Συγχωρέστε με αγαπητοί αναγνώστες που κουράζω και πάλι με τα καθημερινά προβλήματα της  Πόλης μας. Περπατώντας στη Βέροια, διαπιστώνει κανείς την πραγματικότητα ωμά. Σπασμένοι κάδοι ανακύκλωσης και όχι μόνο. Σκουπίδια, κλαδιά, ακαθαρσίες αδέσποτων ζώων. Όλοι  μας έχουμε ευθύνη μεγάλη. Όλοι μας. Φεύγουμε και αφήνουμε πίσω μας μόνο σκουπίδια, πάμε μία  εκδρομή και αφήνουμε πίσω τα ίχνη μας. Πάμε θάλασσα και αφήνουμε πίσω τη σφραγίδα μας.

Όλοι μας έχουμε μερίδιο ευθύνης στην κατάσταση που ζούμε.

Γενικά η συμπεριφορά μας, είναι κάπως έτσι. Ευτυχώς όχι όλων μας. Ευτυχώς.

Τοπικά τώρα, δυστυχώς δεν έχουμε θάλασσα. Έχουμε βουνά, δάση και χωριά, γύρω από το Δήμο μας.

Τα γύρω χωριά του Δήμου μας, ερώτηση κάνω, άραγε έχουν κάδους ανακύκλωσης. Ερώτηση. Έχουν;

Πηγαίνοντας  στα Κοιμητήρια να ανάψω ένα κερί στον Πατέρα μου, η κατάσταση ίδια. Αξίζει η  Βέροια να είναι σε τέτοια κατάσταση; Λόγια χωρίς έργα. Ένα δεύτερο Κοιμητήριο περιμένει. Τα  αδέσποτα να γεμίζουν τη Βέροια. Οι κάδοι άπλυτοι και σπασμένοι. Ακαθαρσίες παντού. Να φοβάσαι να περπατάς.

Αν δεν αλλάξουμε συμπεριφορά και παιδεία, η φύση θα μας τιμωρήσει. Αν δεν αλλάξουμε σκέψη, δεν  πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Είμαστε οι επιλογές μας. Ελπίζουμε μόνο. Επιτέλους Τέλος στη χυδαία  συμπεριφορά μας στο περιβάλλον και όχι μόνο. Δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα άσχημο στον  κόσμο, αν δεν αλλάξω πρώτος εγώ. Εσείς. Όλοι μας. Καλό Καλοκαίρι.

Παύλος  Α.  Κυρατσής