Με αφορμή την επέτειο των 80 χρόνων από την ίδρυση του ΕΑΜ, τηλεφωνική συνέντευξη στο ΡΑΔΙΟ ΑΙΧΜΗ-102,8 και στην εκπομπή «Λόγια σταράτα», με το δημοσιογράφο Αλέκο Χατζηκώστα, έδωσε ο Κώστας Σαπρανίδης, μέλος του Δ.Σ. της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ και πρώην πρόεδρος στην Κ. Μακεδονία, τη Δευτέρα 27/9.
Ξεκινώντας – ο 90χρονος πλέον αγωνιστής- για τον αγώνα και την προσφορά του ΕΑΜ, υπογράμμισε : «Τίποτε δεν πάει χαμένο από τους αγώνες και τις θυσίες του λαού. Όσο και δύσκολες καμπές και αν περνάμε ,αυτά παραμένουν και μεταφέρονται στις επόμενες γενιές με όλες τις δυσκολίες που βάζει η άρχουσα τάξη στο λαό μας, για να μην ξυπνήσει και παλέψει για την κοινωνική του απελευθέρωση».
Αναφερόμενος στα προσωπικά του βιώματα τόνισε : «Είμαι παιδί τα κατοχής. Για μένα οι θυσίεςξεκίνησαν παλιότερα, όταν εξόρισαν με μετάθεση το δάσκαλο πατέρα μου σε ένα χωριό του Κισσάβου όλη την της περίοδο της 4ης Αυγούστου. Και μετά στην Αντίσταση. Και εμείς που μείναμε χωρίς τον πατέρα μας, ήμασταν για τα κατοπινά χρόνια οι «φιλόξενοι» της Γυάρου, της Μακρονήσου, της Λέρου. Αυτή ήταν η ανταμοιβή της οικογένειας που έδωσε τη ζωή του. Και αυτό δεν είναι μία μεμονωμένη περίπτωση. Είναι η ιστορία του μεγάλου μέρους του Ελληνικού λαού, που σήκωσε το βάρος της Αντίστασης για Εθνική αλλά και Κοινωνική Απελευθέρωση. Όμως το ζήτημα της Κοινωνικής Απελευθέρωσης και ο δικός μας ο χώρος δεν τον είδε σωστά, για να παλέψει για την αλλαγή της εξουσίας, για να την πάρει η εργατική τάξη. Ήταν στη λογική «όλοι μαζί» και μάλιστα θυμάμαι ότι λέγανε ότι «τώρα να παλέψουμε το φασισμό , να διώξουμε τους Γερμανούς και μετά καθόμαστε και συζητάμε και χωρίζουμε τα τσανάκια μας». Δηλαδή περίμεναν κοινοβουλευτικά, από στάδιο σε στάδιο, να παρθεί η εξουσία από το λαό. Αλλά αυτός που έχει την εξουσία, έχει τους μηχανισμούς , την οργάνωση και η εξουσία δεν χάνεται απ’ αυτούς. Εμείς ως ΠΕΑΕΑ προσπαθούμε αυτά τα ζητήματα να τα φωτίσουμε. Στο πλαίσιο αυτό, στην Κ. Μακεδονία, έχουμε ξαναγράψει τα τραγούδια της Αντίστασης στα ποντιακά και έχουμε βγάλει σχετικό cd, ειδικό λεύκωμα κ.α. Για να μπορέσει να καταλάβει η νέα γενιά, που την έχουν στο σκοτάδι , τι κατάφερε ο Ελληνικός λαός με την ηγεσία του ΚΚΕ. Που είναι αυτό που πήρε την πρωτοβουλία να ξεκινήσει η Εθνική Αντίσταση, πουε νώ είχε αποταθεί σε όλη την ηγεσία των αστικών κομμάτων και μόνο λίγα μικρά κόμματα δέχτηκαν να συμπράξουν και να συνιδρύσουν το ΕΑΜ. Και μάλιστα αυτά αντέδρασαν κιόλας. Έτσι το είδε η άρχουσα τάξη το ζήτημα, όμως ο Ελληνικός λαός το είδε διαφορετικά και εντάχθηκε στο ΕΑΜ, με το 80% να συμμετέχει στις οργανώσεις του και μόνο οι προδότες και τα αποβράσματα της κοινωνίας βγήκαν απέναντι και πήγαν με τους Γερμανούς και συμπλήρωσαν-υπεργολαβία- το δολοφονικό τους έργο και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση και αγριότητα».
Και τι σημαίνει αυτός ο αγώνας για τη νέα γενιά; «Δεν πρέπει να περιμένουν να βρουν τίποτε έτοιμο, πρέπει να το κατακτήσουν. Από το πιο μικρό μέχρι τα γενικότερα. Για παράδειγμα, τα εφόδια που παίρνουν από την εκπαίδευση, θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν, για να κάνουν μία καλύτερη ζωή και τώρα βλέπουμε ότι τα παιδιά μας ξενιτεύονται. Τους έχουν το δρόμο γύρω τους κλεισμένο και πρέπει να παλέψουν, για να τον ανοίξουν. Και βέβαια, αν δεν παλέψουν μαζικά, όπως παλέψαμε στην Κατοχή, δεν πρόκειται ν’ ανοίξει κανένας δρόμος. Δύσκολος, αλλά αυτός είναι ο μόνος δρόμος μπροστά στη νεολαία μας. Την οποία προσπαθούν να την έχουν αποπροσανατολισμένη, να παίρνει την πληροφόρηση από βουνό σκουπίδια που τους θολώνει και τους μπερδεύει. Ενώ εμείς μέσα από το διάβασμα επιλεγμένων συγγραφέων, παρά το ότι ήμασταν στα χωριά, παίρναμε την κοινωνική ενημέρωση, το πώς θα έπρεπε να ζουν οι άνθρωποι. Τώρα κατάφεραν τα περισσότερα παιδιά να μη διαβάζουν βιβλία, να τους σερβίρουν αυτά που θέλουν όπως θέλουν. Και άντε ον έος να μαζέψει τα υλικά που θα τον οχυρώσουν στην πάλη για τη ζωή και τα δικαιώματά του, για όλα αυτά που εμείς παλέψαμε».
