Η 28η Οκτωβρίου 1940 και τα γεγονότα που ακολούθησαν τη δεκαετία του 1940 αποτελούν πηγή αγωνιστικής έμπνευσης και εξαγωγής ιστορικών διδαγμάτων. Τιμάμε όλους κι όλες, τους αγωνιστές και αγωνίστριες, που με οποιονδήποτε τρόπο βγήκαν στο δίκαιο αγώνα, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, διώχτηκαν, έδωσαν και τη ζωή τους για τα δίκια και τη λευτεριά του λαού μας.

Το έπος της ΕΑΜικής Αντίστασης μας διδάσκει ότι ο λαός όταν συσπειρωθεί γύρω από τα συμφέροντά του, παλέψει για το δίκιο του, είναι ικανός για πολλά.

Λένε ψέματα όμως όσοι μιλάνε ότι στη πορεία αυτού του αγώνα υπήρχε «εθνική ενότητα». Αυτό που στη πραγματικότητα υπήρχε ήταν: από την μία μεριά η πλειοψηφία του λαού, που αγωνίστηκε από τις γραμμές του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, οι στρατιωτικοί που εξέφραζαν το γνήσιο λαϊκό πατριωτισμό και το ΚΚΕ, που ήταν βασικός εμπνευστής, καθοδηγητής και αιμοδότης της ΕΑΜικής Αντίστασης και το πλήρωσε με βαρύ φόρο αίματος. Από την άλλη υπήρχε η αστική τάξη και οι πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες άλλες συνεργάστηκαν ανοιχτά με τον κατακτητή, οι δοσίλογοι, ταγματασφαλίτες και μαυραγορίτες άλλες δυνάμεις που διέφυγαν στο εξωτερικό και άλλες λιγοστές που οργάνωσαν «αντιστασιακές ομάδες», με την καθοδήγηση των Βρετανών.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι στην χώρα μας γιορτάζεται η έναρξη του πολέμου και όχι η απελευθέρωσή της, τον Οκτώβρη του 1944 ή η οριστική λήξη του πολέμου, την 9η Μάη 1945, με την είσοδο του Κόκκινου Στρατού στο Βερολίνο και την άνευ όρων παράδοση των ναζί.

Σήμερα όμως βλέπουμε μέσα από τις συμφωνίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που έχει και την ουσιαστική στήριξη από τα άλλα κόμματα, με τις ΗΠΑ για την βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους σχεδιασμούς κι ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστών. Ανταγωνισμοί που μπορούν να πάρουν και τη μορφή της γενικευμένης πολεμικής αντιπαράθεσης.

Αυτές οι εξελίξεις καθιστούν επίκαιρο όσο ποτέ το ιστορικό δίδαγμα από την πάλη της δεκαετίας του 1940, ότι ο αγώνας για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των συνόρων της χώρας δεν μπορεί να είναι αποκομμένος από την πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας, που γεννά τον πόλεμο, τις κρίσεις, τη φτώχεια, το τέρας του φασισμού.

Ο λαός χρειάζεται να αποκτήσει εμπιστοσύνη και δύναμη στην πάλη του για το δίκιο και τη νίκη, στηριγμένος και στην ιστορική του πείρα να εμπιστευτεί το ΚΚΕ. Για να μη βρεθεί "κάτω από τη σημαία" των εκμεταλλευτών του, αλλά να χαράξει το δικό του δρόμο, για τη δική του εξουσία.