«Οι εκλογές κερδίζονται στην καρδιά ενός ψηφοφόρου, όχι στο μυαλό του». Λίγες, αλλά τόσο αληθινές, οι λέξεις του Αλέξη Παπαχελά. Τον οποίο ουδόλως συμπαθώ, αφού υπηρετεί πιστά το συγκρητισμό της παγκοσμιοποίησης. Είναι όμως κυνικά ειλικρινής. Εύκολα αντιληπτό στον κυκεώνα των social media, όπου το «μυαλό» ακόμη και σοβαρών ανθρώπων «πολτοποιείται» και καθοδηγείται ανεξέλεγκτα από κραυγαλέα fake news περί...αλγορίθμων που «δουλεύουν» και περί διαγραφής μηνυμάτων στο facebook. Το είδα στην πράξη από σοβαρούς και το εννοώ ανθρώπους, που εκτιμώ, να αναπαράγουν αυτή τη βλακεία ακρίτως και...ακατακρίτως! Όντως δεν ζούμε στην εποχή του χρυσού αιώνος του Περικλέους και στην αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία, όπου ο πολίτης είχε ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να συμμετάσχει στα κοινά, έχοντας βέβαια λύσει το βιοποριστικό του πρόβλημα, μέσω της...δουλείας και της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της υπερδύναμης «πόλης-κράτους» επί των κτήσεών της! Όντως οι εκλογές κερδίζονται στην καρδιά ενός ψηφοφόρου. Ποιος από εμάς δεν λέει σήμερα και παρά τις προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ ακόμη και στα οκτάμηνα «έλα μωρέ, αν θέλει αυτός, μπορεί να διορίσει το παιδί μας». Ποιος από εμάς δεν λέει το «βύσμα» του να φέρει το γιόκα του από την πρώτη μέρα να φυλάει σκοπιά έξω από το σπίτι του. Ποιος από εμάς δεν καταπίνει αμάσητα προεκλογικές υποσχέσεις τύπου Τσίπρα για κατάργηση μνημονίων, αυξήσεις μισθών και συντάξεων και στο τέλος νιώθει ανακουφισμένος, όπως ο Χότζας, που γέμισε το σπίτι του με δεκάδες ζώα και όταν έβγαλε έξω το καναρίνι, ένιωσε πια...άνετα, όταν του σερβίρουν ότι δεν θα κόψουν τις συντάξεις, που ήδη ψήφισαν! Υπάρχει περίπτωση η καρδιά να υπερνικά τη λογική, προς όφελος του τόπου; Σίγουρα. Σε ό,τι αφορά την πατρίδα μας. Αν δεν μιλούσε η καρδιά το 1940 και είχαμε κυβέρνηση με...Κοτζιά στις 28 Οκτωβρίου, ο Μπενίτο θα απολάμβανε το εσπρεσάκι του στο «Ζάππειο» σε δύο, άντε τρεις μέρες. Η σημερινή εποχή, έχοντας σβήσει λοιπόν τη λογική και την κριτική σκέψη, επιχειρεί να μας deletάρει και τα, από καρδιάς, συναισθήματά μας για την πατρίδα. Θα το καταφέρουν; Σε καμιά περίπτωση. Η θυσία του Λεωνίδα, του Παπαφλέσσα, του Παύλου Μελά, του Λοχαγού Σταυριανάκου στη μάχη της ΕΛΔΥΚ, στις 16 Αυγούστου του 1974, είναι βουτηγμένες στο DNA μας.
Θόδωρος Ελευθεριάδης