Μια ακόμη, πανελλαδική, απεργία των τελευταίων χρόνων, αυτή τη φορά ενάντια στο «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο που θα καταθέσει η κυβέρνηση στη Βουλή, χθες Τετάρτη, 2 Οκτωβρίου. Με ελάχιστη συμμετοχή στη Βέροια, με λίγες δεκάδες μέλη του ΠΑΜΕ να συμμετέχουν στην πορεία και τη συγκέντρωση στην πλατεία Ωρολογίου, σώζοντας την...τιμή των απεργιακών όπλων. Το ίδιο συνέβη και στις άλλες πόλεις της χώρας μας, αποδεικνύοντας ότι η τεράστια αποχή των εργαζομένων, αλλά και των πολιτών, από μια μαζική, ενωτική και χωρίς κομματικές παρωπίδες συγκέντρωση, οφείλεται στο ότι τα συνδικάτα αρμενίζουν στραβά! Καμιά αλλαγή, προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων, δεν θα επέλθει, αν δεν συγκεντρωθούν στην πλατεία Συντάγματος 2-3 εκατομμύρια Έλληνες. Πού να βρεθούν όμως, όταν άπαντες έχουμε αναλωθεί στην «κατανάλωση» τουρκικών σίριαλ, ριάλιτι και στο κουτσομπολιό του ψηφιακού καφενείου που λέγεται facebook; Και όταν οι συνδικαλιστές πλακώνονται στο ξύλο στα συνέδριά τους, καταγγέλλοντας οι μεν τους δε, για εκλογική νοθεία στις πρωτοβάθμιες οργανώσεις;

Υ.Γ Την ώρα που μια απεργία πρέπει να προβληθεί όσο πιο έντονα γίνεται από τα μέσα ενημέρωσης, τα συνδικαλιστικά όργανα του κλάδου, με τη συμμετοχή τους στις κινητοποιήσεις, καταφέρνουν το αντίθετο. Συμβάλλουν ουσιαστικά στο «πνίξιμό» της. Δεν θα μπορούσε ο κλάδος να απεργεί μια μέρα μετά από τις, όποιες κινητοποιήσεις, ώστε να αναδειχτούν οι πορείες και οι συγκεντρώσεις; Και εδώ δυστυχώς, μη ευλογώντας τα γένια μας, η εμμονή σε έναν τυπικισμό των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης αποτελεί δείγμα ότι καλά μας κάνουν, αφού βρίσκουν!