Παράξενα συναισθήματα σε γεμίζει μια παρουσία σε ορκωμοσία νεοσυλλέκτων. Γυρνάς το χρόνο πίσω, τέλη Απριλίου του 1894. 1984 Β ΕΣΣΟ. 5η Μοίρα
Πυροβολικού, Θήβα. Διοικητής, Αντισυνταγματάρχης Μηλιωρίτσας Ιωάννης. 18αρης εσύ, με στολή εξόδου και δίκοχο. Ορκίζεσαι πίστη στην πατρίδα. Και αυτό το μοναδικό αιματοβαμμένο, από το τίμιο αίμα των Ελλήνων, γαλανόλευκο μεταξένιο πανί. Την πολεμική σημαία.
«Να υπερασπίζω με πίστην και αφοσίωσιν, μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός μου, τας Σημαίας. Να μη τας εγκαταλείπω μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ απ’ αυτών». Τέλη Οκτώβρη 2019. 2019 Δ ΕΣΣΟ. Ο ίδιος όρκος, η ίδια ανατριχίλα. Η ίδια περηφάνια για τον ίδιο όρκο, από γενιά σε γενιά. Η θητεία δεν είναι ούτε χαμένος χρόνος, ούτε υποχρέωση. Μα καθήκον Ιερό των Ελλήνων, βγαλμένο από κόκκαλα Ιερά. Που ξέμειναν στους αέρηδες να ασπρίζουν στα κακοτράχαλα βουνά της Αλβανίας, τέτοιες μέρες το 1940.