Από καιρό και τελευταία πιο έντονα το κυβερνητικό επιτελείο επιχειρεί με μηνύματα αισιοδοξίας…να μας πείσει ότι στη χώρα μας ΟΛΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ. Οι ίδιοι, ασφαλώς, ξέρουν αν με την επιστροφή από τον λόφο της Γιάσναγια Πολιάνα (όπου και ο τάφος του Λέων Τολστόι) έφεραν μαζί τους «το πράσινο ραβδί» στο οποίο είναι γραμμένο το πώς θα γίνουμε όλοι ευτυχισμένοι…Από την άλλη για να απαντήσουν στους πολλούς δυσπιστούντες θυμήθηκαν το ποίημα του Καβάφη «Περιμένοντας τους βαρβάρους» και με σκωπτικό τρόπο απευθυνόμενοι σε αυτούς τους λένε: «και τώρα τι θα κάνετε χωρίς βαρβάρους;». Είναι, ασφαλώς, θετικό να υπάρχουν αισιόδοξοι σε μια εποχή που ο κόσμος βαδίζει στην κόλαση και την ίδια ώρα με ανακοίνωσή του το ΔΝΤ αναφέρει ότι στο τέλος του 2017 το παγκόσμιο χρέος ανήλθε στα 184 τρις δολάρια, ενώ το ελληνικό χρέος έφτασε στα 343, 73 δις ευρώ. Πέρα όμως από τους αισιοδοξούντες, η λίστα των απαισιόδοξων μεγαλώνει. Η γνωστή δημοσιογράφος και συγγραφέας Έλενα Ακρίτα πρόσφατα δήλωσε: «είχα μια ελπίδα με τον Τσίπρα, ΕΚΑΝΑ ΛΑΘΟΣ, το αναγνωρίζω…». Στις 20/5/2016 βουλευτής τους από την οικολογική συνιστώσα, ως σύγχρονος θρηνωδός, δήλωσε -και μέχρι σήμερα δεν φαίνεται να υπάρχει διάψευσή του- ότι: «θρηνώ γιατί η δημόσια περιουσία της χώρας μας παραδίδεται σε ξένα χέρια». Στις 27/5/2017 κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ σε τηλεοπτική εκπομπή είπε: «δυστυχώς οι Θεσμοί μας πιάνουν το χέρι και μας γράφουν τα νομοσχέδια». Και αυτή η δήλωση δεν φαίνεται να έχει διαψευστεί μέχρι σήμερα. Υπάρχουν πάμπολλες δηλώσεις απογοήτευσης, μα γι’ αυτούς πέρα βρέχει. Σήμερα, γενικά, λείπουν τα φωτεινά παραδείγματα του μεγέθους ενός Δημοσθένη Βουτυρά (ανένταχτος αριστερός μια ζωή) για τον οποίο ο Κ. Βάρναλης έγραψε: «Ο Βουτυράς, σιδεράς στο επάγγελμα, είναι ο σπουδαιότερος πεζογράφος της νεοελληνικής πεζογραφίας, ΑΓΝΟΣ και ΤΙΜΙΟΣ και μακριά από τους εμπόρους της συνείδησης του λαού…». Είναι σαφές ότι το μέλλον είναι αβέβαιο. Στις 3/9/2018 το σκαθάρι των Beatles, ο Paul McCartney, έγραψε: «η βία και η αλαζονεία επανήλθαν δριμύτερες…και τώρα βρισκόμαστε στην επόμενη ταλάντευση του εκκρεμούς…». Η παγκόσμια οικονομική κατάσταση και η κλιματική αλλαγή, που καλπάζει ραγδαία σκορπώντας τον όλεθρο, αποτελούν ένα εκρηκτικό μείγμα. Αυτό που έγραψε για την κατάσταση του 20ου αιώνα ο Σάμιουελ Μπέκετ, ότι δηλαδή: «υποσιτισμένες γυναίκες γεννούν δίπλα σε τάφους ανίατα παιδιά και το φως της γέννησης διαδέχεται το σκοτάδι…», αυτό δυστυχώς ισχύει και για τον 21ο αιώνα. Ο σκληρός καπιταλισμός που βρίσκεται στον πυρήνα των χρηματιστηριακών αγορών αυξάνει μέρα με τη μέρα τη φτώχεια και τη δυστυχία, αλλά οι αισιοδοξούντες…άλλη εικόνα θέλουν να βλέπουν στη χώρα μας. Με αυτά και άλλα τόσα είναι ενθαρρυντικό και παρήγορο σήμερα ότι η κοινωνία των πολιτών που απαιτεί δικαιοσύνη, ισότητα και ηθική διαρκώς μεγαλώνει, διεκδικώντας το δικαίωμά της στη ζωή.
Παναγιώτης Καπετανάκης
Τραπεζικός
Βέροια
