Συνέντευξη στο ΡΑΔΙΟ ΑΙΧΜΗ-102,8 και στην εκπομπή «Λόγια σταράτα» του Αλέκου Χατζηκώστα έδωσε την Τετάρτη 14/9 ο λαογράφος και συγγραφέας Γιώργος Κοτζαερίδης, με αφορμή την έκθεση που παρουσιάζει στο Δημαρχείο της Βέροιας, αφιερωμένη στα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή, με τίτλο «Η Ιερά Καθ’ ημάς Ανατολή».
Ξεκινώντας, τόνισε ότι «είμαι ένας φτωχός καλλιτέχνης, ο οποίος αγωνίζεται για τη διατήρηση της παράδοσής μας».
Σχετικά με την έκθεση (ώρες λειτουργίας 10-12, θα λειτουργήσει μέχρι 23/9, με ξενάγηση από τον ίδιο) υπογράμμισε : «Μπαίνοντας, βλέπει κανείς γκραβούρες του 1820-1840 από την προσωπική μου συλλογή, οι οποίες δείχνουν πόλεις της Μικράς Ασίας και την Κων/πολη. Εν συνεχεία υπάρχουν ΦΩΤΟ από αρχαίες πόλεις της Μ. Ασίας (πχ Έφεσος) και στη συνέχεια των αρχαίων φιλοσόφων και των καταξιωμένων προερχόμενων από εκεί λογοτεχνών. Στη συνέχεια βλέπουμε αντίγραφα των ιστορικών εικόνων της Παναγίας, που έχουν αγιογραφηθεί στο χώρο της Μ. Ασίας. Ακλουθούν υφαντά και κεντητά μεταξωτά από την ευρύτερη περιοχή της Προύσας, από εκκλησίες της περιοχής, σταυρουδάκια και εικονίτσες που έφερναν οι Χατζήδες και κλείνω την έκθεση με υλικό από Κων/πολη, που μου χάρισε η Χαρούλα Ουσουλτζόγλου και τέλος ΦΩΤΟ από την έξοδο».
Σημείωσε ακόμη ότι στο Νοσοκομείο υπάρχει μία μικρογραφία της έκθεσης, όπως και στο ΙΚΑ, στο Κέντρο Υγείας Κρύας Βρύσης, καθώς και ότι «προσφέρω ό,τι μπορώ με το φτωχό μου το βαλάντιο και ίσως κάτι μείνει». Ενώ δεν έκρυψε το παράπονό του ότι με «την αδιαφορία των κυβερνήσεων, ο Αναξαγόρας θα γίνει …Αναξαγέρογλου και θα κατάγεται από το Γενί Μιλλέτ της Τουρκίας. Θα τους κάνουν σιγά-σιγά όλους Τούρκους και εμείς θα μείνουμε πάνω στις στάχτες των παλιών ηρωισμών μας, μόνο με τα μεγάλα τα λόγια».
Δεν παρέλειψε να ασκήσει κριτική στον τρόπο που τιμώνται τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, λέγοντας ότι «σε μας τους Έλληνες, ο πατριωτισμός συνήθως περιορίζεται στο σουβλάκι και το μπιφτέκι. Εδώ θρηνούμε αυτή την επέτειο, γιατί θρήνος είναι, και εκδηλώσεις που γίνονται, περιστρέφονται γύρω από χορούς και τραγούδια, συναυλίες, λες και έχουμε κάτι να γιορτάσουμε. Δεν είναι γιορτή τα 100 χρόνια, είναι ένας θρήνος, που χάσαμε αυτά τα μέρη και δεν πρόκειται να τα ξαναπάρουμε. Και το ζήτημα είναι να μη χάσουμε και άλλα. Είχα σκοπό όλα αυτά να τα δώριζα. Όχι σε συλλόγους. Οι σύλλογοι, αν όλα αυτά τα χρόνια έτρεχαν δεξιά-αριστερά σε σπίτια Μικρασιατών, θα μάζευαν υλικό για 2-3 μουσεία. Δεν το κάνουν και περιμένουν από μένα. Στο χωριό μου δημιουργώ μουσειακό χώρο».
Τέλος ενημέρωσε για κυκλοφορία σε τουρκική μετάφραση βιβλίου του, που πιστεύει ότι θα έχει μεγάλη απήχηση.
