ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
Δ- ΟΙ ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΝΕΟ-ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΥΡΏΠΗ. Το αυγό του μουσουλμανικού φιδιού ως διαχρονικού πολιτικο-κοινωνικού εχθρού για την χριστιανική Ευρώπη είναι ορατό, υλοποιούμενο με την σύγχρονη στρατηγική της Τουρκίας. Η επεκτατική της τακτική είναι πρωτίστως δημογραφική και κατ’ ακολουθία οικονομική. Η εντολή προς τους τούρκους του αρχηγού του τουρκικού κράτους σαφής: << Γεννήστε παιδιά. Με τον πληθυσμό θα επεκταθούμε στην Ευρώπη. Θα ξεπεράσουμε τα όρια που έφθασαν οι πρόγονοί μας, την Βιέννη. Με την φτώχεια μας θα προσελκύουμε το επενδυτικό ενδιαφέρον των ευρωπαίων κεφαλαιούχων (ιδέ Γερμανών). Με την δημογραφική καχεξία (υπογεννητικότητα) στην βιομηχανική Ευρώπη θα μας δέχονται ως πολύτιμο (κερδοφόρο) εργατικό δυναμικό.>>.
Με αυτήν την οραματική τακτική της Τουρκίας ο πληθυσμός της αυξήθηκε εκπληκτικά: Από 11 εκατ. το έτος 1922 σε 32 εκατ. το έτος 1974, σε 76,5 εκατ. το έτος 2013 και σε 80.810.525 το έτος 2018, με προοπτική τα 93,5 εκατ. το έτος 2050. Με μέση ηλικία του πληθυσμού 31 ετών και στις κλάσεις παραγωγικών ηλικιών 15 έως 64 ετών ποσοστό 67,8%. Η αύξηση κατά γεωμετρική πρόοδο του πληθυσμού ασφαλώς έχει τις επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο του τουρκικού λαού, αφού δεν αυξάνεται γραμμικά παράλληλα με τον πληθυσμό και το εθνικό προϊόν. Η αύξηση του πληθυσμού, συνεπής στους οραματισμούς και εντολές των ηγετών του, ανταλλάσσεται με την βέβαιη απώλεια ευημερίας σε μεγάλες λαϊκές μάζες. Όμως το άγαλμα του Μουσταφά Κεμάλ στα Ελληνο-Τουρκικά σύνορα στον Έβρο ποταμό, με προσανατολισμό την Ελλάδα και την Ευρώπη, αποτελεί σημειολογικά την ενσάρκωση της Κεμαλικής παρακαταθήκης για τις μόνιμες επεκτατικές επιδιώξεις της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο, τις οποίες πρέπει να πραγματώσουν οι νέο-Οθωμανοί με τον σημερινό τούρκο ηγέτη τους. Ό,τι δεν επέτυχε δια των πυροβόλων και των γενιτσάρων η Τουρκία, να το επιτύχει με το δημογραφικό όπλο. Το σχέδιο έχει την ΓΕΝΙΚΗ ΠΡΟΒΑ (εγχείρημα) στην Ελλάδα. Η πρόσφατη δήλωση του αρμόδιου υπουργού για την μετανάστευση κ.ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗ, ότι για την κατανομή 4000 ανήλικων ασυνόδευτων προσφυγόπουλων στις χώρες της Ε.Ε. έδειξε ενδιαφέρον μόνον ένας από τους άλλους (27)ομολόγους του, καταδεικνύει το μέγεθος της συνολικής ανευθυνότητας των ηγετών της Ευρώπης στις σύγχρονες ιστορικές προκλήσεις, επειδή απλά πιστεύουν ότι ευρίσκονται μακριά από την εστία του προβλήματος. Για άλλη μία φορά η Ελλάδα γίνεται η Ιφιγένεια για την σωτηρία της Ευρώπης, αυτήν την φορά από τον επιθετικό Ισλαμισμό, με τους όρους της συμφωνίας ΤΟΥ ΔΟΥΒΛΙΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ. Η δε Τουρκία δια του προσφυγικού εφαρμόζει απαρέγκλιτα την μόνιμη από αιώνων δόλια<<φιλοευρωπαϊκή>>πολιτική της. Η εκκόλαψη του αυγού του μουσουλμανικού φιδιού στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο σε πλήρη εξέλιξη.
Αλλά και η αποσυμφόρηση των νησιών, απο λόγους αλληλεγγύης προς τους εκεί δεινοπαθούντες συμπατριώτες μας, με την μαζική μεταφορά αυτών των ανθρώπων στην ενδοχώρα, ήταν το καλύτερο μήνυμα προς τους διακινητές για νέες και ορμητικότερες αποστολές προσφύγων στα αδειασμένα Ελληνικά νησιά, αντί οι πολιτικοί μας να επιδιώξουν δυναμική λύση του προβλήματος στους μηχανισμούς των αρμόδιων Ευρωπαϊκών Οργάνων. ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ……. Όμως, μήπως η τελευταία αυτή εσωτερική (Ελλάδος) ρύθμιση έχει άμεση σχέση με ΤΗΝ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΝΑ ΠΡΟΤΑΞΕΙ ΣΘΕΝΟΣ έναντι των Ευρωπαίων εταίρων μας, ή το χειρότερο, σχετίζεται με οικονομικά συμφέροντα ιδιοκτητών άδειων οικοδομημάτων, τα οποία έτσι θα εκμισθωθούν στην κατοίκηση των προσφύγων, με την οικονομική ωφέλεια των οικοδεσποτών; Σχετική άμμεση αναφορά έγινε τηλεοπτικά από πρωτοκλασάτο κυβερνητικό στέλεχος για τις αγροτικές περιοχές όπου θα διασπαρούν οι πρόσφυγες.,
Το φιλοτουρκικό ευρωπαϊκό ενδιαφέρον εκφράσθηκε στο παρελθόν σε προεκλογικά προγράμματα απο υποψήφιες για την ηγεσία πολιτικές δυνάμεις των δύο μεγαλύτερων Ευρωπαϊκών χωρών ΓΕΡΜΑΝΊΑΣ και ΓΑΛΛΙΑΣ, παρά τον αφορισμό του μεγάλου Γερμανού πολιτικού ΚΟΛ:<>. Η Τουρκία ποτέ στην Ευρώπη. Ο αφορισμός του ΚΟΛ ως διαχρονική ευρωπαϊκή πολιτική θέση έχει πηγή εμπνεύσεως την δράση των συνασπισμένων στόλων των δυτικών δυνάμεων κατά του τουρκικού στόλου στις ιστορικές ναυμαχίες της Ναυπάκτου το έτος 1571 ( Λεπάντο) και ναυμαχία (του Ναυαρίνου) της Πύλου το 1827. Με την πρώτη ανεκόπη η Οθωμανική επέλαση προς ολόκληρη την Ευρώπη. Η Ευρώπη εσώθη τότε. Είχε ήδη φθάσει προηγουμένως στην αυλή της Βιέννης και την επολιόρκησε το έτος 1529. Με την δεύτερη εσώθη η διαφορετικά καταδικασμένη ελληνική επανάσταση και το γένος των Ελλήνων από την εξοντωτική μανία του Ιμπραήμ. Όμως με την αποτυχημένη πολιορκία της Βιέννης από τους Οθωμανούς Τούρκους το 1529, με την οποία ανεκόπη η ακάθεκτη επιδρομή του Ισλάμ στην κεντρική και δυτική Ευρώπη, διασώθηκε και εδραιώθηκε ο χριστιανισμός στη Γηραιά Ήπειρο.
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία για αιώνες είχε υπόδουλο σημαντικό τμήμα της Ευρώπης και οι τούρκοι επανήλθαν πολιορκούντες την Βιέννη το 1683, αλλά αναχαιτίστηκαν και πάλι από τους Αυστριακούς, συνεπικουρούμενοι από Πολωνικές δυνάμεις ιππικού. Τώρα επανέρχονται με ανακαινισμένο σχέδιο επέκτασης στην Ευρώπη, προσαρμοσμένο στα δεδομένα των καιρών. ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΕΝΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ. ΕΑΝ ΣΥΜΒΕΙ ΝΑ ΕΙΣΕΛΘΕΙ ΚΑΠΟΤΕ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΤΗΝ Ε.Ε. -- (όσο θα υπάρχει),—με την δυνατότητα ελεύθερης εγκατάστασης τούρκων σε ολόκληρη την Ευρώπη,(πρωτίστως στην Γερμανία, όπου ήδη υπάρχουν περί τα ( 6) έξι εκατ. τούρκοι),τότε σε χρονικό ορίζοντα το πολύ τριών γεννεών θα ομιλούμε όχι για Ευρώπη της Γερμανίας, αλλά για ΓΕΡΜΑΝΙΑ της ΤΟΥΡΚΙΑΣ, με ό,τι αυτό θα συνεπάγεται για τα Ευρωπαϊκά και παγκόσμια γεωπολιτικά πράγματα, με διαρκώς αναπτυσσόμενα τα ειδικά συνθετικά δεδομένα της θεοκρατικής τουρκικής πολιτικής.
Οι Δυτικές δυνάμεις ήθελαν πάντοτε την Τουρκία ισχυρό κράτος, για τους δικούς τους οικονομικούς και γεωπολιτικούς λόγους η κάθε μία, όλες δε μαζί ως ανάχωμα στην μόνιμη επιδίωξη της Ρωσίας για την κάθοδο στις θερμές θάλασσες (Μασόγειο), από τότε που αυτή η δύναμη απέκτησε ισχύ, ιδιαίτερα μετά την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ως ηγέτιδα δύναμη και προστάτιδα των απανταχού Ορθόδοξων Χριστιανών. Γι’ αυτό και υπεστήριζαν την Τουρκία σε κάθε δύσκολη περίσταση. Εξ αυτού δε του λόγου οι (15)δεκαπέντε αποτυχημένοι Ρωσοτουρκικοί πόλεμοι, στους οποίους πρέπει να προστεθεί και η Ελληνική Μικρασιατική καταστροφή ως ομοία με ένα αποτυχημένο ρωσοτουρκικό πόλεμο, στην στόχευση να προσεγγίσει η Ρωσία το ομόδοξο ελληνικό έθνος για περαιτέρω εξελίξεις, ανεπιθύμητες από τις δυτικές δυνάμεις. Τούτο είχε το προηγούμενο με τον νικηφόρο Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1878 και την συνθήκη του Αγ. Στεφάνου, με την οποία επέβαλε την επέκταση της Βουλγαρίας έως τον Όλυμπο, δια μέσου της οποίας έμμεσα(η Ρωσία) έφθασε στην Μεσόγειο, επειδή αποτελούσε δικό της Προτεκτοράτο. Η αντίδραση των δυτικών δυνάμεων εκδηλώθηκε άμεσα, καταργήθηκε αυτή η συνθήκη με θεαματική ενίσχυση της Τουρκίας. Χάριν δε της Δυτικοφιλίας της Ελλάδος και ενίσχυση του αντιρωσικού μετώπου των δυτικών δυνάμεων, με πρωτοβουλία της Αγγλίας, απεσπάσθη από την Τουρκία η Θεσσαλία και παρεχωρήθη στην Ελλάδα το έτος 1881 χωρίς πολεμική απελευθερωτική δράση.
Όμως ως εκεί. Όχι αυτές οι εύνοιες προς την Τουρκία ν’αποτελέσουν καταλύτη ραγδαίων μελλοντικών εξελίξεων, ώστε να καταστεί η ισλαμική Τουρκία κυρίαρχος της Ευρώπης, όπως το στοχεύει με τρείς διαχρονικά θεμελιούμενους συντελεστές: α) Την ένταξη στην Ε.Ε., β) την ανάπτυξή Της σε μεγάλη οικονομική και βιομηχανική δύναμη με την ραγδαία αύξηση του πληθυσμού της, και γ) τον επίκαιρο της έντεχνης και μεθοδικής αποστολής μουσουλμανικού πληθυσμού στην Ευρώπη. Μάλιστα δε με την εμφάνιση και απίστευτα αριθμητική ανάπτυξη του μουσουλμανικού κινήματος των υπερφανατισμένων Τζιχαντιστών. Η εν εξελίξει εκκόλαψη του Ισλαμιστικού φιδοαυγού απαιτεί αντιμετώπιση με νέου είδους <<Ναυμαχιών Ναυαρίνου και Ναυπάκτου>> από τον όμιλο των απειλουμένων Ευρωπαϊκών κρατών, οι ηγέτες των οποίων ευρίσκονται μακράν της έμπνευσης του σχεδιασμού των. Γι’ αυτό δε είναι απλοί θεατές του σύγχρονου Ελληνικού δράματος και σχεδόν το διασκεδάζουν με ασθενείς και αναποτελεσματικές στην πράξη συμφωνίες με την Τουρκία, αναφορικά με το λεγόμενο προσφυγικό και το κίνημα των τζιχαντιστών.
Σε ό,τι αφορά το μεταναστευτικό, αφού οι προηγούμενοι Κυβερνώντες την Ελλάδα έδωσαν το πράσινο φώς αθρόας εισόδου στην χώρα με την κυβερνητική Βούληση<< ελάτε, σας δεχόμαστε όλους>>, (βελούδινη υλοποίησηση της ΤΟΥΡΓΚΟΥΤικής προαγγελίας), οι τωρινοί με το ημίσπαστο χαμόγελο μιάς γυναίκας κυβερνητικού πολιτικού εξήγγειλαν την σύγχρονη ρύθμιση: Την διασπορά των προσφύγων σε χωριά με ζήτηση αγροτοεργατών, με σκοπό να εργάζωνται στούς αγρούς αμειβόμενοι, δίνοντας λύση στο ζήτημα της εξεύρεσης εργατικών χειρών και ταυτόχρονα θα κερδίζουν οι εντόπιοι και από την μίσθωση οικιών σ’ αυτούς. Λύση sic του προσφυγικού. Άλλο ένα μήνυμα προς τους Ευρωπαίους εταίρους ότι <<η πτωχή αλλά έντιμος Ελλάς>> και σ΄αυτό το πρόβλημα δίνει την λύση. Τα παιδιά των αγροτών θα σπουδάζουν, { 8 στούς 10 ελληνόπαιδες εισήχθησαν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση εφέτος (2019), αρκετοί με άθλια βαθμολογία απολυτηρίου Λυκείου}. Μόλις δε οι ικανοί αποφοιτήσουν, παίρνουν τον δρόμο για την ξενιτειά. Και έτσι <<κτυπιέται>> από την Πολιτεία στην ρίζα το ΒRAIN DRΑΙΝ. Πολιτικός παραλογισμός για βραβείο ΝΟΜΠΕΛ !.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΑΡΧΑΝΤΗΣ
Ενεργός Πολίτης
Πρώην αντιπρόεδρος Συλλόγου πολ. Συνταξιούχων Tρικάλων
