Η Αρχαιολόγος Κατερίνα Ρωμιοπούλου, στο αυτοβιογραφικό βιβλίο της «Συμβίωση με τον Μινώταυρο» (Εκδ. «ποταμός», Αθήνα 2018), περιγράφει τις εμπειρίες της από την επαγγελματική σταδιοδρομία της στην Αρχαιολογική Υπηρεσία.

Πρόκειται για τις Αναμνήσεις μιας ευσυνείδητης Αρχαιολόγου που αφιέρωσε την ζωή της στην Αρχαιολογική Υπηρεσία και έχει να επιδείξει πλούσιο επιστημονικό-ερευνητικό και ανασκαφικό έργο. Η αφήγησή της αποτελεί μία σημαντική μαρτυρία για την ίδια την κρατική Αρχαιολογική Υπηρεσία και το ανασκαφικό έργο στην χώρα μας.

Η Κα Κ. Ρωμιοπούλου αφηγείται για, τα Φοιτητικά της Χρόνια (1952-1957) στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, την εμπειρία της ως μαθητευόμενη Αρχαιολόγος στις Ανασκαφές της Πέλλας (1957-1958), την επιτυχία της στον πρώτο Διαγωνισμό για την είσοδο Επιμελητών Αρχαιοτήτων στον Κλάδο (1959), τα πρώτα χρόνια στην Αρχαιολογική Υπηρεσία (1959-1964), τις Σπουδές της στην Ευρώπη (1964-1966), την περίοδο της «Επταετίας» (1967-1974) και τον διορισμό της στην Βέροια (1969), την υπηρεσιακή εμπειρία της στην Θεσσαλονίκη και την Αθήνα (1973-1983), καθώς και την υπηρεσιακή της ανέλιξη (1983-1996). Πάμπολλα φωτογραφικά τεκμήρια αποδεικνύουν την γεμάτη από συγκινήσεις σταδιοδρομία της Κας Κ. Ρωμιοπούλου. Ωστόσο, η ίδια συνεχίζει την αφήγησή της, στα «Παραλειπόμενα», για θέματα που αφορούν τους Αρχαιολόγους, από την ανασκαφή στην Βεργίνα, τον επαγγελματικό της χώρο, τους τόπους και τους ανθρώπους που γνώρισε, και βέβαια το τέρας με το οποίο συμβίωσε, τον Μινώταυρο, το βαθύ Ελληνικό Δημόσιο.

Με το βιβλίο της, που είναι μια κατάθεση εμπειριών, η Κας Κ. Ρωμιοπούλου απευθύνεται στους νεότερους Αρχαιολόγους και τους παροτρύνει να πιστεύουν στα όνειρά τους, να μην αποθαρρύνονται, να μοχθούν για την επιστημονική τους κατάρτιση και να επιμένουν στις αρχές της αξιοκρατίας και του δικαίου.

Δ. Ι. ΚΑΡΑΣΑΒΒΑΣ