Άγιος Ιωάννης ο Λαμπαδιστής εκ Λαμπαδούς Κύπρου

Ο Όσιος Ιωάννης ο Λαμπαδιστής έζησε τον 10ο αιώνα και καταγόταν από το χωριό Λαμπαδού της Κύπρου, κοντά στην κωμόπολη Γαλάτη.

Ο πατέρας του Κυριάκος ήταν  ιερέας και η μάνα του Άννα πρεσβυτέρα, άνθρωποι πολύ ευσεβείς και πλούσιοι και ο Ιωάννης ήταν το μονάκριβο παιδί τους. Τον  απέκτησαν κατόπιν προσευχών και παρακλήσεων προς το Θεό, γι΄ αυτό τον αγαπούσαν πολύ. Από μικρός ο Ιωάννης ξεχώριζε για την εξυπνάδα, την ευφυΐα και τις πολλές αρετές του.

Μια μέρα, ο νεαρός Ιωάννης έκοψε ένα τσαμπί ώριμο σταφύλι και το έφερε στο σπίτι πριν από τις 6 Αυγούστου, που σύμφωνα με την παράδοση οι χριστιανοί συνήθιζαν να πηγαίνουν σταφύλια στην εκκλησία, για να διαβάζονται κι ύστερα να τα τρώνε.  Τότε  τιμωρήθηκε από τον ευλαβή και τυπικό ιερέα πατέρα του με μια αυστηρή παρατήρηση και ένα ράπισμα.

Ο Ιωάννης, που έκοψε το σταφύλι όχι για να το φάει, άλλα για να δείξει στον πατέρα τη θεϊκή ευλογία με την άφθονη καρποφορία, δέχτηκε την τιμωρία αδιαμαρτύρητα. Ύστερα, αφού προσευχήθηκε θερμά,  πήγε κι έβαλε το τσαμπί στο μέρος, από το οποίο το έκοψε. Και το θαύμα έγινε. Το τσαμπί κόλλησε στην κληματόβεργα, σα να μη κόπηκε ποτέ.

Όταν ο Ιωάννης έγινε 18 χρόνων, οι γονείς του τον πίεσαν να μνηστευθεί μια πλούσια κοπέλα. Ο Άγιος στεναχωρήθηκε πάρα πολύ, διότι δεν ήθελε να στεναχωρήσει τους γονείς του και διότι είχε αποφασίσει  να αφοσιωθεί στον Ιησού Χριστό.

Πήγε στη μέλλουσα μνηστή του, της εξήγησε την απόφασή του και της πρότεινε να πράξει και αυτή το ίδιο. Η κοπέλα αρνήθηκε και έτσι η μνηστεία διαλύθηκε.

Οι γονείς της κοπέλας θεώρησαν προσβολή την απόφαση του Ιωάννη και θέλησαν να τον εκδικηθούν. Τον προσκάλεσαν για φαγητό και του έβαλαν μέσα κάποιο δηλητήριο,  που αν κάποιος  έπαιρνε μεγάλη ποσότητα από αυτό το φάρμακο, πέθαινε, ενώ αν έπαιρνε λίγη, τότε τυφλώνονταν.

Ο Ιωάννης έφαγε λίγο από τα εδέσματα που του προσφέρθηκαν, με αποτέλεσμα να τυφλωθεί.  Πονόψυχος όπως ήταν, συγχώρεσε όσους τον έβλαψαν και παίρνοντας μαζί του τον πιστό του υπηρέτη, κατέφυγαν  στη Μαραθάσα, στη Μονή του Αγίου Ηρακλείδη.

Εκεί παρέμεινε τέσσερα χρόνια, προσευχόμενος και διδάσκοντας το Λόγο του θεού, ο οποίος για να τον τιμήσει, του έδωσε το Χάρισμα να κάνει θαύματα.

Με προσευχές του, σε μια άνυδρη περιοχή, άνοιξε ο βράχος και άρχισε να τρέχει δροσερό νερό  και το Αγίασμα είναι ακόμη και σήμερα γνωστό σαν Αγίασμα του Λαμπαδιστή.

 Τρεις μέρες προτού πεθάνει, ο Ιωάννης επανέκτησε πάλι το φως του και είδε  τρεις αετούς χρυσόπτερους να πετούν γύρω του. Ήταν η επίσκεψη του Τριαδικού Θεού υπό τη μορφή των τριών αετών, που τον καλούσε κοντά του. Πέθανε στις 4 Οκτωβρίου, σε ηλικία 22 ετών.

Οι γονείς του μαζί με τους μοναχούς της μονής τον έθαψαν  στην εκκλησία του Αγίου Ηρακλείδη και έκτισαν αργότερα ένα άλλο ναό προς τιμήν του παιδιού τους, όπου τοποθέτησαν το Άγιο λείψανό του.

Ο Άγιος όσο ζούσε, έκανε πολλά θαύματα και προ πάντων θεράπευε δαιμονιζόμενους.

Ο χρονικογράφος της Κύπρου Λεόντιος Μαχαιράς γράφει γι' αυτόν στο χρονικό του: «Καὶ ὁ Μέγας Ἰωάννης ὁ Λαμπαδιστὴς εἰς τὴν Μαραθάσαν ὅπου διώχνει τὰ δαιμόνια».

Το 1950 , ένας κάτοικος της Αμμοχώστου βρίσκονταν στην περιοχή     
Καλοπαναγιώτη για λουτροθεραπεία. Είχε μια πληγή στο σώμα του, που δεν έλεγε να κλείσει, παρ΄ όλες τις θεραπείες που έκανε. Η κατάστασή του ήταν πολύ κρίσιμη και οι γιατροί δεν του έδιναν πολλές ελπίδες θεραπείας. Απελπισμένος,  ζήτησε τη βοήθεια του Αγίου, υποσχόμενος κάθε χρόνο να τον γιορτάζει.

Όταν προσεύχονταν, ένα άπλετο φως γέμισε το δωμάτιο και ένας  όμορφος νέος στέκονταν δίπλα του, ο οποίος του ακούμπησε την πληγή με τα δάκτυλά του και τη θεράπευσε.  Σήμερα υπάρχει η Μονή του Αγίου Ηρακλείδη, πλέον γνωστή σα Μονή του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή, την οποία επισκέπτεται πολύ κόσμος, για να προσευχηθεί στον Άγιο Ιωάννη.

Η μνήμη του τιμάται στις 4 Οκτωβρίου. Η Κάρα του Αγίου βρίσκεται στην Ιερά Μονή Κύκκου Κύπρου. Μέρος των Ιερών Λειψάνων του Αγίου βρίσκονται στις Ιερές Μονές Κύκκου και Σταυροβουνίου Κύπρου.

 Όσιος Κενδέας

Ο Όσιος Κενδέας ο Θαυματουργός είναι ένας από τους πολλούς Αλαµάνους Αγίους της Κύπρου, που ήλθαν από την Παλαιστίνη στην Κύπρο.

Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών, ο Όσιος Κενδέας πήγε στα Ιεροσόλυμα, όπου  εκάρη  μοναχός.  Απεσύρθη σε μια έρημο κοντά στον Ιορδάνη ποταμό, μέσα σε μια απόκρημνη σπηλιά,  τρεφόμενος μόνο με αγριόχορτα και  µε τρυφερούς βλαστούς δέντρων.

Κάνοντας συνεχώς νηστείες και προσευχές, απέκτησε από τον Κύριο το χάρισμα να κάνει θαύματα. Κάποτε τον επισκέφθηκε ένας περίφημος ασκητής, ο Ανανίας, που τον παρακάλεσε  να θεραπεύσει από τα δαιμόνια το γιο ενός άρχοντα.

Ο Κενδέας προσευχήθηκε στο Θεό και τον θεράπευσε.

Εξαιτίας αυτού του θαύματος ο Κενδέας δέχθηκε  πάρα πολλές πιέσεις  να εγκαταλείψει την έρημο και να χειροτονηθεί ιερέας. Εγκαταστάθηκε σε ένα μοναστήρι, αλλά επειδή δεν αισθάνονταν καλά, έφυγε και επέστρεψε στην έρημο.

Δυστυχώς όμως γι΄αυτόν, οι εχθροί του χριστιανισμού εκδίωξαν όλους τους ασκητές από την έρημο και αυτοί αναγκάστηκαν να καταφύγουν στην Κύπρο.

Οι Όσιοι σκορπίστηκαν  στο νησί, διαλέγοντας ο  καθένας ξεχωριστά τον τόπο που θα ασκήτευε. Ο Όσιος Κενδέας έστησε την καλύβα του επάνω σε ένα βράχο, κοντά στην Πάφο, όπου τον επισκέπτονταν  πολλοί πιστοί χριστιανοί, ζητώντας τη βοήθειά του.

Κάποτε ο Κενδέας θέλησε να συναντήσει τον αγαπητό του συνασκητή Ιωνά, που κατοικούσε στα μέρη της Αμμοχώστου.

Ξεκίνησε  να τον συναντήσει, περνώντας μέσα από χωριά, όπου  έκανε πολλά θαύματα, θεραπεύοντας αρρώστους ανθρώπους.

Για μια στιγμή όμως άλλαξε γνώμη και εγκατέλειψε το σχέδιο του να συναντήσει τον Ιωνά και αποφάσισε να μπει σε μια σπηλιά, με σκοπό να μη βγει ξανά έξω.

Τότε έγινε το θαύμα και άγγελος Κυρίου μετέφερε τον Όσιο Ιωνά από το κελί του στη σπηλιά του Κενδέα. Μετά από αυτήν τη συνάντηση και τη συνομιλία που είχε ο Ιωνάς µε τον Κενδέα,  τον μετέφερε πάλι πίσω στον τόπο του.

Ο Όσιος, φοβούμενος ότι αυτό το περιστατικό δημιουργήθηκε από παραισθήσεις του, αθετώντας τον όρκο που είχε δώσει, να μη βγει δηλαδή ξανά από το σπήλαιο, ξεκίνησε και πήγε να συναντήσει τον Ιωνά, για να εξακριβώσει αν πράγματι έγινε η συνάντηση μαζί του.

Πράγματι τον συνάντησε και διαπίστωσε ότι το γεγονός αυτό ήταν αληθινό. Αφού λοιπόν ασπάστηκε τον Ιωνά, ο Κενδέας επέστρεψε πάλι στον τόπο διαμονής του.

Πολλά είναι τα θαύματα που έγιναν από τον Όσιο Κενδέα. Με τη χάρη του Θεού θεράπευσε αρρώστους, φανέρωσε πηγές σε τόπους που δεν υπήρχε νερό και πολλές φορές, µε προσευχή έφερε βροχή από τον ουρανό και έδιωξε πολλά δαιμόνια από τους ανθρώπους.

Ο Όσιος Κενδέας πέθανε σε προχωρημένη ηλικία και παρέδωσε την ψυχή του στο Θεό, ύστερα από µια ζωή γεμάτη αγιότητα και προσευχή.

Το σπήλαιο του Οσίου Κενδέα υπάρχει μέχρι σήμερα κοντά στο χωριό Αυγόρου, όπου υπάρχει και γυναικεία Μονή αφιερωμένη σ' αυτόν. Στην πόλη της Πάφου υπάρχει μεγαλοπρεπής ναός, που φέρει το όνομα του.

Η µνήµη του τιμάται στις 6 Οκτωβρίου.

Απολυτίκιον

 «Αρετών τη ασκήσει Πάτερ κοσµούµενος, εν τη Κύπρω εκλάµπεις ως εωσφόρος αστήρ, των αγγέλων µιµητά Κενδέα Όσιε, και θαυµάτων τω φωτί, την οµίχλην των παθών, εκάστοτε διαλύεις, και τω Σωτήρι πρεσβεύεις, ελεηθήναι τας ψυχάς ηµών».

Άγιος Μνάσων

Ο Άγιος Μνάσων αναφέρεται στις Πράξεις των Αποστόλων ως εξής. «Μετὰ δὲ τᾶς ἡμέρας ταύτας ἐπισκευασάμενοι ἀνεβαίνομεν εἰς Ἱερουσαλήμ· συνῆλθον δὲ καὶ τῶν μαθητῶν ἀπὸ Καισαρείας σὺν ἠμίν, ἄγοντες παρ' ὦ ξενισθῶμεν Μνάσων τινι Κυπρίω, ἀρχαίω μαθητή» (Πράξ. κα’ 15, 16).

Δηλαδή, υστέρα από τις ήμερες αυτές οι Απόστολοι Παύλος, Λουκάς κι οι σύντροφοί τους ετοίμασαν τις αποσκευές τους κι ανέβηκαν στα Ιεροσόλυμα. Εκεί ήρθαν κι από την Καισαρεία μερικοί από τους μαθητές κι έφεραν μάλιστα μαζί τους και κάποιο Μνάσωνα, Κύπριο «αρχαίο μαθητή», στο σπίτι του οποίου επρόκειτο να φιλοξενηθούν.

Γεννήθηκε στην Ταμασό από γονείς ειδωλολάτρες. Όταν ενηλικιώθηκε, τον έστειλαν  μαζί με το φίλο του Θεωνά στη Ρώμη, για να διευθετήσουν τη διαφορά που υπήρχε μεταξύ των ειδωλολατρών του Πολιτικού και του χωριού Πέρα, ποιος από τους  ειδωλολάτρες θεούς, που είχαν προστάτες, ήταν ο μεγαλύτερος.

Στη Ρώμη οι δύο φίλοι συνάντησαν κάποιους από τους εβδομήντα Αποστόλους, οι οποίοι  μετά το λιθοβολισμό του Στεφάνου,  κατέφυγαν στη Ρώμη και από αυτούς διδάχθηκαν τη χριστιανική θρησκεία. Φεύγοντας από τη Ρώμη, πήγαν στην Ιερουσαλήμ, όπου συνάντησαν τους Αποστόλους Πέτρο και Ιωάννη, από τους οποίους  έμαθαν πολλά πράγματα από τη ζωή και τα θαύματα του Ιησού Χριστού.

Αφού βαπτίστηκαν, επέστρεψαν στην Κύπρο, όπου  συνάντησαν τους Αποστόλους Παύλο, Βαρνάβα και τον Ευαγγελιστή Μάρκο  και  άκουσαν τη διδασκαλία τους. Μαζί με τον Άγιο Ηρακλείδη εγκαταστάθηκαν  σε ένα σπήλαιο της Ταμασού, από όπου ξεκινούσαν διδάσκοντας το Λόγο του θεού  στους κατοίκους του νησιού,

Ο Θεός αντάμειψε τον  Άγιο Μνάσωνα με το θαυματουργικό χάρισμα. Κάποτε πηγαίνοντας στην πόλη, πέρασε από τον περικαλλή ναό του Ασκληπιού, που βρισκόταν στο κέντρο της Ταμασού. Στο αντίκρισμα του ναού και του εντυπωσιακού αγάλματος του Ασκληπιού, ο Άγιος αγανάκτησε και φώναξε: «Στο όνομα του Ιησού Χριστού, του Υιού και Λόγου του αληθινού Θεού, σε διατάζω να πέσεις και να συντριβείς».

 Δεν πρόφτασε να τελειώσει  τα λόγια του ο Άγιος και το θαύμα έγινε. Το άγαλμα του Ασκληπιού, αλλά κι ολόκληρος ο ναός γκρεμίστηκαν την ίδια στιγμή κι έγιναν κομμάτια. Οι  ιερείς του ναού κατήγγειλαν το γεγονός στους ειδωλολάτρες, που κινήθηκαν εναντίον του, να τον λυντσάρουν.

 Ο Άγιος κοίταξε κατάματα τα μανιασμένα πλήθη και φύσηξε στο πρόσωπό τους. Τότε όλοι τους σταμάτησαν κι άρχισαν να φωνάζουν με πόνο: «Τα μάτια μας. Το φως μας. Χάσαμε το φως μας. Λυπήσου μας, άνθρωπε. Πιστεύουμε στον Θεό σου. Συγχώρησέ μας και κάνε μας καλά».

Ο Άγιος ξανάδωσε το φως στους τριακόσιους περίπου ανθρώπους, σφραγίζοντας τον καθένα με το σημείο του σταυρού κι ύστερα τους βάπτισε.  (Ακολουθία Αγίου Μνάσωνος σελ. 16, Ενετίησιν 1774). Ένα μεγάλο μέρος από τη ζωή του Αγίου Μνάσωνα είναι συνδεδεμένο με τη ζωή του πρώτου Επισκόπου της Ταμασού, του Αγίου Ηρακλείδη. Έμεναν μαζί στο ίδιο σπήλαιο που χρησιμοποιούνταν και ως ναός. Αργότερα ο Μνάσων έφτιαξε δικό του κελί, δίπλα στο κελί του Αγίου Ηρακλείδη, με τον οποίο  λειτουργούσε και προσεύχονταν.

Τον ακολούθησε στο ιεραποστολικό του ταξίδι στην Πάφο και  του συμπαραστάθηκε στο ιερό έργο του. Όπως αναγράφεται στην ακολουθία του, έκανε πολλά θαύματα. Ο Μνάσων ανέστησε την Τροφίμη, τη μητέρα του Αετίου, που από τη βαθιά θλίψη της για το θάνατο του παιδιού της κτύπησε το κεφάλι στον τοίχο κι έπεσε κάτω νεκρή.

Κάποια άλλη φορά ανέστησε απ' τον τάφο ένα νεκρό, με αποτέλεσμα τετρακόσιοι ειδωλολάτρες να πιστέψουν και να βαπτιστούν την ίδια μέρα. Έφραξε το στόμα κάποιου δύστροπου χρεώστη, ονόματι Αλέξανδρου, που μια μέρα άρπαξε ένα πιστό χριστιανό και ζητούσε να τον στραγγαλίσει, για να πάρει πίσω ένα ενέχυρο, που του είχε δώσει.

 Ο Άγιος Μνάσων του πήρε το χέρι και με γλυκύτητα του είπε: «Άφησε τον, παιδί μου, και θα σου επιστρέψει ό,τι του έδωκες».

Ο βλάσφημος όμως χρεώστης, αντί να αφήσει το δυστυχισμένο θύμα του, άρχισε να το πιέζει περισσότερο και να βλαστημά τον Κύριο. Στις ύβρεις και τις βλασφημίες του, ο Άγιος του είπε : «Το άνομο στόμα σου, που υβρίζει και βλασφημεί τον δημιουργό, θα μείνει άλαλο και κλειστό. Και το χέρι που επιτίθεται και ζητά να βλάψει τον αθώο, θα ξηρανθεί».

Δεν πρόφτασε να τελειώσει τα λόγια του κι ο Αλέξανδρος έμεινε άλαλος και ξερός. Το θαύμα κατατρόμαξε τους παριστάμενους και πολλοί από αυτούς  ασπάσθηκαν το χριστιανισμό.

Ένας απ' αυτούς ονόματι Γελάσιος. πίστεψε με όλη την οικογένειά του.
Το παράδειγμά του μιμήθηκε κι ο Αλέξανδρος, τον οποίο ο Άγιος θεράπευσε και αργότερα τον  βάπτισε.

 Ο Άγιος Μνάσων διαδέχτηκε στον επισκοπικό θρόνο της Ταμασού το δάσκαλο και προστάτη του, τον Άγιο Ηρακλείδη, προσφέροντας πλούσιο έργο. Όταν κατάλαβε ότι πλησίαζε το τέλος του,  κάλεσε κοντά του τους μαθητές του, τους έδωκε χρήσιμες συμβουλές και χειροτόνησε αντικαταστάτη του το Ροδώνα «ψηφῶ κοινή» όλων των πολιτών της Ταμασού.

Πέθανε στις 19 Οκτωβρίου και οι μαθητές του
κήδευσαν το άγιο σώμα «εντίμως και ευλαβώς πλησίον του Αγίου Ηρακλειδίου».
Αργότερα δίπλα στον τάφο του έκτισαν μοναστήρι, το οποίο σήμερα δυστυχώς δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο μια μικρή εκκλησία. Ο Ρώσος μοναχός περιηγητής Βασίλειος Μπάρκι στη περιοδεία του στην Κύπρο το 1735 μ.Χ. αναφέρει ότι λειτουργούσε η μονή με 6 καλογήρους.

H μνήμη του τιμάται στις 19 Οκτωβρίου.