Αφού δεν υπάρχουν επιγραφικές μαρτυρίες, ότι στη Βεργίνα βρίσκονται οι Αιγές, καθώς και επιγραφή επίσης στον αποκαλούμενο τάφο του Φιλίππου στο ίδιο μέρος, δικαιούμαστε να υποθέσουμε, ότι οι Αιγές είναι στην περιοχή των Λευκαδίων- Κοπανού – Νάουσας, όπως αρκετοί αρχαιολόγοι καθηγητές αναφέρουν (Π. Φάκλαρης κ. ά.)
Βέβαια, ούτε υπάρχουν επιγραφικές μαρτυρίες, ότι βρίσκεται η Μίεζα, όπως και η αποκαλούμενη σχολή του Αριστοτέλη, στην ίδια περιοχή. Όμως από τις ελάχιστες και τυχαίες ανασκαφικές εργασίες που έχουν γίνει προέκυψαν, συλημένοι βέβαια, αλλά μεγαλοπρεπείς μακεδονικοί τάφοι, μεταξύ των οποίων ο μέγιστος μακεδονικός τάφος που τον ονομάτισε ο αρχαιολόγος καθηγητής Φώτης Πέτσας «της κρίσεως» από την ζωγραφική παράσταση της πρόσοψής του.
Τούτος μπορεί κάλλιστα να αποδοθεί στο βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππο, τον πατέρα του Αλεξάνδρου, για τους εξής λόγους:
1. Η χρονολόγησή του συμπίπτει με τη χρονική περίοδο της δολοφονίας του Φιλίππου (δεύτερο μισό του 4ου αιώνα π.Χ.), αφού αυτό συνέβη το 336 π.Χ. Αυτό το επιβεβαιώνουν τόσο ο Φ. Πέτσας όσο και η αρχαιολόγος Κατερίνα Ρωμιοπούλου.
2. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο σε διαστάσεις ευρεθέντα μακεδονικό τάφο (πολύ μεγαλύτερο από αυτόν της Βεργίνας, ασχέτως των ανακριβιών του Ανδρόνικου, ότι ο αποκαλούμενος του Φιλίππου εκεί, είναι ο μεγαλύτερος στη Μακεδονία). Μία απλή επίσκεψη και του πλέον ανίδεου στην αρχαιολογία και στους δύο τάφους, μπορεί εύκολα να καταδείξει τη διαφορά. Άλλωστε, οι επίσημες καταμετρήσεις αναγράφονται στους οικείους αρχαιολογικούς οδηγούς και δεν επιδέχονται αμφισβήτησης.
3. Είναι διώροφος τάφος, όπως άρμοζε στον θεμελιωτή του μακεδονικού κράτους, ενώ αυτός στη Βεργίνα είναι μονώροφος. Ακόμα και ο πρόσφατα αποκαλυφθείς στην Αμφίπολη είναι απελπιστικά μικρός, παρά το μέγεθος του τύμβου που είναι μεγάλο, γιατί πιθανότατα σκεπάζει και άλλους τάφους (όπως και στη Βεργίνα). Η τούμπα στα Λευκάδια ήταν μικρότερη μέν, αλλά ατομική δε, όπως ταιριάζει σε βασιλιά.
4. Είναι συλημένος, όπως όλοι όσοι βρέθηκαν στην περιοχή και όπως έπρεπε να είναι, διότι αποτέλεσαν αντικείμενο λεηλασίας των Γαλατών μισθοφόρων του βασιλιά Πύρρου της Ηπείρου, όπως αναφέρουν όλες οι ιστορικές πηγές (Πλούταρχος, Διόδωρος Σικελιώτης κ.λ.π.). Δεν θα έκαναν εξαίρεση για αυτόν στη Βεργίνα (που βρέθηκε ασύλητος και είπαν ότι ανήκει στον Φίλιππο, ενώ στο εσωτερικό βρήκαν οστά άλλων επτά ατόμων και κτηνών!!), όταν μάλιστα ήξεραν, ότι τα ακριβότερα και πλουσιότερα κτερίσματα και αναθήματα θα τα εύρισκαν σε βασιλικούς τάφους. Δεν ήταν ανόητοι οι τυμβωρύχοι και ήξεραν τι έψαχναν.
5. Ο τάφος είναι διθάλαμος με επιβλητική πρόσοψη που υπερβαίνει σε ύψος την καμαρωτή στέγη του, η δε παράσταση του νεκρού βασιλιά θεωρείται πρωτοποριακό εικονιστικό έργο για την περίοδο εκείνη με ιδιαίτερη σημασία στην ιστορία της αρχαίας εικονιστικής τέχνης και αποδίδεται στον Λύσιππο , ομοτράπεζο του Μ. Αλεξάνδρου και αντάξιο να διακοσμήσει τον τάφο του πατέρα του, όπως επισημαίνουν διάφοροι ειδικοί καλλιτέχνες και αρχαιολόγοι.
6. Ο νεκρός είναι ανώνυμος, αφού ήταν πασίγνωστο πρόσωπο στις Αιγές. Ο θεός Ερμής εικονίζεται σαφέστατα με το κηρύκειο ραβδί του ως ψυχοπομπός, ενώ επιγραφικά επιβεβαιώνονται οι δύο από τους κριτές του Άδη, ο Αιακός και ο Ραδάμανθυς. Γιατί όμως υπάρχουν μόνο οι δύο από τους τρείς; Ο τρίτος ήταν ο Μίνως και επιλαμβάνονταν της κρίσεως μόνο επί ισοψηφίας των άλλων δύο. Υπήρχε όμως δυνατότητα ισοψηφίας όταν ο νεκρός ήταν ο Φίλιππος ή ο Αλέξανδρος; Η καθολική τους αποδοχή απέκλειε κάτι τέτοιο. Επομένως η παρουσία του Μίνωος (ως διαιτητή για να εξασφαλιστεί η αμεροληψία της κρίσεως) ήταν περιττή προκειμένου περί του Φιλίππου, ο οποίος σίγουρα θα κατέληγε στις νήσους των Μακάρων (και όχι στα Τάρταρα) σύμφωνα με τον μύθο στον πλατωνικό διάλογο «Γοργίας», όπου ο Ζεύς όρισε να γίνουν κριτές των ψυχών στον Κάτω Κόσμο οι γιοί του Αιακός, Μίνως και Ραδάμανθυς.
Όμως, γεννάται το ερώτημα, προς τι η παρουσία του Ραδαμάνθυος (που δίκαζε ψυχές από την Ασία), αφού αρκούσε ο Αιακός (που δίκαζε τις πράξεις στην Ευρώπη), όσον αφορά τον Φίλιππο (σε αντίθεση με τον Αλέξανδρο που έδρασε κυρίως στην Ασία); Την απορία μου έλυσε ο ομότιμος καθηγητής της ιστορίας στο Α.Π.Θ. κ. Ιωάννης Τουλουμάκος υπενθυμίζοντάς μου, ότι η εκστρατεία του Φιλίππου το 339 π.Χ. στη Σκυθία θεωρείται ασιατική.
7. Η Κατερίνα Ρωμιοπούλου γράφει ότι ο νεκρός είναι ντυμένος με τη στρατιωτική ενδυμασία ενός άρχοντα. Εφόσον όμως δεν φορεί κράνος και του λείπει η ασπίδα, μάλλον δεν πέθανε πολεμώντας, αλλά ίσως κατά την επιστροφή του στην πατρίδα. Πράγματι ο Φίλιππος δεν πέθανε πολεμώντας αλλά δολοφονήθηκε στις Αιγές, που σύμφωνα με όλα τα πιο πάνω επιχειρήματα και άλλα που έχουμε παραθέσει κατά καιρούς δεν βρίσκονται στην Βεργίνα (που για λόγους πολιτικούς και εθνικιστικούς λόγω του μακεδονικού – σκοπιανού βιάστηκαν να τοποθετήσουν) αλλά στην περιοχή της Νάουσας.
Υ.Γ.: όσον αφορά τον Αλέξανδρο σύμφωνα με όλες τις ιστορικές μαρτυρίες τάφηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και είναι και αποδείχθηκαν αστήρικτες ορισμένες εθνικιστικές επίσης πομφόλυγες, ότι ο τάφος μπορεί να είναι στην Αμφίπολη.
Γιάννης Καρατσιώλης
