Αστικά κουφάρια μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής. Έζησαν χαρές, λύπες, γάμους, γεννητούρια, θανάτους. Είδαν τη Βέροια, τη Νάουσα, την Μακεδονία να ζει το ρωμαίικο, την έλευση του στρατού μας το 1912. Και τώρα αναμένουν την κατάρρευση τους. Έτσι απλά. Αφημένα στον χρόνο και τους καιρούς. Μήπως θα έπρεπε να τα σώσουμε; Τόσα ΕΣΠΑ πέρασαν από τον τόπο μας. Θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές μόνο τα μπετά των "κλουβιών" ανθρώπων;