Ανέκδοτα πολλά έχω ακούσει για το Μετρό της Θεσσαλονίκης εδώ και τριάντα χρόνια από την εποχή της «τρύπας» στο Συντριβάνι και μάλιστα πολλά από αυτά στα πηγαδάκια των συνεντεύξεων των πρωθυπουργών που συμμετείχα στη ΔΕΘ.
Μου φαίνεται αστείο το ότι προβλέφθηκαν τέσσερις στάσεις (!!!) από την ΔΕΘ μέχρι το Βαρδάρη. Μια απόσταση την οποία διανύσεις με βιαστικό περπάτημα σε 25- 30 λεπτά.
Οι «Σέρλοκ Χολμς» του ρεπορτάζ ας ψάξουν γιατί έγιναν τέσσερις οι στασεις, ποιοι πιθανόν επωφελήθηκαν . Και τελικά τι θα παθαίναμε εάν δεν λειτουργούσε η στάση της Βενιζέλου; Για 800 μέτρα βόλτα γίνεται ο καυγάς σε ένα κέντρο πόλης που όλοι υμνούν για την ατμόσφαιρα και τη ιστορία του;

Μετρό σημαίνει σύνδεση με αεροδρόμια και απομακρυσμένες περιοχές. Και όχι μια μικρή απόσταση με πολύ πυκνές στάσεις στο κέντρο. Στο Λονδίνο θα έβαζαν τα γέλια αν μάθαιναν ότι ο καυγάς γίνεται για μια απόσταση από το Χάιντ Πάρκ μέχρι το Πικαντίλι.

Και οι μαθητές δημοτικού ξέρουν ότι όποιος κι αν έσκαβε κατά μήκος της Εγνατίας, σε μια πόλη 23 αιώνων αδιάλειπτης αστικής παρουσίας, θα έβρισκε αρχαία ανεκτίμητης αξίας. Ας τα σώσουν και ας αφήσουν τη στάση. Δε χάλασε ο κόσμος.
* Για τους νοσταλγούς αυτή η φωτογραφία και για τους λάτρεις της ιστορίας που πάντα γνωρίζουν καλύτερα: Εγνατία στο ύψος της Βενιζέλου το 1950 ( αρχείο Γιώργου Κωτσίδη) ...