Χειροκροτήματα, ζητοκραυγές, χαρές, γέλια, το Μέλλον της Πατρίδας μας. Σώματα γυμνασμένα, αρτιομελή.
'Ομως το άλλο πρόσωπο της ζωής! Οι αδικημένοι, είναι αυτό που παρατηρούμε στην φώτο... του παρατηρητή!
Τι να πούμε; Να λυπηθούμε; Να κλάψουμε; Να παραπονηθούμε; Σε ποιον; Ποιός φταίει; Γιατί; Που πηγαίνουμε;
«Κανένας μας δεν ξέρουμε που πηγαίνουμε!!!
Ούτε τι θα μας συμβεί αύριο. Όπου μας πάει η τύχη, η μοίρα, όπου μας πάει ο Κύριος!
«Αυτός είναι τιμονιέρης».
«Το Άγιο Πνεύμα να μας φωτίζει!! Και το σπουδαιότερο να μην παραπονούμαστε για τίποτα. Απολύτως για τίποτα».
Είμαστε αρτιμελείς, υγιείς πρέπει να είμαστε και ευχαριστημένοι και ευτυχισμένοι.
Όμως γιατί δεν το καταλαβαίνουμε;
Ζητούμε κι άλλα, κι άλλα, αδηφάγοι, αχόρταγοι, ανικανοποίητοι!!! Γιατί;
«Ου εν τω πολλώ το ευ».
Ο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ