Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος σαν μια μεγάλη και σημαντική προσωπικότητα της εποχής του, ήταν φυσικό να συγκινήσει όλους τους ζωγράφους της Αναγέννησης, οι οποίοι επηρεασμένοι από τον πολυτάραχο και γεμάτο συγκινήσεις βίο του, ζωγράφισαν τον Απόστολο σε πολλές φάσεις της ζωής του. Ένα πολύ αγαπημένο θέμα, με το οποίο ασχολήθηκαν σχεδόν όλοι οι διάσημοι ζωγράφοι, ήταν η Μεταστροφή του Αποστόλου Παύλου καθ’ οδόν για τη Δαμασκό της Συρίας, που δείχνει τον Απόστολο τυφλωμένο και πεσμένο στο έδαφος, να ακούει τον Κύριο να τον ρωτά.. Σαούλ... Σαούλ.. γιατί με καταδιώκεις? Ακολουθούν άλλα θέματα από τη ζωή του Αποστόλου, με το Βαρνάβα στα Λύστρα, με τον Ανανία στη Δαμασκό κ.α. Με την ευκαιρία των ετήσιων εορτασμών των «Παυλείων», που είναι αφιερωμένα στη μνήμη του, ας δούμε λοιπόν το Μεγάλο αυτόν Απόστολο των Εθνών, που έχει τιμήσει με την παρουσία του την πόλη μας από μια διαφορετική σκοπιά ... με τα μάτια των ζωγράφων της Αναγέννησης.
Αντόνιο Αλέγκρι ντα Κορέτζιο
Antonio Alegri da Correggio
1489 - 1534
Ο Αντόνιο Αλέγκρι ντα Κορέτζιο γεννήθηκε το 1489 στο Κορέτζιο της Ιταλίας.
Άρχισε να ζωγραφίζει σε νεαρή ηλικία στο εργαστήριο του Μπιάνκι Φεράρι στη Μοντένα, και τα πρώτα του έργα, «Αγία Οικογένεια» και η νωπογραφία «Ο Επιτάφιος θρήνος» στον Άγιο Ανδρέα της Μάντοβα δείχνουν ότι επηρεάστηκε από τον Μαντένια και τον Λεονάρντο ντα Βίντσι.
Αργότερα απέκτησε προσωπική νοοτροπία, που φαίνεται στα επόμενα έργα του «Η Παναγία του Αγίου Φραγκίσκου», (πινακοθήκη της Δρέσδης), «Ο γάμος της Αγίας Αικατερίνης», «Η γέννηση Κρέσπι» (πινακοθήκη Μπρέρα, Μιλάνο) και «Η μικρή τσιγγάνα»(πινακοθήκη Νάπολης).
Πριν πραγματοποιήσει τις μεγάλες νωπογραφίες της Πάρμα, ο Κορέτζιο. είχε μελετήσει στη Ρώμη τα έργα του Μιχαήλ Αγγέλου και του Ραφαήλ. Τα επόμενα έργα του, η «Ανάληψη του Ιησού» και η «Μετάσταση της Θεοτόκου» που βρίσκονται στην Αίθουσα του Αγίου Παύλου (1518-19) στην Πάρμα δείχνουν μια πιο τρυφερή και αισθησιακή τέχνη, που παρουσιάζεται ολοκληρωμένη στα διακοσμητικά θέματα της στον τρούλο της μητρόπολης.
Εκμεταλλεύτηκε την συγγένεια των χρωμάτων και τις αντιθέσεις των τόνων, και με μια εξαιρετικά δεξιοτεχνική κατασκευή δίνει την εντύπωση ότι ο τρούλος είναι ένας χώρος κινούμενος που ακτινοβολεί, στον οποίο προβάλλονται με ένα παιχνίδισμα κύκλων και ημικυκλίων, με τολμηρές βραχύνσεις και φωτισμούς, ο Χριστός, τα Χερουβείμ, οι πατριάρχες και οι Απόστολοι.
Αυτή η νέα αντίληψη της οροφής προανήγγειλε τις μπαρόκ διακοσμήσεις των θόλων, γεγονός που αναδεικνύεται στα φορητά ζωγραφικά έργα του της ίδιας εποχής, όπως «ο Μυστικός γάμος της Αγίας Αικατερίνης» (Μουσείο του Λούβρου, Παρίσι), «η Παναγία του Αγίου Σεβαστιανού» (πινακοθήκη Δρέσδης), «Μη μου άπτου» (μουσείο Πράντο, Μαδρίτη), «Η νύχτα» (πινακοθήκη Δρέσδης), «Η Παναγία του σκοπέλου», «Η Παναγία του Αγίου Ιερώνυμου» (μουσείο Πάρμα), στα οποία ο Κορέτζιο. εκμεταλλεύτηκε σωστά τον χώρο και το φως και δημιούργησε αυστηρές και συγχρόνως χαριτωμένες συνθέσεις.
Στα μυθολογικά θέματά του, «Δίας και Ιώ», «Γανυμήδης» (μουσείο Βιέννης), «Λήδα» (μουσείο Βερολίνου), «Αντιόπη»(Μουσείο του Λούβρου), «Δανάη» (πινακοθήκη Μποργκέζε, Ρώμη), διακρίνεται ένας έντονος αισθησιασμός των γυμνών. Θεωρείται ένας από τους καλλιτέχνες που απέδωσαν καλύτερα το γυναικείο κάλλος. Πέθανε το 1534.
