(8ο Μέρος) Ύστερα από την ανεπιθύμητη συνάντηση και την "ψυχρολουσία" που δέχτηκε ο Μαυροκορδάτος από τον Κολοκοτρώνη, έφυγε νύχτα από την Τρίπολη, πέρασε στο Κρανίδι και από εκεί στην Ύδρα. "Ενω δε έμενεν εκεί - γράφει ο Φωτάκος - έπεισε τους αδελφούς Κουντουριωταίους της Ύδρας, παραστήσας εις αυτούς ότι θέλει κάμει την Υδράν δέσποιναν όλης της Ελλάδος και συνώμοσαν να λάβουν δια των όπλων την εθνικήν...
Διαβάστε το άρθρο(7ο Μέρος) 5. ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ Ως θριαμβευτή υποδέχτηκαν οι κοτζαμπάσηδες και οι διάφοροι πολιτικάντηδες στο Αστρος της Κυνουρίας τον Μαυροκορδάτο στις 10 Απριλίου 1823, που είχαν μαζευτεί εκεί για τη Β' Εθνική Συνέλευση. Τον ονόμασαν "άλλον Ουασινγκτώνα". Παρόλα αυτά βρέθηκαν στην ανάγκη να τον υποβιβάσουν από τη θέση του προέδρου του Εκτελεστικού στη θέση του αρχιγραμματέα....
Διαβάστε το άρθρο(6ο Μέρος) 5. ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΑΤΥΧΙΕΣ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΥ Λίγους μήνες αργότερα (από τα γεγονότα της Επιδαύρου) κι ενω ήταν γνωστό πως κατέβαινε για την Πελοπόννησο η μεγάλη στρατιά του Δράμαλη, ο Μαυροκορδάτος αντί να παραμείνει στην έδρα του Εκτελεστικού, όπου η παρουσία του ήταν αναγκαία, με θέσπισμά του Βουλευτικού επικυρωμένο κι από το Εκτελεστικό (11-5-1822) παίρνει δίμηνη άδεια και πηγαίνει στη Δυτική Στερεά, για...
Διαβάστε το άρθρο(5ο Μέρος) 4. - ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ - ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ! Τη στιγμή εκείνη έργο αυτής της Συνελεύσεως (Α' εν Επιδαύρω Εθνική Συνέλευση) ήταν η συγκρότηση μιας κεντρικής Κυβέρνησης γύρω από έναν αρχηγό στρατιωτικών. Το Σύνταγμα ήταν μια λέξη μαγική που ηλέκτριζε τους λογιότατους, αυτούς που διάβαζαν τις εφημερίδες της Ευρώπης, δεν ήταν όμως μια πανάκεια. Μόνιμη έγνοια του Μαυροκορδάτου ήταν το θέμα της συνταγματικής...
Διαβάστε το άρθρο(4ο Μέρος) Ο Μαυροκορδάτος αφού «οργάνισε» τη Στερεά Ελλάδα, δηλ. αφού εξασφάλισε την Αρχή στα μέρη αυτά για τον εαυτό του, έριξε κάτω το προσωπείο και έγραψε στον ανώτατο, ακόμη άρχοντα στην Πελοπόννησο τον Υψηλάντη πολυσέλιδη επιστολή, το συμπέρασμα της οποίας ήταν, ότι ο κατά διαταγή και σύσταση του Υψηλάντη οργανιστής της Στερεάς θεωρούσε τον εαυτό του «λελυμένον πάσης υποταγής» και παρακινούσε και...
Διαβάστε το άρθρο(3ο Μέρος) 3. ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ Ο Μαυροκορδάτος κατεβαίνει στην επαναστατημένη Ελλάδα τον Ιούλιο του 1821 και αποβιβάζεται στο Μεσολόγγι με την ακολουθία του (Ν. Λουριώτη, Γεώργιο Σέκερη, Μαξ Ρεμπώ, μερικούς Έλληνες και ξένους αξιωματικούς). Αρχικά θέλησε να αποβιβασθεί στην Πάτρα, τη νόμιζε ελεύθερη, γιατί είχε λαθεμένη πληροφόρηση από γαλλικές εφημερίδες. Απόφυγε όμως το Μοριά και για έναν αλλο λόγο·...
Διαβάστε το άρθροΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΣ (2ο Μέρος) 2. Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΠΙΖΑΣ Ο Α. Μαυροκορδάατος τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στην Κων/λη· στην Ιταλία σπούδασε πολιτικές επιστήμες. Η γλωσσομάθειά του ήταν θαυμαστή· μιλούσε και έγραφε με ευχέρεια γαλλικά, ιταλικά, αγγλικά και τουρκικά· τα τουρκικά τα γνώριζε τόσο καλά ώστε ο άλλοτε υπουργός των εξωτερικών της Τουρκίας Χαλή Σερίφ Πασάς - ένας από τους περισσότερο...
Διαβάστε το άρθρο"Ο βελαδοφόρος και διοπτροφόρος αρχηγός, όστις ήλαυνε την Ελλάδα εις το χείλος της αβύσσου δια να έχει έπειτα την ευχαρίστησιν και δόξαν να την σώζει εκείθεν αυνός" Δημήτριος Βερναρδάκης (1o Μέρος) Με την ευκαιρία του εορτασμού των 200 χρόνων από την Επανάσταση του '21 θεώρησα σκόπιμο ν' αφιερώσουμε "μνήμη" και σε έναν πολύ μεγάλο άνδρα του ελληνικού Αγώνα, τον κορυφαίο θα έλεγα, αν δεν...
Διαβάστε το άρθροΣτις ΗΠΑ με την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης αναπτύχθηκε γρήγορα το φιλελληνικό κίνημα, που αγκάλιασε κυρίως τις πόλεις της Βοστόνης, της Νέας Ορλεάνης και της Φιλαδέλφειας. Είναι γνωστή η θεση του Προέδρου της χώρας, ο οποίος στο περίφημο δόγμα του (4. Δεκ. 1822) μίλησε για κυρίαρχη Ελληνική Επικράτεια και ζήτησε αποστολή Αμερικανού πρεσβευτή στην Ελλάδα (1). Στις μεγαλύτερες πόλεις των ΗΠΑ ιδρύθηκαν...
Διαβάστε το άρθροΩς τώρα εξετάσαμε τον φιλελληνισμό που αναπτύχθηκε στη Νοτιοδυτική Γερμανία, τη Γαλλία και την Αγγλία. Οι χώρες αυτές, όπως είδαμε, είχαν πρωτοστατήσει ως προς το φιλελληνικό τους κίνημα, το οποίο εκτός του ότι ήταν ογκώδες και πρώιμο, ήταν ενεργό και μαχόμενο. Ωστόσο και άλλες ευρωπαϊκές χώρες ανέπτυξαν φιλελληνισμό και συνέδραμαν λίγο ή πολύ τον απελευθερωτικό αγώνα της χώρας μας, όπως: Η Ελβετία: Πολλά...
Διαβάστε το άρθροΟνομαστοί Άγγλοι φιλέλληνες είναι ακόμα και οι: Ο Εδουάρδος Μπλάκιερ, λοχαγός, μέλος του φιλελληνικου κομιτάτου του Λονδίνου. Το 1823 το κομιτάτο τον έστειλε στην επαναστατημένη Ελλάδα, για να εκτιμήσει από κοντά την κατάσταση. Ο Μπλάκιερ έδωσε εικόνα ενθαρρυντική· ενθουσίασε τα μέλη του κομιτάτου και φρόντισε για τη σύναψη του δανείου. Ο Μπλάκιερ είναι αυτός που παρακίνησε και τον Λόρδο Μπάυρον να κάνει...
Διαβάστε το άρθροΣτις 22 Μαρτίου 1824 ανήγγειλαν στον Μπάυρον ότι υπογράφτηκε το συνομολογηθέν στο Λονδίνο δάνειο και ότι στην Επιτροπή διαχείρισής του ο Στάνχοπ και αυτός θα ήταν οι κύριοι διαχειριστές του. Πολύ σύντομα ο Στάνχοπ απογοητευτηκε από τον Μαυροκορδάτο, έφυγε από το Μεσολόγγι και πήγε σε τόπο ουδέτερο, την Αθήνα. Ο Μπάυρον που στο μεταξύ είχε κλονιστεί η υγεία του, προφανώς από το υγρό κλίμα του Μεσολογγίου,...
Διαβάστε το άρθροΈνας απ’ τους μεγάλους Φιλέλληνες του πνευματικού Αγγλικού στερεώματος ήταν ο Σέλλεϋ (1892-1822). Αυτός ο έξοχος ποιητής, ο ρωμαλέος στοχαστής και πολιτικός μαχητής, που ονερεύτηκε μια ανθρωπότητα απαλλαγμένη από την αδικία, την ανισότητα, τις προλήψεις και την υποκρισία, που τον συγκινούσε κάθε τι το Ελληνικό, δεν ήταν δυνατόν να μείνει απαθής απέναντι στο ελληνικό δράμα! Όταν πληροφορήθηκε το ξέσπασμα της...
Διαβάστε το άρθροΟ Ιλαρίωνας Τουρνιέ, αρχηγός των Ουσσάρων, και ο σπουδαιότερος όλων ο Κάρολος Νικόλαος Φαβιέρος, διοργανωτής του τακτικού στρατού στην Ελλάδα (1825), ο οποίος με την επάνοδό του στη Γαλλία διορίστηκε υπουργός. Ο Υψηλάντης διάλεξε ως «προγυμναστή στρατιωτικό» τον έμπειρο αξιωματικό του γαλλικού στρατού Baleste, γνώριζε τα ελληνικά, γιατί στην περίοδο 1814-1820 ακολούθησε τον έμπορο πατέρα του στην Κρήτη. Αυτός...
Διαβάστε το άρθροΣτη Γαλλία ο φιλελληνισμός ήταν διάχυτος και πριν από την έλευση του Ηπίτη. Στην ανάπτυξή του είχαν συμβάλει σπουδαίες προσωπικότητες της χώρας όπως ο Σατωβριάνδος, ο Πουκεβίλ, ο Φοριέλ, ο Ουγκό, ο Βερανζέρος κ.α. Έργα τους εγκωμιαστικά για τη χώρα μας είχαν δημοσιεύσει και πριν από την έναρξη του μεγάλου Αγώνα. Ο φιλελληνισμός όμως ο προεπαναστατικός είχε ακαδημαϊκό χαρακτήρα. Με τον ερχομό του Ηπίτη στη...
Διαβάστε το άρθροΈνας ακόμη παράγοντας που επηρέαζε θετικά την κοινωνική ανταπόκριση υπέρ του Ελληνικού Αγώνα του 1821 ήταν η θρησκευτική αλληλεγγύη προς τους ομόδοξους Έλληνες. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που οραματίζονταν μια Χριστιανική σταυροφορία υπέρ των Ελλήνων. Ο χαρακτήρας όμως του φιλελληνικού κινήματος παρέμενε κοσμικός καθώς πρωταγωνιστικός ήταν ο ρόλος των φιλελεύθερων δυνάμεων και της ευρωπαϊκής λογιοσύνης (1). ...
Διαβάστε το άρθροΟ φιλελληνισμός είναι μία ιδεολογική και πολιτική κίνηση μία συμπάθεια υπέρ των ελληνικών υποθέσεων, που εκδηλώθηκε από ξένους – κυρίως Ευρωπαίους – κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας, προπάντων όμως κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού Αγώνα του 1821-1829. Το φαινόμενο του φιλελληνισμού συνδέεται άμεσα με το ρομαντικό κίνημα του 19ου αι., αλλά οι ρίζες του ξεκινούν από παλιότερα, από τα χρόνια της...
Διαβάστε το άρθροΣτο περιθώριο των όσων δημοσιεύσαμε προ ημερών σχετικά με τον ερχομό, την παραμονή και το θάνατο στο Μεσολόγγι του κορυφαίου φιλέλληνα Λόρδου Μπάυρον, θ’ αναφέρουμε ένα δύο μικροπεριστατικά, που μολονότι δεν είναι παρά μία παρωνυχίδα μέσα στο πέλαγος των περιστατικών, των σκανδάλων και των αντιφάσεων της πολυτάραχης ζωής του, όμως φωτίζουν κάποιες πλευρές του χαρακτήρα του. Στις συγκεκριμένες...
Διαβάστε το άρθροΜέρος 7ο Στην Πόλη μερίμνησε για τη στέγαση του Πατριαρχείου, διαρρύθμισε τον πατριαρχικό ναό, εργάστηκε για την ανόρθωση του ηθικού βίου. Οργάνωσε τη λειτουργία της Πατριαρχικής Συνόδου, μερίμνησε για το ήθος των νεοεισερχομένων στον κλήρο, όντας ο ίδιος υψηλό παράδειγμα ασκητικής ζωής, σε σημείο που να προκαλεί γι’ αυτό αντιδράσεις. Και τα οικονομικά προβλήματα του Θρόνου δεν τον άφησαν αδιάφορο,...
Διαβάστε το άρθροΜέρος 6ο Όσον αφορά τις αντιεπαναστατικές εγκυκλίους, θεωρούμε ότι έχουμε καλύψει επαρκώς το θέμα. Όσο για τους χαρακτηρισμούς «που δεν τους υπαγόρευσε κανένας Τούρκος σουλτάνος», θα πρέπει να παραδεχτούμε πως πράγματι είναι υπερβολικοί, «καλογερίστικοι», κάποτε φρικαλέοι: Αποκαλεί τον Μ. Βόδα λ.χ. «τέρας έμψυχον αχαριστίας», τον Αλέξανδρο Υψηλάντη «αγνώμονα», και τους δύο μαζί «αλαζόνες και...
Διαβάστε το άρθρο
