Καθώς πλησιάζει η 20η Αυγούστου, ημερομηνία στην οποία ολοκληρώνεται το πρόγραμμα του 3ου Μνημονίου, τόσο οι Ευρωπαίοι, όσο και η ελληνική κυβέρνηση, έχουν αποδυθεί σε μια προσπάθεια να πείσουν πως η Ελλάδα πλέον προστίθεται στον κατάλογο των κρατών - μελών της Ευρωζώνης, που κατάφεραν να βγουν από τα (περιβόητα χαρακτηριζόμενα) «προγράμματα διάσωσης» και στάθηκαν στα πόδια τους.
Τόσο οι πρόσφατες δηλώσεις του προέδρου του Eurogroup, του Πορτογάλου Μάριο Σεντένο, την Τετάρτη 1 Αυγούστου, όσο και του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας Όλαφ Σολτς, είναι ένα δείγμα της προσπάθειας για την καλλιέργεια τεχνητού κλίματος ευφορίας για την έξοδο της χώρας μας από τα Μνημόνια.
Όσο, λοιπόν, κι αν καλλιεργείται ένα κλίμα ευφορίας για τη χώρα μας, ότι στην ημερομηνία - ορόσημο (20 Αυγούστου) εξέρχεται επίσημα από το πρόγραμμά της, κανείς ωστόσο Έλληνας δεν μπορεί να συμμεριστεί αυτό που προσπαθούν να μας πείσουν οι κ.κ. Σεντένο και Σουλτς. Και τούτο, γιατί πολύ απλά, μόλις βγούμε από τα Μνημόνια, θα εισέλθουμε σε μια νέα φάση «ενισχυμένης εποπτείας», η οποία θα διαρκέσει τουλάχιστον έως το 2022 και θα περιλαμβάνει διατήρηση του κορμού των επώδυνων μνημονιακών μέτρων, διαιώνιση της λιτότητας και ενίοτε στενή επιτήρηση από το γνωστό μας κουαρτέτο των θεσμών.
Μάλιστα, όπως αναφέρεται, η εποπτεία του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕSΜ) θα είναι τέτοια, που θα έχει συνέχεια και θα καταλήγει το 2060 (!), έτος στο οποίο δύναται να διασφαλισθεί ότι η χώρα μας θα αποπληρώσει τα δάνειά της.
Η Ελλάδα, θα είναι η χώρα που στις 20 Αυγούστου θα βγαίνει από τα Μνημόνια, που στην περίπτωσή της πρόκειται για τρία και όχι για ένα, τη στιγμή όμως που έχει αναλάβει επώδυνες δεσμεύσεις (που σημαίνει μαρτύριο... δίχως τέλος) για τη μεταμνημονιακή περίοδο. Αυτές περιλαμβάνουν την περικοπή των συντάξεων από το 2019, τη μείωση του αφορολόγητου ορίου από το 2020 και την υπόσχεση ότι δεν θα «ξηλωθούν» μνημονιακές παρεμβάσεις, ιδίως στο εργασιακό πεδίο.
Κοντά σ' όλα αυτά, βεβαίως, το ελληνικό χρέος θα παραμείνει μη βιώσιμο και μετά το 2038, σύμφωνα με το ΔΝΤ, το οποίο, όπως φάνηκε, θα συνεχίσει να ξιφουλκεί με τους Ευρωπαίους και στη μεταμνημονιακή περίοδο, ενώ τα ελληνικά ομόλογα παραμένουν ευάλωτα σε διεθνείς αναταράξεις. Ενδεικτικά, την Πέμπτη 2 Αυγούστου, η απόδοση του 10ετούς ομολόγου ξανασκαρφάλωσε στο 4,065%, από 3,96% την Τετάρτη 1 Αυγούστου. Κοντολογίς, το μνημόνιο φεύγει... τα μέτρα μένουν.
Αξίζει, δε, τέλος να αναφερθεί ότι σε πρόσφατο άρθρο της η Washington Post, η οποία χαρακτηρίζει την Ελλάδα μια από τις μεγαλύτερες οικονομικές αποτυχίες, παραλληλίζοντας την κατάσταση με αυτήν που θα συναντούσαμε ύστερα από έναν πόλεμο ή από μια επανάσταση, με βάση την τελευταία συμφωνία για την έξοδο από το πρόγραμμα, η Ελλάδα υποτίθεται ότι θα πρέπει να έχει πρωτογενή πλεονάσματα ύψους τουλάχιστον 2,2% του ΑΕΠ έως το 2060. «Και, ναι, αυτό σημαίνει ακόμα τέσσερις δεκαετίες λιτότητας. Οπότε δεν είναι περίεργο ότι η ελληνική οικονομία δεν θα μπορέσει να επιστρέψει στα επίπεδα του 2008 έως το 2030».
του Παύλου Χρ. Τουτουντζίδη
