Η Παναγία του Νόστου, η Μικρασιάτισσα
Η Παναγία του Νόστου, ξεριζωμένη και αυτή από τις προγονικές εστίες του Μικρασιατικού Ελληνισμού, πεταμένη στη θάλασσα, για να διασωθεί από τα βέβηλα χέρια των εικονομάχων, λεηλατηθείσα από τους αδίστακτους και αιμοδιψείς Σταυροφόρους της Δύσης και τέλος φορτωμένη στις πλάτες των δυστυχισμένων προσφύγων του 1922, που προσπάθησαν να διασώσουν ό,τι πιο πολύτιμο είχαν, την Παναγιά τους, έφθασε στην Ελλάδα και σήμερα στολίζει με την παρουσία της τους ναούς των προσφυγικών χωριών, πόλεων και μοναστηριών, χαρίζοντάς τους προστασία και ευημερία.
Είναι η Παναγιά μας, Παναγιά της Ελπίδας, της Προσδοκίας και της Νοσταλγίας, που η Παρουσία της διατηρεί στις μνήμες μας τις αδικοχαμένες Πατρίδες.
Είναι η Παναγία του Νόστου.
Παναγία Γλυκοφιλούσα
Μονής Φιλοθέου Αγίου Όρους
Η Παναγία η Γλυκοφιλούσα είναι μία από τις πιο όμορφες αλλά και πιο αγαπητές στους προσκυνητές, Παναγίες του Αγίου Όρους.
Η ιστορία της συνδέεται με τα δύσκολα χρόνια των εικονομαχιών, τότε που οι εικονομάχοι αυτοκράτορες έστελναν στην πυρά και στην καταστροφή, χιλιάδες χριστιανικές εικόνες.
Στα χρόνια του αυτοκράτορα Θεόφιλου του εικονομάχου, η Βικτωρία, σύζυγος του πατρικίου Συμεών, είχε στο σπίτι της στην Κωνσταντινούπολη μια παλιά εικόνα της Παναγίας Γλυκοφιλούσας, την οποία έκρυβε από τα βέβηλα χέρια των εχθρών της ορθοδοξίας μας.
Η καλή χριστιανή Βικτωρία διαισθανόμενη τον κίνδυνο που διέτρεχε η ίδια, αλλά και η θαυματουργή εικόνα της, αποφάσισε με βαριά καρδιά να την αποχωριστεί. Την προσκύνησε για τελευταία φορά και αφού την περιτύλιξε σωστά, για να την προστατέψει, την εναπόθεσε στα κύματα του Βοσπόρου, προσευχόμενη με δάκρυα στα μάτια για τη σωτηρία της.
Η εικόνα πλέοντας στην επιφάνεια της θάλασσας, πέρασε το Βόσπορο, βγήκε στο Αιγαίο πέλαγος και κατέληξε μετά από πολύ καιρό στο λιμανάκι της Μονής Φιλοθέου στο Άγιο Όρος.
Μια μέρα ένας μοναχός που ψάρευε στο λιμανάκι, βρήκε σφηνωμένη ανάμεσα στα βράχια τη σεπτή αυτή εικόνα και αφού ευχαρίστησε την Παναγία για τη μεγάλη τιμή που του έκανε, να είναι αυτός ο σωτήρας της, την πήρε με τρεμάμενα χέρια και την πήγε στο μοναστήρι, όπου την παρέδωσε στον ηγούμενο του μοναστηριού.
Ξεσηκώθηκε όλο το μοναστήρι για να υποδεχθεί το Θείο αυτό δώρο, το οποίο τοποθέτησαν σε περίοπτη θέση του καθολικού της Μονής.
Κάτω στο λιμανάκι, στο μέρος όπου βρήκε την εικόνα ο μοναχός, ανέβλυσε Αγίασμα, το οποίο είχε πολλές θεραπευτικές ιδιότητες. Από τότε η Παναγία Γλυκοφιλούσα έκανε πολλά θαύματα, που την κατέστησαν μία από τις πιο θαυματουργές του Αγίου Όρους.
Παναγία Πορταΐτισσα
Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους
Η Παναγία η Πορταΐτισσα θεωρείται η πιο τιμημένη και θαυματουργή εικόνα του Αγίου Όρους και κάθε χρόνο χιλιάδες πιστοί επισκέπτονται τη Μονή Ιβήρων, για να την προσκυνήσουν.
Η ιστορία της μας οδηγεί στα μαύρα χρόνια των εικονομαχιών (720- 840), όταν κάποιοι ανεγκέφαλοι αυτοκράτορες, παρακινούμενοι από αιρετικούς πατριάρχες, αποφάσισαν να καταστρέψουν όλες τις Άγιες εικόνες της Ορθοδοξίας μας.
Επί βασιλείας του αυτοκράτορα Θεόφιλου του εικονομάχου, ζούσε στη Νίκαια της Βιθυνίας μια θεοσεβούμενη γυναίκα με το γιο της, που είχε στην κατοχή της μια εικόνα της Παναγίας, την οποία είχε τοποθετήσει σε ένα μικρό παρεκκλήσι μπροστά στο σπίτι της. Οι φθονεροί γείτονες της, οι οποίοι γνώριζαν την ύπαρξη της εικόνας, κατά τη διάρκεια φιλονικίας τους, την απείλησαν και την εκβίασαν ότι, αν δεν τους έδινε χρήματα, θα την κατήγγειλαν στους διώκτες των εικόνων.
Απελπισία κυρίευσε τη θεοσεβούμενη γυναίκα και το γιο της. Δεν φοβούνταν για τη ζωή τους, αλλά για την καταστροφή της Αγίας εικόνας τους.
Για να τη διασώσουν, αποφάσισαν να την αποχωριστούν. Ένα βράδυ, περιτύλιξαν προσεκτικά την εικόνα, την τοποθέτησαν μέσα σε ένα ξύλινο κασόνι και την άφησαν στη θάλασσα, τα κύματα της οποίας την απομάκρυναν σιγά-σιγά από τη στεριά. Συντετριμμένοι η μάνα με το γιο της, ευχήθηκαν καλό ταξίδι και παρακάλεσαν τον Παντοδύναμο να την οδηγήσει σε ασφαλές καταφύγιο. Η εικόνα στάθηκε όρθια ενάντια στα κύματα, τα οποία την κατηύθυναν στην Ελλάδα.
Το άλλο βράδυ παρουσιάσθηκε στον ύπνο της θεοσεβούμενης γυναίκας η Παναγία και της είπε να στείλει το γιο της σε ένα μοναστήρι του Αγίου Όρους, όπου θα οδηγούσε την εικόνα της.
Με μεγάλη χαρά ο γιος της ετοίμασε τα πράγματά του, αποχαιρέτησε τη μητέρα του και κατευθύνθηκε για το Άγιο Όρος. Μόνασε στη Μονή Ιβήρων, περιμένοντας μάταια να εμφανιστεί η λατρεμένη του εικόνα, όπως είχε υποσχεθεί η Παναγία στη μητέρα του.
Τα χρόνια πέρασαν, ο μοναχός γέρασε και πέθανε χωρίς να αντικρύσει την εικόνα του. Μια μέρα του έτους 1004, στις 16 Απριλίου παρουσιάστηκε ένα παράξενο φαινόμενο στη θαλάσσια περιοχή της Μονής Ιβήρων στο Άγιο Όρος.
Ένας πύρινος στύλος με μεγάλη φλόγα ξεπρόβαλλε στη μέση της θάλασσας, στην κορυφή του οποίου στέκονταν μεγαλόπρεπα μία εικόνα της Παναγίας.
Ήταν η εξαφανισμένη εικόνα της Παναγίας από τη Νίκαια, που μετά από 170 χρόνια βρήκε το καταφύγιό της στον Άθω.
Αναστατώθηκε το μοναστήρι για το μεγάλο αυτό θαύμα και μια ομάδα μοναχών προσπάθησαν με θρησκευτική ευλάβεια να την προσεγγίσουν. Όταν όμως πλησίαζαν τον πύρινο στύλο με την εικόνα, αυτή απομακρύνονταν στα βάθη του πελάγους.
Τελικά, μετά νηστεία τριών ημερών, ο σεβάσμιος ασκητής Γαβριήλ, με θαυματουργικό τρόπο περπάτησε με τα γόνατα πάνω στα κύματα, παρέλαβε την εικόνα της Παναγίας και όλοι μαζί την τοποθέτησαν στο πιο επίσημο μέρος του καθολικού της Μονής Ιβήρων.
Την άλλη μέρα το πρωί πήγαν να προσκυνήσουν την Παναγία και να ανάψουν τα καντήλια της, αλλά με μεγάλη τους έκπληξη διαπίστωσαν ότι η εικόνα δεν ήταν στη θέση της. Πανικόβλητοι άρχισαν να την ψάχνουν και τη βρήκαν πάνω στην πόρτα των τειχών της μονής.
Το θαύμα αυτό επαναλήφθηκε τρεις φορές, οπότε συμπέραναν ότι αυτό ήταν θέλημα της Παναγίας και γι’ αυτό το λόγο έκτισαν ένα παρεκκλήσι δίπλα στην πόρτα της Μονής, όπου και την τοποθέτησαν. Έκτοτε η Παναγία ονομάστηκε Πορταΐτισσα και έκανε πολλά θαύματα, που την έκαναν γνωστή σε όλη την Ελλάδα.
Είναι η μοναδική εικόνα, που δεν έχει φύγει ποτέ από το Άγιο Όρος και η παράδοση αναφέρει ότι, αν με οποιονδήποτε τρόπο συμβεί αυτό, τότε κάτι πολύ κακό θα συμβεί.
Παναγία Μυροβλύζουσα
Μονής Αγίου Παύλου Αγίου Όρους
Η θαυματουργή αυτή εικόνα βρίσκονταν στη Μονή της Κωνσταντινούπολης, Μυρελαίου.
Η φημισμένη αυτή Μονή ήταν γυναικεία και είχε κτιστεί από τον αυτοκράτορα Ρωμανό Λεκαπηνό (920-946), εξαιτίας του οποίου είχε ονομαστεί «Μονή βασιλική» και «Μονή Ρωμανού».
Σύμφωνα με τον ιστορικό Σκυλίτση, όταν πέθανε ο Λεκαπηνός, ενταφιάστηκε στη Μονή που είχε ο ίδιος κτίσει…. «και το σώμα αυτού εν τη πόλει διακομισθέν εν τη αυτού απετέθη μονή», όπου αργότερα ενταφιάστηκαν η σύζυγός του Θεοδώρα και η κόρη του Ελένη.
Μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης η Μονή μετατράπηκε σε τζαμί και μετονομάσθηκε σε BodrumCami. Σήμερα διασώζεται μόνο το καθολικό της.
Όταν ο Άγιος Παύλος ο Ξηροποτάμιος επισκέφθηκε τη Μονή, πήρε την εικόνα της Παναγίας και τη μετέφερε στο Άγιο Όρος, όπου την αφιέρωσε στη δεύτερη Μονή που ίδρυσε και η οποία πήρε το όνομά του, την Ιερά Μονή Αγίου Παύλου.
Η σεπτή αυτή Εικόνα της Παναγίας έκανε πολλά θαύματα και βοήθησε πολλούς πιστούς να βρουν την υγεία τους. Με τη βοήθεια της Παναγίας ανάβλυζε μύρο και γι΄ αυτόν το λόγο την ονόμαζαν Μυροβλήτισσα.
