Υπήρξε ίσως από τις σημαντικότερες ρήσεις του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος  στις 18 Οκτωβρίου του 1981 κατόρθωσε να λάβει το κόμμα, που ο ίδιος ίδρυσε το 1974, το 48% των ψήφων του ελληνικού λαού. Από το ΠΑΣΟΚ που δεν τεμαχίζεται, δεν χαρίζεται και δεν κληρονομείται, φτάσαμε βέβαια στην παρακμή των..δαχτυλιδιών στον ανύπαρκτο Γιώργο Παπανδρέου  το 2004, ο οποίος έριξε τη χώρα στον Καιάδα των μνημονίων το 2010! Οι πολυπληθείς «μνηστήρες» του χώρου, με αποκορύφωμα το... Ραγκούση, ετοιμάζονται να τεμαχίσουν ένα ιστορικό όντως κίνημα, που κατέληξε σε «Ελιές» και «Δημοκρατικές Συμπαρατάξεις». Η μόνη δυνατότητα που έχει ο χώρος της κεντροαριστεράς να παίξει σημαίνοντα ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις, αντί να άγεται και να φέρεται από γκρουπούσκουλα και κομματίδια των...1.000 ψηφοφόρων, είναι η διατήρηση της ιστορικής ταυτότητας του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, χωρίς νοθεύσεις και επιμιξίες. Φανταστείτε όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου ενσωμάτωνε πολιτικές δυνάμεις της εποχής του, όπως η Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις, να άλλαζε το όνομα και τα εμβλήματα του κόμματός του, για χάρη 50 άντε 60 χιλιάδων οπαδών του Μαύρου. Προφανώς και είναι ζήτημα των φίλων και των κομματικών στελεχών του Κινήματος να περιφρουρήσουν μια, πάλαι ποτέ, μεγάλη παράταξη, που δεν μπορεί να γίνει συνιστώσα μικρών κομματιδίων!