Την ιστορική μνήμη οφείλουμε να διατηρούμε ζωντανή και μέσα από τις ανδραγαθίες των προγόνων και οικείων μας, αλλά και των συντοπιτών μας. Καθώς η γραφίδα των ιστορικών τα τελευταία χρόνια φέρνει διαρκώς στο φως νέες μαρτυρίες για τις συνθήκες και τα γεγονότα του τελευταίου μεγάλου πολέμου που αιματοκύλισε την ανθρωπότητα, οι Έλληνες αξίζει να συνειδητοποιήσουμε αφενός μεν ότι πληρώσαμε βαρύ τίμημα σε ανθρώπινες απώλειες, αφετέρου δε ότι συνδράμαμε καταλυτικά στην τροπή του πολέμου με την τελική κατάρρευση των δυνάμεων του Άξονα. Μέρος αυτής της «ζωντανής» ιστορίας του τόπου αποτελεί η δράση του έφεδρου ανθυπολοχαγού Πεζικού Κωνσταντίνου Καρασαλίδη.
Ο Κωνσταντίνος Καρασαλίδης του Αλέξανδρου και της Ση(;)μέλας γεννήθηκε στο χωρίο Αδά Παζάρ της Μικράς Ασίας το 1912. Έζησε το μεγαλύτερο μέρος του βίου του στην κοινότητα Διαβατού Ημαθίας, στα μητρώα αρρένων της οποίας φέρεται εγγεγραμμένος. Το επάγγελμά του ήταν δημοδιδάσκαλος. Στις 27 Οκτωβρίου 1936 παντρεύτηκε στη Βέροια την Κυριακίτσα (Κυριακή), το γένος Εφραιμίδου, από την οποία απέκτησε στις 18 Απριλίου 1941 θήλυ τέκνο ονόματι Ευαγγελία. Στις 21 Δεκεμβρίου 1936 ονομάστηκε έφεδρος ανθυπολοχαγός Πεζικού της Σχολής Εφέδρων αξιωματικών Κέρκυρας, κλάσεως 1935.
Στη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου υπηρέτησε ως διοικητής της διμοιρίας του πρώτου λόχου τυφεκιοφόρων του 16ου Συντάγματος Πεζικού, από 28/10/1940 έως 25/4/1941. Στο διάστημα αυτό έλαβε μέρος σε σημαντικές μάχες για την κατάληψη οχυρών θέσεων κατά την προέλαση του ελληνικού στρατού στο αλβανικό μέτωπο (λ.χ. στα υψώματα της Τρεμπεσίνας στην περιοχή της Κλεισούρας), ενώ συμμετέσχε και στη σύμπτυξη του στρατού μας μετά τη γερμανική εμπλοκή.
Σύμφωνα με έκθεση που υπέγραψαν στη Βέροια στις 15 Φεβρουαρίου 1943 οι λοχαγοί του συντάγματος Πεζικού που ανήκε ο Καρασαλίδης, Μη(;)χαήλ Κοντογιωργάκης και Λάμπρος Μιτηλινάκης και η οποία θεωρήθηκε για τη γνησιότητα των υπογραφών τους δύο ημέρες αργότερα από τη Διοίκηση αξιωματικών Βέροιας, ο Καρασαλίδης ως ηγήτορας και πολεμιστής επέδειξε ηρωισμό, θάρρος, αυτοθυσία και ψυχραιμία μεγίστου βαθμού, ενώ η διαγωγή του χαρακτηρίστηκε εξαίρετη.
Στην περίοδο της Κατοχής διετέλεσε μέλος της τοπικής οργάνωσης του ΕΑΜ Μακροχωρίου από το Φεβρουάριο του 1942 έως το Μάρτιο του 1943 καθώς και του 16ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ για το χρονικό διάστημα μεταξύ Απριλίου 1943 και Φεβρουαρίου 1944 (για το λόγο αυτό αναγνωρίστηκε ως αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης την 1η Απριλίου 1985 βάσει του Προεδρικού Διατάγματος 379/83).
Φονεύτηκε στις 8 Φεβρουαρίου του 1944 στο χωρίο Πελαργός Κοζάνης (σήμερα ανήκει στον Νομό Φλώρινας και βρίσκεται στην περιοχή του Αμυνταίου) σε μάχη εναντίον «εθνοπροδοτών», όπως αναφέρεται σε πιστοποιητικό θανάτου που συνέταξε ο Γεώργιος Κοντοζήσης, διοικητής του 16ου Συντάγματος Πεζικού του ΕΛΑΣ, στο τρίτο τάγμα του οποίου ο Καρασαλίδης υπηρέτησε ως διοικητής του 11ου λόχου.
Η παραπάνω σύντομη μνεία στο βίο και τη δράση του έφεδρου ανθυπολοχαγού Κωνσταντίνου Καρασαλίδη στη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου και της γερμανικής Κατοχής αποδεικνύει ότι αγνοί πατριώτες βρέθηκαν αυθορμήτως και ομοθυμαδόν στην πρώτη γραμμή του μετώπου για την προάσπιση της εθνικής μας ανεξαρτησίας. Τις πράξεις των αφανών σε πολλές περιπτώσεις αυτών ηρώων οφείλουμε οι νεότεροι να αναδεικνύουμε ώστε να τις απομακρύνουμε από τον κίνδυνο της ιστορικής λήθης.
