Όσιος Επίκτητος ο θαυματουργός

Ο Όσιος Επίκτητος ανήκε στους 300 Αλαμάνους Αγίους, που ήρθαν από διάφορα μέρη και εγκαταστάθηκαν στην Κύπρο. Ο Λεόντιος Μαχαιράς, ο χρονογράφος της Κύπρου, αναφέρει ότι ο Επίκτητος, αφού περιπλανήθηκε σε πολλά μέρη, ήρθε στα βόρεια της Κύπρου κι εγκαταστάθηκε στην περιοχή του Κάζα Πιφάνη, το σημερινό Καζάφανι, που απέχει κάπου τέσσερα μίλια από την πόλη της Κερύνειας. Εκεί ζούσε ασκητικά, προσευχόμενος στον Κύριο.

Πέθανε ειρηνικά και η μνήμη του τιμάται στις 12 Οκτωβρίου. Στη σπηλιά που έζησε, υπάρχει μέχρι σήμερα το πέτρινο κρεβάτι του και μια πέτρα, που μοιάζει με ανθρώπινο κεφάλι και την οποία χρησιμοποιούσε ο ασκητής για προσκέφαλο.

Σε μια γωνιά της σπηλιάς βρίσκεται κι ο τάφος του. Επάνω από τη σπηλιά αυτή κτίστηκε αργότερα, περί τα τέλη του ΙΒ' αιώνα, μια εκκλησία που έφερε το όνομά του.

Ἀπολυτίκιον
Θείαν ἄσκησιν, στερρῶς ἀνύσας, επηρέστησας, Χριστῷ ὁσίως, Θεοφόρε παμμάκαρ Ἐπίκτητε. καὶ δοξασθεῖς τὴ τοῦ Πνεύματος χάριτι, ἠμᾶς λύτρωσε κινδύνων καὶ θλίψεων. Πάτερ ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Όσιος Θεόδωρος εκ Ταμασού Κύπρου

Έζησε τον πρώτο μ.Χ αιώνα  και πατρίδα του ήταν η Ταμασός, που ήταν γνωστή την εποχή εκείνη για τα περίφημα μεταλλεία χαλκού. Οι ειδωλολάτρες γονείς του κατασκεύαζαν αγαλματίδια, τα οποία  ο Θεωνάς, όπως ήταν το αρχικό του όνομα, πουλούσε στην αγορά.

Μια μέρα, ο Θεωνάς, συνοδευόμενος από το φίλο του Μνάσωνα και το δάσκαλό τους Ηρακλείδη, πήγαινε στην επόμενη πόλη, για να πουλήσει τα αγαλματίδιά του. Εκείνες τις μέρες είχε βρέξει υπερβολικά και είχαν φουσκώσει τα νερά του ποταμού, με αποτέλεσμα να γίνει αδιαπέραστος.

Τότε ο Ηρακλείδης, για να τον πειράξει, του είπε να πετάξει ένα από τα αγαλματίδια των θεών που κρατούσε  μέσα στον ποταμό, για να βοηθήσει να κατέβει η στάθμη του νερού και να περάσουν απέναντι. Έριξε μέσα όλα τα αγαλματίδια, αλλά αποτέλεσμα δεν είχαν. Τότε ο Ηρακλείδης σταύρωσε με το μπαστούνι του τα νερά και ξαφνικά αυτά υποχώρησαν.

Ο Θεωνάς από μικρή ηλικία ήταν συνδεδεμένος με το Μνάσωνα. Μαζί του είχε πάει στη Ρώμη, για να λύσουν κάποιες διαφορὲς που είχαν δημιουργηθεί μεταξὺ των ειδωλολατρών  κατοίκων των χωριών  Πολιτικό και Πέρα, ποιὸς απὸ τους ειδωλολάτρες θεοὺς τους ήταν μεγαλύτερος.

Στη Ρώμη γνωρίστηκαν με κάποιους από τους 70 Αποστόλους, οι οποίοι τους δίδαξαν τη χριστιανική πίστη. Φεύγοντας από τη Ρώμη, πήγαν στην Ιερουσαλήμ, όπου συνάντησαν τους Αποστόλους Πέτρο και  Ιωάννη, από τους οποίους  έμαθαν πολλά πράγματα από τη ζωή και τα θαύματα του Ιησού Χριστού.

Αφού βαπτίστηκαν,  επέστρεψαν στην Κύπρο, όπου συνάντησαν τους Αποστόλους Παύλο, Βαρνάβα και τον Ευαγγελιστή Μάρκο και άκουσαν τη διδασκαλία τους. Μαζί με τον Άγιο Ηρακλείδη εγκαταστάθηκαν σε ένα σπήλαιο της Ταμασού, από όπου ξεκινούσαν, διδάσκοντας το Λόγο του θεού  στους κατοίκους του νησιού.

Αργότερα ο Μνάσων έμεινε μαζί με τον Άγιο Ηρακλείδη, ενώ ο Θεόδωρος έφυγε, για να ζήσει μόνος του ασκητικά. Τριάντα οκτώ χρόνια έζησε προσευχόμενος με ταπεινοφροσύνη, αγαθότητα, έχοντας αυστηρή εγκράτεια.

Όταν κατάλαβε ότι πλησίαζε το τέλος του, κάλεσε κοντά του το Ροδώνα, έναν από την ιεραποστολική ομάδα και τρίτο κατά σειρά επίσκοπο της Ταμασού και του υπέδειξε να γράψει τα έργα των Αγίων Ηρακλείδη και Μνάσωνα, δίνοντάς του τα γραπτά που είχε γράψει ο ίδιος για τους δύο Αγίους.

Έδωσε συμβουλές στους μαθητές του και πέθανε στις 4 Οκτωβρίου, ημέρα που τιμάται και η μνήμη του. Οι Άγιοι Ηρακλείδης και Μνάσων,  μαζί με άλλους πιστούς, τον έθαψαν στον ίδιο τάφο με τον πατέρα του Χρύσιππο.

Όσιος Θεοσέβιος ο Αρσινοΐτης εκ Μελάνδρας Πάφου

Ο Όσιος Ευσέβιος γεννήθηκε στο χωριό Μελάνδρα, που βρίσκεται κοντά στην αρχαία Αρσινόη, στη σημερινή πόλη Χρυσοχούς της επαρχίας Πάφου.

Γονείς του ήταν οι ευσεβείς Μιχαήλ και Άννα και αδελφός του, ο μετέπειτα Όσιος Αρκάδιος, Επίσκοπος Αρσινόης (29 Αυγούστου). Ο Θεοσέβιος εργάζονταν σαν βοσκός στα πρόβατα του πατέρα του και πάνω στα βουνά και στα λαγκάδια, του δίνονταν η ευκαιρία να προσεύχεται συνεχώς και να διαβάζει τις Γραφές.

Όταν έφθασε σε ηλικία γάμου, παντρεύτηκε μια ενάρετη κοπέλα από το διπλανό χωριό, τη Φιλούσα, με την οποία μετά από λίγο καιρό συμφώνησαν να έχουν μόνο αδελφικές σχέσεις, διότι ο Ευσέβιος είχε αποφασίσει να αφοσιωθεί  πνευματικά στον Ιησού Χριστό.

Έτσι, ο Ευσέβιος έβοσκε τα κοπάδια του, ζώντας ασκητικά, προσευχόμενος στον Κύριο. Όταν κάποτε κατάλαβε ότι πλησίαζε το τέλος του, είπε στη γυναίκα του ότι θα έφευγε με το κοπάδι του μακριά και ότι θα αργούσε να επιστρέψει. Πήγε στο σπήλαιο όπου ασκήτευε και μετά από λίγο καιρό, στις 12 Οκτωβρίου, παρέδωσε το πνεύμα του.

Ο σκύλος του πήρε το κοπάδι και το οδήγησε στη Φιλούσα, όπου περίμεναν ανήσυχοι οι γονείς και η σύζυγος του Αγίου. Αργότερα όλοι μαζί πήγαν στη σπηλιά και βρήκαν το λείψανο του Αγίου να ευωδιάζει. Παρέμειναν όλο το βράδυ εκεί και τότε ο Άγιος παρουσιάστηκε στον πατέρα του και του είπε να τον θάψουν στη σπηλιά του.

Πράγματι την άλλη μέρα τον έθαψαν εκεί, όπου αργότερα χτίστηκε ναός, που έφερε το όνομά του. Στο χώρο αυτό έρχονταν πολλοί πιστοί να ζητήσουν τη βοήθεια του Αγίου και να θεραπευτούν από διάφορες ασθένειες.

Ο Άγιος Νεόφυτος αναφέρει ότι ο Ευσέβιος μετά το θάνατό του, έκανε πολλά θαύματα, θεραπεύοντας πολλούς ασθενείς, που ζήτησαν τη βοήθειά του.

 Η μνήμη του τιμάται στις 12 Οκτωβρίου.

Ἀπολυτίκιον
«Θείον φρόνημα, έχων παμμάκαρ, εκ νεότητος, εν τη ψυχή σου, θεοφρόνως τω Θεώ ευηρέστησας. Και αρεταίς λαμπρυνθείς Θεοσέβιε, θαυμάτων χάριν θεόθεν απέλαβες. Πάτερ ’Οσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαιημίν το μέγα έλεος».