«Επ΄ αυτά τα πετεινά του ουρανού κατασκηνώσει, εκ μέσω των πετρών δώσουσι φωνή», αναφέρει σε απόσπασμα του 103του ψαλμού του ο Δαβίδ, υμνολογώντας τον Κύριο για τα πάντα, που εν σοφία εποίησε.  Τα δυο περιστέρια της φωτογραφίας μας δέχονται την τροφή, που τους παρέχει γειτονικό αρτοποιείο σε μια μικρή λακκουβίτσα της ασφάλτου, ζώντας μέρα με τη μέρα. Τι πιο τρανό παράδειγμα για όλους εμάς τους ανθρώπους, που κάνουμε σχέδια, ενθουσιαζόμαστε ή απογοητευόμαστε για τα πρόσκαιρα γήινα υλικά αγαθά, τη στιγμή που κανείς δεν ξέρει τι μας επιφυλάσσει η επόμενη μέρα!