὴν ὀφθαλμοπορνεία, τὴν μοιχεία, τὴν κατάκριση, τὴν βλασφημία, τὴν αἰσχρολογία, τὴν ἀργολογία, τὴν κραιπάλη, τὴν ἐκμετάλλευση, τὴν φιλαργυρία, τὴν φιληδονία, τὴν φιλαυτία, καὶ χίλια δυὸ ἄλλα κακά.

 Δυστυχῶς τὰ βλέπω καὶ θὰ συνεχίσω μετὰ λύπης νὰ τὰ βλέπω ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα. Καὶ λυποῦμαι γι’ αὐτοὺς ποὺ γίνονται πολέμιοι τῆς Ἐκκλησίας χάριν τοῦ μεγάαααααλου τους ζήλου γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, τοῦ πολὺ μεγάλου τους ζήλου γιὰ τὴν ἀλήθεια τῆς πίστεως, ποὺ δὲν τὴν ἔμαθαν βιωματικὰ ὡς μυστηριακὸ καὶ πνευματικὸ βίωμα, ἀλλὰ τὴν ὑπερασπίζονται ὡς ὑπέρμαχοι στρατηγοί, γιατὶ ἔτσι μόνον μποροῦν νὰ πείσουν τὴν ἄδεια τους ὕπαρξη ὅτι εἶναι κάτι κι αὐτοὶ μέσα στὴν Ἐκκλησία, καὶ ἴσως μόνον αὐτοί, ἀφοῦ μόνον αὐτοὶ διαμαρτύρονται καὶ ξεσηκώνονται καὶ κάνουν ἕνα μεγαλειώδη καὶ τροπαιοφόρο ἀγῶνα μέσα ἀπὸ τὸ διαδίκτυο, τὸ μοναδικὸ βῆμα ποὺ διασώζει τελικὰ τὴν εἰκόνα τους στὸν ἔξω κόσμο, μιὰ καὶ ὁ ἔσω κόσμος τους εἶναι τόσο ῥηχὸς καὶ ἄδειος.

 Λυπᾶμαι ποὺ τὸ λέω, ἀλλὰ τὴν δικαίαν κρίσην ἔχεις δικαίωμα νὰ τὴν κάνῃς, μόνον ἂν φθάσῃς στὸ ἐπίπεδο τῶν ἁγίων. Καὶ σίγουρα οἱ ἅγιοί μας δὲν θὰ εἶχαν πρόβλημα νὰ θεσμοθετήσουν κάποιες προσωρινὲς ἀλλαγὲς γιὰ πρακτικὸ ὄφελος. Ἄλλωστε οἱ ἴδιοι θεσμοθέτησαν καὶ τὶς ἀλλαγὲς στὸν χρόνο τῶν ἀκολουθιῶν καθ’ ὅλη αὐτὴ τὴν περίοδο. Ἐξάπαντος οἱ ἅγιοι πατέρες μας, ἂν εἶχαν facebook στὴν ἐποχή τους, δὲν θὰ καταφέρονταν μὲ ἀπαξιωτικοὺς χαρακτηρισμούς, μὲ βρισιὲς καὶ αἰσχρόλογα, ἐναντίον τῶν Ἀποστόλων τῆς κάθε ἐποχῆς, δηλαδὴ τῶν Ἀρχιερέων, ποὺ ὡς ἀδιάσπαστη ἁλυσίδα ἕλκουν ἀπὸ αὐτοὺς τὴν Ἀρχιερωσύνη τους.

 Φέτος μᾶς δίνεται κάπως ἡ δυνατότητα νὰ ἑορτάσουμε τὸ Πάσχα, τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας, κατὰ τὸ Ἱεροσολυμιτικὸ τυπικό. Καὶ λέω «κάπως», διότι ἐκεῖ , στὰ Ἱεροσόλυμα, τὸ Ἅγιο Φῶς βγαίνει τὸ μεσημέρι τοῦ Μεγάλου Σαββάτου καὶ ἀκολουθεῖ ἡ Θεία Λειτουργία μὲ τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη». Ὅσοι κατσουφιάζουν, νομίζω οὔτε τὸ ξύδι ποὺ ἤπιε ὁ Κύριος στὸ Σταυρὸ θὰ τοὺς βοηθήσῃ νὰ ξεπεράσουν τὸν τυπολατρικό τους φαρισαϊσμό. Τὸ πρόβλημα εἶναι στὴ στενὴ ματιά τους, στὴ στενομυαλιά τους ἴσως, γιατί, μὴ νομίζετε, πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ γράφουν καὶ θὰ γράφουν, δὲν εἶναι κακοί, μᾶλλον δέ, ἁπλῶς θέλουν νὰ ἀκολουθοῦν τὴν πεπατημένη, θέλουν τὸ σωστὸ κατὰ βάθος, ἀλλ’ ἐπειδὴ ἔμαθαν ὅτι τὸ σωστὸ πληροῖ καὶ συγκεκριμένα στάνταρντ, δυσκολεύονται νὰ ἐννοήσουν ὅτι τὸ σωστὸ εἶναι ὅ,τι ἀποφασίζει νὰ ἐφαρμόσῃ ἀπὸ κοινοῦ ἡ Ἐκκλησία. Σίγουρα κάποιοι ποὺ διαβάζετε αὐτὲς τὶς γραμμὲς θὰ ἐνοχληθῆτε, θὰ μὲ παρεξηγήσετε, μπορεῖ καὶ νὰ μὲ βρίσετε. Ἂς εἶναι, δὲν μὲ ἀπασχολεῖ· προσπαθῶ νὰ σᾶς ἀνοίξω ἕνα μάτι διεισδυτικὸ πρὸς τὴν ἀνατροπὴ τοῦ Σαββάτου γιὰ χάριν τοῦ ἀνθρώπου, ἀφοῦ τὸ πρῶτο ἔγινε γιὰ τὸν δεύτερο κι ὄχι ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὸ Σάββατο.

 Μάθετε, ἀγαπητοί, νὰ βλέπετε ἐλεύθερα τὰ πράγματα, μέσα στὴν ἐλευθερία τοῦ πνεύματος ποὺ ζωοποιεῖ κι ὄχι τοῦ γράμματος ποὺ νεκρώνει, ἐκτὸς κι ἂν ἐπιμένετε νὰ εἶστε χριστιανοὶ τοῦ τύπου στὰ λόγια· γιατὶ καὶ οἱ χριστιανοὶ τοῦ τύπου στὰ ἔργα, τοὐλάχιστον αὐτοὶ τηροῦν τὰ πρέποντα ἔργα γιὰ τὸν τύπο, ἔστω γιὰ τὸν τύπο, καὶ δὲν προβαίνουν σὲ ἀπρέπειες. Μάθετε νὰ χαίρεστε καὶ νὰ γιορτάζετε κάθε στιγμὴ ποὺ μᾶς χαρίζει ὁ Κύριος, εἴτε εἶναι Σταύρωση, εἴτε Ἀνάσταση, εἴτε εἶναι μεσημέρι, εἴτε μεσάνυχτα. Μάθετε κυρίως ἕνα πράγμα, ὅτι τὸ Πάσχα παλαιότερα τὸ γιόρταζε ἡ κάθε τοπικὴ Ἐκκλησία σὲ διαφορετικὴ ἡμέρα καὶ κάποτε οἱ ἅγιοι πατέρες ἀποφάσισαν μὲ Σύνοδο οἰκουμενικὴ νὰ γιορτάζεται σὲ συγκεκριμένη ἡμέρα. Ἀλλὰ τὸ ζήτημα δὲν ἦταν ἡ ἡμέρα· ἦταν ἡ κοινὴ ἀπόφαση, ὁ κοινὸς ἑορτασμός, ἡ κοινὴ γραμμὴ τῆς Ἐκκλησίας. Ὅποιος βγαίνει ἀπὸ τὴν κοινὴ γραμμή, ὅποιος θέλει νὰ σωθῇ μονάχος του, γίνεται ἕνας παλαιὸς Ἀδὰμ καὶ μία παλαιὰ Εὔα, ποὺ θέλησαν νὰ γίνουν θεοὶ χωρὶς τὸν Θεό. Ὁ Θεὸς εἶναι ἐδῶ, εἶναι στὴν Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ποὺ εἶναι τὸ Σῶμα Του καὶ τὸ Αἷμα Του. Ἔστω κι ἂν νομίζετε ὅτι αὐτὴ ἡ Ἐκκλησία κάνῃ κάποιο λάθος, μὴν τὴν πετροβολῆτε καὶ γίνεστε ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ χριστομάχοι. Θυμηθῆτε ὅτι πέρυσι εἴπατε τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» στὰ μπαλκόνια. Φέτος τὰ πράγματα εἶναι καλύτερα· γιατὶ  δὲν δοξάζετε τὸν Θεό, ποὺ θὰ ἔχετε καὶ τὴν δυνατότητα καὶ νὰ ἔλθετε στοὺς Ναοὺς καὶ νὰ Τὸν κοινωνήσετε; Ὅ,τι θέλετε μπορεῖτε νὰ πῆτε γιὰ τοὺς πολιτικοὺς καὶ τοὺς λοιμωξιολόγους. Δικό σας θέμα. Ἀλλὰ πῶς ἀντέχετε νὰ ὑβρίζετε κληρικοὺς ποὺ ἄσπρισαν γένεια καὶ μαλλιὰ μέσα στὸ μαῦρο ῥάσο πενῆντα, ἐξῆντα, ἑβδομῆντα ὁλόκληρα χρόνια; Μαζὶ μήπως ἀσπρίσατε; μαζὶ  καλογερέψατε; μαζὶ ἀπαρνηθήκατε τὸν κόσμο;; μαζὶ εἴσαστε πρωῒ-βρὰδι στὶς ἀκολουθίες, στὶς λειτουργίες, στοὺς ἑσπερινούς, στὰ κηρύγματα, στὴν καθημερινὴ διακονία πτωχῶν, ἀσθενῶν, ἁμαρτωλῶν; μαζὶ ἐξομολογήσατε; μαζὶ ἀγωνιούσατε γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ποιμνίου τους ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια;

π. Στυλιανός