Η στήλη αυτή έχει ως σκοπό της να διατηρήσει και να επαναφέρει στην μνήμη μας, όλα αυτά που τόσα χρόνια μας έχουν διηγηθεί οι πρόγονοί μας, γύρω από την ζωή, τα ήθη και έθιμά τους, τα διάφορα ιστορικά γεγονότα της εποχής και τέλος την μαρτυρική έξοδο από τις εστίες τους. Είναι ένα ύστατο χαίρε καθώς και μια τιμητική αναφορά σε μια πολύπαθη γενιά η οποία πλέον έχει εκλείψει, και εμείς, που αποτελούμε την συνέχειά της, έχουμε καθήκον να μεταλαμπαδεύσουμε στις επόμενες γενεές την τραγική ιστορία της.
Φωτιάδης Γεώργιος ή Φωτάκης
Λακκιά Φλωρίνης
Άχ μπρε Γιώργη θα σε πώ την ιστορία του χωριού μου, που είναι τα Kουβούκλια Προύσας. Στο χωριό μας ζούσαν περίπου 500 οικογένειες. Έλεγαν οι παλιοί ότι, το χωριό μας ήταν μαζέματα από 12 χωριά.
Η δική μας οικογένειά και του Κουτσουμπίδη του Στρατή, κατάγονταν από την διπλανή Κίτα, που είχε πολλά αρχαία και ένα τούνελ που κατέληγε στο Ταχταλή.
Το Ταχταλή ήταν και αυτό αρχαίο χωριό, και έλεγαν ότι εκεί έμενε ένας μεγάλος άρχοντας. Οι Κακλήδες κατάγονταν από τα Κοπέλια.
Γενικά η περιοχή μας είχε πολλά αρχαία πράγματα. Στον δρόμο προς τα Μουδανιά είχαμε βρεί έναν αρχαίο τάφο, αλλά οι Τουρκαλάδες δεν μας άφησαν να τον ανοίξουμε.
Στο χωριό μας είχαμε 6 Αγιάσματα, του Αγίου Βαραδάτου, του Άη Θανάση, του Άη Αντριά, της Αγίας Παραπολινής, της Αγίας Γαλατινής και της Αγίας Ελένης.
Ήταν όλα θαυματουργά.
Οι Τουρκαλάδες έλεγαν ότι, όταν ήρθαν να πατήσουν το χωριό μας, γύρω από τα Αγιάσματα είχε σχηματιστεί μια πυρωμένη αλυσίδα και μας εμπόδιζε, ενώ ο Άγιος Βαραδάς έβγαζε ένα ποτάμι το οποίο δεν μπορούσαν να περάσουν.
Χθές είδα ένα όνειρο και δεν μπόρεσα να το καταλάβω. Ήμνα στο Αγίασμα του Αγίου Βαραδάτου, που είναι έξω από το χωριό, στον δρόμο προς το Ντάνσαρι.
Κάτω από δυο μουριές κάθονταν ο Άγιος Βαραδάτος.
Του είπα….Άγιέ μου θα κόψω τα φύλλα από τις μουριές και θα ταίσω με αυτά τα κουκούλια. Τότε ο Άγιος άρχισε να κλαίει σπαρακτικά και να με ρωτά.
….Γιατί να τα κόψεις, κρίμα είναι, και αφού σηκώθηκε, πήγε μέσα στον διπλανό νερόμυλο και συνέχισε να κλαίει.
Τι σήμαινε αυτό δεν μπόρεσα να καταλάβω. Ο Άη Βαραδάς ήταν θαυματουργός και το Αγίασμά του θεραπευτικό. Όποιος είχε πληγές στο σώμα του, πλύνονταν με το νερό και θεραπεύονταν.
Πριν λίγα χρόνια, ο ξάδελφός μου ο Στρατής ο Πατακίδης από τα Ίβερα Σερρών, πήγε στο Αγίασμα που είχε σκεπαστεί από πέτρες, άφησε χρήματα για να το καθαρίσουν και έβαλε τσιμέντο για να διακρίνεται. Εξήγησε στους Τούρκους τις θεραπευτικές του ιδιότητες, και έφυγε στην Ελλάδα.
Μετά λίγο καιρό έλαβε γράμμα από έναν Τούρκο, ο οποίος του έγραφε ότι η γυναίκα του που ήταν άρρωστη, πλύθηκε με το Αγίασμα και έγινε καλά.
Γιορτές στο χωριό μας
Στο χωριό μας είχαμε τον Άη Γιώργη την πανέμορφη εκκλησιά μας. Τα τελευταία χρόνια σχεδιάζαμε να κάνουμε και άλλη μια, αλλά μας πρόλαβε ο χαλασμός.
Γύρω-γύρω από την εκκλησία μας υπήρχαν αρχαία ντουβάρια. Έλεγαν ότι ήταν βυζαντινά τείχη που έπιαναν όλο το χωριό.
Στις μεγάλες γιορτές όλοι έκαναν νηστεία για να μεταλάβουν. Την Μεγάλη Πέμπτη έβγαζαν τον Επιτάφιο και γυρνούσαν όλο το χωριό. Θυμάμαι μια τέτοια μέρα έγινε ένα έγκλημα όταν ένας χωριανός, έβγαλε το πιστόλι και σκότωσε έναν άλλον που είχαν διαφορές..
Το Μεγάλο Σαββάτο στην Ανάσταση, και την άλλη μέρα την Κυριακή του Πάσχα, τα παλικάρια έβγαζαν τα όπλα και βαρούσαν στον αέρα ….. ντάγκα… ντούγκα πιστολιές και γύριζαν σε όλο το χωριό.
ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΜΑΤΑ
Στο χωριό οι γονείς μας αρραβώνιαζαν από πολύ μικρά παιδιά, και όλο αυτό το διάστημα ο αρραβωνιαστικός δεν επιτρέπονταν να πλησιάσει ούτε ακουμπήσει την νύφη. Αν η αρραβωνιαστικιά έβλεπε τον αρραβωνιάρη της να την πλησιάζει, άλλαζε δρόμο και έφευγε. Αν αυτός πήγαινε στο σπίτι των πεθερικών του, η κοπέλα κρύβονταν σε ένα άλλο δωμάτιο, μέχρι να φύγει.
Στο διάστημα αυτό του αρραβώνα, η νύφη και γονείς της ετοίμαζαν τα προικιά της.
Αν αρραβωνιαζόσουν, δεν μπορούσες να χωρίσεις. Ήταν σίγουρο ότι, οι γονείς και το σόι της νύφης θα σκότωναν τον γαμπρό.
Δεν μπορούσες να πεις ότι, αυτήν δεν την θέλω και θα χωρίσω. Δεν επιτρέπονταν με τίποτε, και σήμαινε μεγάλη προσβολή, που ξεπλένονταν με αίμα.
Θυμάμαι ήταν ένα καλό παλικαράκι, της Χατζή Βαρβάρας γιός που είχε ένα παρά πολύ όμορφο άλογο. Δεν ξέρω τι κακό έκανε και τον έκλεισαν για λίγο καιρό στην φυλακή.
Εκεί δεν ξέρω τι έπαθε, αλλά όταν βγήκε, είχε ένα μικρό κουσούρι, στράβωσε λίγο η μέση του. Αυτό είδαν οι γονείς της νύφης και ήθελαν να τους χωρίσουν.
Η νύφη όμως τον αγαπούσε και τον ήθελε.
Ο πατέρας του παιδιού ήταν πολύ πλούσιος και παρακαλούσε να μη χωρίσουν.
….. Εγώ το παιδίμ δεν θα το βάλω στην δουλειά, μόνο θέλω ένα εγγονάκι.
Φώναξαν τον Δεσπότη και του είπαν ότι ο γαμπρός σακατεύτηκε και δεν μπορούσε να κάνει σπίτι. Ο γαμπρός περίμενε έξω.
Ο Δεσπότης τον κάλεσε μέσα και του είπε…… παιδί μου δεν σε θέλουν. Υπάρχουν και άλλα κορίτσια να πάρεις.
……Καλά είπε ο γαμπρός.
Πήγε ο πεθερός να φέρει όλα τα δώρα που είχε πάρει η νύφη από τον γαμπρό, ο οποίος περίμενε στον αυλόγυρο της εκκλησίας.
Μόλις είδε τον πεθερό του, έβγαλε την πιστόλα και ντάγκα-ντούγκα τον σκότωσε. Αργότερα έφυγε στην Κρήτη και αγνοούνταν η τύχη του.
Εγώ ήμουν στρατιώτης όταν, οι γονείς μου με αρραβώνιασαν με την Τριανταφυλλού την κόρη του Θεόφιλου Καραμπουτσακίδη. Εγώ δεν ήξερα τίποτε, το έμαθα όταν γύρισα στο χωριό.
Καλούτσκια ήτανε και τσακίρα. Εγώ έκανα πολύ παρέα με τα ξαδέλφια της, τα οποία ήθελαν πολύ να με κάνουν γαμπρό τους. Μια μέρα που ήμασταν παρέα, και μπεκροπίναμε στο σπίτι μας, εγώ, ο Σοφός ο Δημήτρης, ο Πέτρος ο Λυγκήρογλου, ο Καμπάκνταντης ο Στρατής, και αποφασίσαμε να πάμε στις αρραβωνιαστικές μας.
Πρώτα πήγαμε στου ξάδελφου του Βαλσαμίδη την αρραβωνιαστικιά, στου Αγαλέρ νταή.
συνεχίζεται...
