Επειδή πολύς θόρυβος γίνεται από τους κύκλους της Βεργίνας (με επικεφαλής τη γνωστή αρχαιολόγο), ότι ο ομφαλός της γης είναι οι Αιγές (δηλ. η Βεργίνα κατά την άποψη του Ανδρόνικου, Χάμμοντ και λοιπών) και από εκεί ξεκίνησε την εκστρατεία του ο Αλέξανδρος προς την Ασία, είναι ενδιαφέρον να ιδούμε τι γράφουν οι πηγές.
Πρωτογενείς ιστορικές πηγές που έγραψαν για τον Μ. Αλέξανδρο ήταν ο Πλούταρχος (Βίος του Αλεξάνδρου), ο Διόδωρος ο Σικελιώτης (βιβλίο 17), ο Κόιντος Κούρτιος Ρούφος, ο Φλάβιος Αρριανός (Αλεξάνδρου Ανάβασις και Ινδική) και ο Ιουστίνος στην επιτομή για το έργο του Τρόγου.
Βέβαια, έγραψαν και πολλοί σύγχρονοι ιστορικοί όπως οι Pearson, Tarn, Badian, Burn, Empire και Griffith, Droysen, Robert, Wilcken, Hammont, Fox κτλ.
Ας πάρουμε αυτόν που γνωρίζουμε από τα μαθητικά μας χρόνια στο Γυμνάσιο, τον Αρριανό, μιας και τούτον επικαλούνται οι γνωστοί κύκλοι της Βεργίνας. Ο Αρριανός πήρε τις πληροφορίες του από τον Αριστόβουλο, το γιο του Αριστοβούλου και από τον Πτολεμαίο, το γιο του Λάγου (από την Εορδαία) και μετέπειτα βασιλιά της Αιγύπτου και πρόσθεσε και τις δικές του απόψεις. Στο Α’ βιβλίο του έργου του, «Αλεξάνδρου Ανάβασις» γράφει ότι το φθινόπωρο του 335 π.Χ. επιστρέφοντας από την Κόρινθο, τη Χαλκίδα και τη Θήβα προς την πρωτεύουσα Πέλλα, αφού είχε τοποθετήσει στις πόλεις αυτές μακεδονικές φρουρές, πέρασε από το Δίον της Πιερίας (ιερή πόλη των Μακεδόνων που ήταν στο δρόμο του), ετέλεσε εκεί θυσία προς τιμήν του Ολυμπίου Διός και στις Αιγές την ίδια εποχή ετέλεσε αθλητικούς αγώνες. Αυτό το τελευταίο το επιβεβαιώνει και ο Διόδωρος αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι Αιγές ήταν κοντά στην Πέλλα (περιοχή Έδεσσας – Νάουσας και όχι στη Βεργίνα).
Πουθενά δεν αναφέρεται η έναρξη της εκστρατείας από τις Αιγές (ανεξάρτητα που πιστεύει ο καθένας ότι βρίσκονται). Η εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου άρχισε, ως γνωστόν, την άνοιξη του 334 π.Χ. από την πρωτεύουσα της Μακεδονίας, την Πέλλα και η συγκέντρωση των δυνάμεων της ξηράς έγινε στην Αμφαξίτιδα (περιοχή μετά τον Αξιό στη συνέχεια της Πέλλας) και πιθανώς (κατά το Χάμμοντ) στην Ειδομένη και από εκεί η πορεία συνεχίστηκε μέσω της Δοϊράνης στην πεδιάδα των Σερρών (Στρυμόνας). Επομένως, ουδεμία σχέση γεωγραφική με τις Αιγές, όπου και να είναι αυτές.
Μάλιστα κατά το Ν. Χάμμοντ (θερμό υποστηρικτή των θεωριών του Ανδρόνικου για την ταύτιση Βεργίνας - Αιγών) η διαδρομή των στρατευμάτων δεν έγινε από τη Ρεντίνα, γιατί αλλιώς δεν θα περνούσε δίπλα από τη λίμνη Κερκινίτιδα που αναφέρει ο Αρριανός (που δεν είναι η σημερινή τεχνητή λίμνη Κερκίνη αλλά η αποξηρανθείσα λίμνη του Αχινού) στο δρόμο για την Αμφίπολη, όπου συγκεντρώθηκαν χερσαίες και ναυτικές δυνάμεις και διάβηκαν τα θρακικά παράλια, κατευθυνόμενα προς την Σηστό στον Ελλήσποντο.
Ιδού και το κείμενο στο πρωτότυπο: « Ταύτα δε διαπραξάμενος επανήλθεν εις Μακεδονίαν και τώ τε Διί τω Ολυμπίω την θυσίαν την απ’ Αρχελάου έτι καθεστώσαν έθυσε και τον αγώνα εν Αιγές διέθηκε τα Ολύμπια…» και παρακάτω: «Άμα δε τω ήρι αρχομένω εξελαύνει εφ’ Ελλησπόντου…». Ην δε αυτώ ο στόλος παρά την λίμνην την Κερκινίτιν ως επ’ Αμφίπολιν και του Στρυμόνος ποταμού τας εκβολάς» κλπ.
Εννοείται ότι καμία και από τις υπόλοιπες ιστορικές πηγές δεν αναφέρει κάτι διαφορετικό ούτε φυσικά και οι μετέπειτα ιστορικοί από τους οποίους διάλεξα επίτηδες το Ν. Χάμμοντ, επειδή ήταν από τους κύριους υποστηρικτές του Ανδρόνικου, ο οποίος, προς τιμήν του, δεν υιοθέτησε τέτοιες επιστημονικές ανακρίβειες, ότι δηλαδή η Βεργίνα ήταν το κέντρο του κόσμου και από εκεί ξεκινούσαν τα πάντα!
Γιάννης Καρατσιώλης
Βέροια, 17/09/2017
