Ήταν Σεπτέμβριος του 1938, όταν Γαλλία και Αγγλία υπέγραψαν στο Μόναχο την ομώνυμη συμφωνία με τη ναζιστική Γερμανία, επιτρέποντας στο Χίτλερ να προσαρτήσει τη Σουηδία, για να...αποφευχθεί ο πόλεμος. Η ασκηθείσα τότε «πολιτική του κατευνασμού» υποτίμησε τις φιλοδοξίες Χίτλερ, με τους αγγλογάλλους να πιστεύουν ότι με διαρκείς παραχωρήσεις θα εξασφάλιζαν μια διαρκή ειρήνη με το Γ΄ Ράιχ. Ο τότε ευρισκόμενος στην αντιπολίτευση του βρετανικού κοινοβουλίου, Ουίνστον Τσώρτσιλ, είχε πει την περίφημη ρήση «Η κυβέρνηση είχε να διαλέξει ανάμεσα στον πόλεμο και τη ντροπή. Διάλεξε τη ντροπή. Αλλά θα έχει και πόλεμο». Και δεν διαψεύστηκε, αφού ένα χρόνο μετά η Γερμανία επιτίθονταν στην Πολωνία και η ανθρωπότητα ζούσε την κτηνωδία του Β΄ΠΠ! Η ιστορία διδάσκει λοιπόν. Η μόνη φορά, μετά την κυπριακή τραγωδία, που η Ελλάδα δεν ακολούθησε τη συνεχή υποχωρητικότητα, ήταν το 1987, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου συνήψε συμμαχία με τη Βουλγαρία του Ζίβκοφ και έκλεισε τις αμερικανικές βάσεις στη Νέα Μάκρη, αποτρέποντας την κάθοδο του «Σισμίκ», πριν «Χόρα», τώρα «Πορθητή», σε ελληνικές θάλασσες. Από τότε η πολιτική κατευνασμού πάει...σύννεφο! Επιτείνοντας την αλαζονεία της Τουρκίας, που αδιαφορεί πλήρως για το διεθνές δίκαιο.