Η Παναγία του Νόστου, η Μικρασιάτισσα
Η Παναγία του Νόστου, ξεριζωμένη και αυτή από τις προγονικές εστίες του Μικρασιατικού Ελληνισμού, πεταμένη στη θάλασσα για να διασωθεί από τα βέβηλα χέρια των εικονομάχων, λεηλατηθείσα από τους αδίστακτους και αιμοδιψείς Σταυροφόρους της Δύσης και τέλος φορτωμένη στις πλάτες των δυστυχισμένων προσφύγων του 1922, που προσπάθησαν να διασώσουν ό,τι πιο πολύτιμο είχαν, την Παναγιά τους, έφθασε στην Ελλάδα και σήμερα στολίζει με την παρουσία της τους ναούς των προσφυγικών χωριών, πόλεων και μοναστηριών, χαρίζοντάς τους προστασία και ευημερία.
Είναι η Παναγιά μας, Παναγιά της Ελπίδας, της Προσδοκίας και της Νοσταλγίας, που η Παρουσία της διατηρεί στις μνήμες μας τις αδικοχαμένες Πατρίδες.
Είναι η Παναγία του Νόστου.
Παναγία Δημιοβίτισσα
Μεσσηνίας
Στις πλαγιές του Ταΰγετου βρίσκεται το μοναστήρι της Παναγίας Δημιοβίτισσας αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου, όπου βρίσκεται η χαριτόβρυτη εικόνα της Παναγίας της Δημιοβίτισσας.
Υπάρχουν πολλές παραδόσεις και θρύλοι για την ιστορία και προέλευση της θαυματουργής εικόνας.
Αναφέρεται ότι φιλοτεχνήθηκε την περίοδο της εικονομαχίας κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Ισαύρων (717 – 802 ).
Σύμφωνα με την παράδοση, όταν στο θρόνο του Βυζαντίου ήταν ο αυτοκράτορας Λέων ο Α΄, από τους πιο αδίστακτος διώκτες της ορθοδοξίας μας, παρουσιάσθηκε μπροστά του ένας κωφάλαλος ευνούχος, ο οποίος με νοήματα προσπάθησε να του εξηγήσει ότι είδε τη βασίλισσα Ειρήνη να ασπάζεται και να προσεύχεται γονατιστή μπροστά από μία εικόνα της Παναγίας.
Γεμάτος οργή ο αυτοκράτορας κάλεσε μπροστά του τη βασίλισσα Ειρήνη και τη ρώτησε αν είναι αλήθεια αυτά που του ανέφερε ο ευνούχος.
Χωρίς να χάσει την ψυχραιμία της η Ειρήνη του απάντησε ότι έβλεπε τον εαυτό της στον καθρέπτη και έκανε το σταυρό της, γιατί ήταν πολύ όμορφη, γεγονός που παρεξήγησε ο ευνούχος. Μία άλλη μέρα ο αυτοκράτορας, που δεν πίστεψε αυτήν τη δικαιολογία, έδωσε εντολή να ψάξουν τα δώματα της βασίλισσας, όπου βρήκε την εικόνα της Παναγίας και προσπάθησε να την καταστρέψει,
κτυπώντας την με ένα τσεκούρι στο πρόσωπο και στο στήθος. Τότε συνέβη μεγάλο θαύμα !!!
Ξαφνικά η εικόνα γέμισε αίματα, που πετάχτηκαν σε όλο το δωμάτιο. Γεμάτος οργή και φόβο ο αυτοκράτορας, ζήτησε ξανά εξηγήσεις από τη γυναίκα του για την ύπαρξη της εικόνας και η Ειρήνη του απάντησε, ότι κάποιοι εχθροί της έβαλαν την εικόνα στο δωμάτιό της, για να τη συκοφαντήσουν και να τους χωρίσουν.
Όταν απομακρύνθηκε ο αυτοκράτορας, γεμάτη πόνο και απελπισία η Ειρήνη προσευχήθηκε στην Παναγία, τύλιξε την εικόνα, την τοποθέτησε σε ένα ξύλινο κασόνι και μετά την πέταξε στα γαλήνια νερά του Βοσπόρου.
Η θαυματουργή εικόνα πέρασε το Αιγαίο και έφθασε στην Κορώνη Μεσσηνίας, όπου τη βρήκαν πιστοί χριστιανοί και την τοποθέτησαν στη Μονή της Παναγίας Χρυσοκελαρώτισσας και αργότερα στη Μονή της Δήμιοβας.
Άλλη εκδοχή αναφέρει ότι ο αδελφός του Λέοντα του Ίσαυρου συνελήφθη από τον ίδιο να προσκυνά εικόνες και για παραδειγματισμό διέταξε να τον τυφλώσουν.
Αυτός ικέτευσε τον αδελφό του να μην τον τιμωρήσει, διότι κάποιοι άλλοι έβαλαν τις εικόνες στο δωμάτιό του και για να τον πείσει, πήρε δυο καυτά σίδερα και τα έμπηξε πάνω στην εικόνα. Ξαφνικά άρχισε να τρέχει αίμα από την εικόνα και έντρομος ο αυτοκράτορας διέταξε να την πετάξουν στη θάλασσα.
Ένας πιστός υπηρέτης πήρε την εικόνα, την έκρυψε και αργότερα, μετά την αποκατάσταση των εικόνων το 842, ένας μοναχός από την Καλαμάτα ήρθε στην Πόλη, πήρε την εικόνα και τη μετέφερε στην πατρίδα του.
Εκεί έκτισε μοναστήρι στην τοποθεσία Δήμιοβα και τοποθέτησε τη θαυματουργή εικόνα, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα.
Παναγία Χρυσοκελαριώτισσα
Μεσσηνίας
Η θαυματουργή αυτή εικόνα βρίσκεται στο μοναστήρι της Παναγίας Χρυσοκελαριώτισσας, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου.
Το μοναστήρι είναι κοντά στο χωριό Χρυσοκελαριά, στην επαρχία Πυλίας και ιδρύθηκε τον θ΄ αιώνα.
Σύμφωνα με την παράδοση, ένας ιερομόναχος, ονόματι Ιωακείμ, έφυγε από ένα μοναστήρι της Ανατολικής Θράκης, παίρνοντας μαζί του μια όμορφη εικόνα, για να τη διασώσει από τη μανία των εικονομάχων.
Εγκαταστάθηκε σε ένα ασκηταριό στην περιοχή Κοπίτσου, όπου και εγκατέστησε τη θαυματουργή εικόνα. Τα χρόνια πέρασαν, ο Ιωακείμ πέθανε μόνος, με αποτέλεσμα να εξαφανιστούν τελείως τα ίχνη της. Μετά από πολλά χρόνια, ένα κορίτσι που έβοσκε τα γίδια του, ανακάλυψε την εικόνα κοντά σε μία πηγή.
Τρέμοντας το κορίτσι πήρε την εικόνα, τη μετέφερε στο χωριό και την παρέδωσε στον ιερέα. Στο μέρος όπου βρέθηκε η εικόνα, πρωτοκτίστηκε ένας ναός και αργότερα το μοναστήρι.
Η παράδοση αναφέρει ότι η θαυματουργή εικόνα είναι μια από τις 70, που ζωγράφισε ο Ευαγγελιστής Λουκάς και πήρε το όνομα του χωριού Χρυσοκελαριά, δίπλα στο οποίο είναι κτισμένο το μοναστήρι. Θεωρείται από τα πιο αξιόλογα προσκυνήματα της επαρχίας Πυλίας και εκατοντάδες πιστοί προστρέχουν εκεί, για να ζητήσουν τη βοήθεια της Παναγίας.
Παναγία Σουλτάνα
Αγίας Φωτεινής Σμύρνης
Η προσφυγική αυτή εικόνα της Παναγίας, Ρόδον Αμάραντον, αγιογραφήθηκε στη Μικρά Ασία το 1890 και φυλάσσονταν στον ξακουσμένο Ιερό Ναό της Αγίας Φωτεινής στη Σμύρνη. Οι κάτοικοι της Σμύρνης την αποκαλούσαν Σουλτάνα, δηλαδή Βασίλισσά τους.
Το 1922 με τη Μικρασιατική Καταστροφή, ένα πνευματικό παιδί του ιερομάρτυρα Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομου, ο Ιωάννης Αλεξανδρίδης πήρε την Άγια Εικόνα και τη μετέφερε στον τόπο, όπου εγκαταστάθηκε, στην Πάτρα.
Όταν οι Σμυρνιώτες της Πάτρας αποφάσισαν να χτίσουν το ναό της Αγίας Φωτεινής, για να τους θυμίζει τον παλιό ναό της πατρίδας τους, ο οποίος καταστράφηκε από τους Τούρκους, τότε ο κύριος Αλεξανδρίδης εναπόθεσε στην εκκλησία την Άγια Εικόνα, για να την προσκυνούν οι απανταχού πρόσφυγες.
Εκτός της Παναγίας το Ρόδον Αμάραντον, στην εικόνα ιστορούνται επίσης ο Άγιος Αλέξανδρος ο Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης, ο Άγιος Αμφιλόχιος Επίσκοπος Ικονίου, ο Άγιος Γεώργιος, οι Προφήτες Ησαίας και Δανιήλ, και ο Αρχάγγελος Γαβριήλ. Πίσω από την Εικόνα υπάρχει επιγραφή στα Καραμανλήδικα, που αναφέρει ότι είναι έργο του «Παύλου Σωτηρίου Καίσαρη εν Σύλλη Μικράς Ασίας». Η εκκλησία της Αγίας Φωτεινής στην Πάτρα γιορτάζει στις 21 Νοεμβρίου και χιλιάδες πιστοί την επισκέπτονται, για να προσκυνήσουν τη Χάρη της.
Παναγία Καμαριώτισσα
Σαμοθράκης
Στα δύσκολα, για τους ορθόδοξους χριστιανούς, χρόνια των εικονομαχιών (9ος αιώνας), κατά τη διάρκεια των οποίων οι αιρετικοί εικονολάτρες κατέστρεφαν σε όλη τη βυζαντινή επικράτεια τις άγιες εικόνες, κάποιοι πιστοί από τα παράλια της Μικράς Ασίας, για να σώσουν την Άγια Εικόνα, που είχαν στην κατοχή τους, από τη μανία των εικονομάχων, την τοποθέτησαν σε ένα κιβώτιο και την άφησαν στη θάλασσα.
Αργότερα προσευχήθηκαν στη Θεία Χάρη της για τη σωτηρία του πολύτιμου γι΄ αυτούς κειμηλίου και γεμάτοι γαλήνη επέστρεψαν στις εστίες τους.
Πέρασε πολύς καιρός και μια μέρα, ψαράδες από τη Σαμοθράκη διέκριναν ένα έντονο φως στον ορίζοντα, το οποίο πλησίαζε στη στεριά. Πλησίασαν με τις βάρκες τους πιο κοντά και με έκπληξή τους είδαν ένα μεγάλο κιβώτιο να επιπλέει μέσα στη θάλασσα.
Ανοίγοντάς το διέκριναν τη μεγαλόπρεπη εικόνα της Παναγίας, που έγραφε το όνομά της ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΜΑΡΙΩΤΙΣΣΑ. Γεμάτοι δέος και θαυμασμό πήραν την εικόνα και την τοποθέτησαν στην εκκλησία τους.
Σήμερα βρίσκεται στον ενοριακό ναό του χωριού και γιορτάζει την Πέμπτη μετά το Πάσχα, ημέρα εύρεσης της εικόνας. Η Άγια αυτή Εικόνα πραγματοποίησε πολλά θαύματα και ο λαός του νησιού τη θεωρεί το πιο σπουδαίο προσκύνημά του.
