Ένας χρόνος συμπληρώνεται τούτες τις μέρες από το μεγάλο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, ενάντια στην αντεθνική συμφωνία των Πρεσπών. Ένας χρόνος με μια ακόμη μεγαλειώδη συγκέντρωση στην Αθήνα. Και από εκεί το αυθόρμητο λαϊκό, πατριωτικό, κίνημα, ενάντια στην παραχώρηση γλώσσας και εθνότητας, αλλά και ενάντια, για να μην ξεχνάμε, στη μη χρήση οποιοδήποτε επιθετικού ή γεωγραφικού προσδιορισμού που θα περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία, στο σλαβικό-αλβανικό μόρφωμα των σκοπίων, ξέπεσε! Με καθημερινές πορείες και συγκεντρώσεις, που αποπροσανατόλισαν την οργή των Ελλήνων, εξυπηρετώντας σκοπούς που, λίγο-πολύ, είναι γνωστοί σε όλους μας. Οι εξελίξεις είναι μπροστά μας φυσικά, με πρώτο σημείο αυτών την επίσκεψη της «go back madam Merkel» στη χώρα μας. Επί της ουσίας και εν αναμονή νέων κινητοποιήσεων; Η...«δίκαια» βουλευτική, συντροφική διαπίστωση, προ ολίγων ημερών. «Εγώ περπατώ στους δρόμους της περιοχής μου και κανείς δεν μου έχει πει τίποτε, γιατί είμαι υπέρ της συμφωνίας». Έχει δίκαιο. Απόλυτο.