«Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα», είχε πει ο  Κάρολος Μαρξ. Επιβεβαιώνεται με την παρουσία του Αλέξη Τσίπρα και της υπουργικής του κουστωδίας στα σκόπια, έχοντας μαζί του και ελληνικές επιχειρήσεις, πολλές εκ των οποίων κρατικοδίαιτες, μέσω της ανάληψης δημοσίων έργων! Αλήθεια, αντί να αναζητούμε επενδυτές για την πατρίδα μας, αντί να βοηθήσουμε τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις μας, που κλείνουν η μια μετά την άλλη, από τους υπέρογκους...σταλινικούς, φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές, εμείς τραγουδούμε στους ρυθμούς του Ζάεφ. Κατά «των οικείων ημών  εμπιπραμένων, ημείς άδομεν». Δεν είναι η πρώτη φορά φυσικά, που ελληνική κυβέρνηση, αντί να φέρει, διώχνει κεφάλαια. Το 1999, ο Σημίτης, με τον περιβόητο «αναπτυξιακό» νόμο, επιδοτούσε μέχρι και τα φαξ των ελληνικών επιχειρήσεων, που θα έφευγαν στα Βαλκάνια. Από τότε γεμίσαμε βιομηχανικά κουφάρια στην Ημαθία, ας μην το ξεχνάμε!