Την κράτηση του ζεύγους Παπαντωνίου-Κουράκου αποφάσισε η δικαιοσύνη, για το αδίκημα του «ξεπλύματος μαύρου χρήματος», της μόνης εγκληματικής πράξης που δεν παραγράφεται από το χυδαίο νομοθέτημα «περί ευθύνης υπουργών», με το οποίο συγκαλύφθηκαν δεκάδες σκάνδαλα του πολιτικού κόσμου. Πέραν του Τσοχατζόπουλου, ένας στενός συνεργάτης του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη βρίσκεται αντιμέτωπος με τη δικαστική έρευνα για 2.800.000 ελβετικά φράγκα, που βρέθηκαν στους λογαριασμούς του και δεν μπόρεσε να δικαιολογήσει την προέλευσή τους. Το ζήτημα είναι εξόχως πολιτικό λοιπόν. Δεν γνώριζε ο τότε πρωθυπουργός τα όσα γίνονταν από τα μέλη του υπουργικού του συμβουλίου; Δεν τον ενημέρωναν οι υπηρεσίες ασφαλείας της χώρας, τις οποίες είχε υπό τον έλεγχό του; Δεν ήξερε για τις λαμογιές του Τσοχατζόπουλου, του Μαντέλη, τα «μαύρα» ένα εκατομμύριο μάρκα στο ταμείο του ΠΑΣΟΚ του Τσουκάτου, τον, φερόμενο σύμφωνα με τη δικαιοσύνη, ως δωρολήπτη μιζών των εξοπλιστικών προγραμμάτων, πρώην υπουργό Εθνικής του Άμυνας, Γιάννο Παπαντωνίου; Μήπως απλά «έκανε τον Κινέζο»; Πότε άραγε θα λογοδοτήσει ο κ. Σημίτης για τις πράξεις των στενών του συνεργατών; Μετά θάνατον σίγουρα, αλλά πριν από αυτόν; Δεν θα έπρεπε;