Πέρασαν 76 χρόνια από εκείνη την Πρωτομαγιά του 1943 που η ναζιστική δολοφονική παράνοια της "τελικής λύσης" του Χίτλερ, οδηγεί πάνω από 650 Εβραίους της Βέροιας στην πορεία θανάτου προς τον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης και από εκεί στην Θεσσαλονίκη στο στρατόπεδο "Χιρς" της Θεσσαλονίκης και από εκεί, μαζί με άλλους ομοεθνείς τους, στο στρατόπεδο του Άουσβιτς Μπιρκενάου, όπου 460 από αυτούς βρίσκουν φρικτό θάνατο στα κρεματόρια του. Εβδομήντα έξι χρόνια μετά η Βέροια επανενώνεται στη μνήμη αυτού του κατακόκκινου από το αίμα αθώων συμπολιτών μας, νήματος. Η προσευχή κοινή για τους συνανθρώπους μας που χάθηκαν τόσο άδικα, τόσο τραγικά. Για τα παιδιά, τις μανάδες, τους γέροντες που θανατώθηκαν στους θαλάμους αερίων. Το ποτέ πια μοιάζει όμως τόσο μακρινό, την στιγμή που η απειλή ενός πυρηνικού ολέθρου ακούγεται πλέον τόσο...φυσικά από τα χείλη των μεγάλων της γης!  Το ποτέ πια πρέπει να διδάξει την ανθρωπότητα. Ποτέ πια πόλεμος, ποτέ πια φυλετικές διαφορές, ποτέ πια γενοκτονίες. Πριν οι Αρμένιοι και οι Έλληνες της Μικράς Ασίας και του Πόντου, μετά οι Εβραίοι της Ευρώπης. Αυτές τις μέρες λοιπόν όλοι μας οι κάτοικοι τούτης της πόλης που υπήρξε σταυροδρόμι συνύπαρξης πολιτισμών, λένε όχι στον πόλεμο που εξοντώνει αθώες ψυχές. Στην Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν. Όχι στην πείνα και την εξαθλίωση της προσφυγιάς.