Ο Γερμανός Στοχαστής του Μεσοπολέμου Βάλτερ Μπένγιαμιν (1892-1940), στην εξαιρετική Συλλογή του «Δοκίμια Φιλοσοφίας της Γλώσσας» (Εκδ. «Ηριδανός», Μετάφραση-Εισαγωγή-Σχόλια-Επίμετρο Φ. Τερζάκης, Αθήνα 2016), πραγματεύεται θεωρητικά ζητήματα που σχετίζονται με την προσωπική του γλωσσοφιλοσοφία.

Η Γλωσσοφιλοσοφία του Β. Μπένγιαμιν θεωρείται ως «η προνομιακή οδός κατανόησης της σκέψης αυτού του τόσο σημαντικού για την αυτοσυνειδησία της σύγχρονης εποχής στοχαστή». Πέντε εμβληματικά κείμενα του Β. Μπένγιαμιν συγκροτούν το σώμα των δοκιμίων του παρόντα τόμου. Πρόκειται για κείμενα μεγάλης θεωρητικής αξίας και αντίστοιχου ενδιαφέροντος, όπου αναπτύσσονται θέματα, όπως : Για την γλώσσα εν γένει και για την γλώσσα του ανθρώπου – Το έργο του μεταφραστή – Για την μιμητική ικανότητα – Η γένεση της αλληγορίας – και, Ο αφηγητής.

Ο Γερμανοεβραίος Στοχαστής Β. Μπένγιαμιν, με την γλωσσοφιλοσοφία του κομίζει κάτι πραγματικά νέο στον φιλοσοφικό ορίζοντα του 20ου αι. Μάλιστα δε, η Σκέψη του, ιδεαλιστική και ρομαντική αρχικά, μαρξιστική στην συνέχεια, αλλά και προσκολλημένη στον αναρχισμό, συγγενεύει θεωρητικά με την φημισμένη Σχολή της Φρανκφούρτης, και θα παρήγαγε ακόμη μεγαλύτερο έργο, αν δεν διακοπτόταν τόσο τραγικά η ζωή του…

Δ. Ι. ΚΑΡΑΣΑΒΒΑΣ