Πολύς ο ντόρος που δημιουργήθηκε από την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων Τατσόπουλου και Πανούτσου από τον πρόεδρο της ΝΔ, Κυριάκο Μητσοτάκη. Η ασκούμενη κριτική από στελέχη της ΝΔ και απλά μέλη, μπορεί να έχει ένα συναισθηματικό υπόβαθρο, αλλά στερείται λογικής. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συστρατεύει  στελέχη από άλλους ίσως χώρους, με μόνο κριτήριο την εντιμότητα στον πολιτικό και κοινωνικό τους βίο. Το ίδιο έπραξε και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1978 με την είσοδο στη φιλελεύθερη παράταξη πολλών πολιτικών της «Ένωσης Κέντρου», αλλά και του πατέρα του κ. Μητσοτάκη, του αείμνηστου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Πλειοψηφικό ρεύμα, χωρίς τον κρίσιμο «μεσαίο χώρο», που οδήγησε τον Κώστα Καραμανλή στη μεγάλη του νίκη, ενάντια στους «νταβατζήδες της διαπλοκής» το 2004, αλλά και το 2007, δεν υπάρχει. Αναφέρομαι σε στελέχη που «υπάρχουν» για την κοινωνία, με τις όποιες διαφωνίες προς τα λεγόμενά τους. Η εύστοχη πρακτική του κ. Μητσοτάκη πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα συνένωσης δυνάμεων και στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ρητορικές του στυλ «αν μπει αυτός, δεν κατεβαίνω εγώ», «το ψηφοδέλτιο στις κοινότητες, στο δήμο ή την περιφέρεια θα το φτιάξουμε εμείς που...ξέρουμε και όχι οι υποψήφιοι επικεφαλής», είναι κυριολεκτικά...Λόγια του Αέρα, ή ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ, όπως είναι στην ομηρική ρήση! Η πολυσυλλεκτικότητα είναι αυτονόητη, ειδικά αν οι εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης γίνουν μαζί ή πριν από τις βουλευτικές, αφού ο πρώτος νόμος που θα φέρει ο κ. Μητσοτάκης, αν εκλεγεί πρωθυπουργός, είναι η κατάργηση του «Κλεισθένη». Πολλά τα ακούσματα, τα οποία έχουν αναφορές μόνο στο παρελθόν. Ψηφίζοντας τον τάδε, είναι σαν να ψηφίζεις το δείνα, πρώην, τέως και δε συμμαζεύεται. Αναφορές στην αναπτυξιακή συνένωση δυνάμεων....πουθενά! Στο όραμα της τοπικής αυτοδιοίκησης...πουθενά! Μόνο κόντρες της εποχής των 80ς με τα «πράσινα», «γαλάζια» και «κόκκινα» καφενεία. Και το κυριότερο; Κόντρες «για να…ψοφήσει η κατσίκα» του επικεφαλής και όχι «να γεμίσει το μαντρί με πολλές κατσίκες», ώστε, «αφού αρμεχθούν και παραγάγουν γάλα, τρέφοντάς τες με βιολογικά βρώματα, να μας δώσουν εξαιρετικής ποιότητας κρέας», το οποίο θα μπορέσουμε να διακινήσουμε, μέσα από τη συλλογικότητα πολλών «μαντριών», καθετοποιημένα στην αγορά! Καιρός να ξεκολλήσουμε λοιπόν, αλλιώς...λαγός τη φτέρη κούναγε. Μόνο που η φτέρη είναι γεμάτη ανεργία, κρατισμό και αποβιομηχάνιση. Γεμάτη λαϊκίστικα προεκλογικά επιδόματα, γεμάτη προπαγάνδα. Να μάθουμε να ψαρεύουμε χρειαζόμαστε και όχι να μας φέρνουν ψάρια. Καιρός είναι.