breaking news Νέο

Άστοχη επιλογή έργου από το ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας • Γράφει ο Γιάννης Καρατσιώλης

Άστοχη επιλογή έργου από το ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας   • Γράφει ο Γιάννης Καρατσιώλης

Το Σάββατο 16.11.2019 και στην Αντωνιάδειο Στέγη Γραμμάτων του Δήμου Βέροιας ήταν η πρεμιέρα θεατρικού έργου από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ της πόλης μας (ερασιτεχνικό τμήμα) του γνωστού αμερικανού δραματουργού Τεννεσσή Ουίλλιαμς (κατά κόσμον Tomas Lanier) με τίτλο «Λεωφορείο ο πόθος». Μάλιστα επρόκειτο για επετειακή παράσταση με αφορμή την ημέρα κατά της γυναικείας κακοποίησης.

Γνωρίζοντας την υπόθεση του έργου από άλλες (επαγγελματικές) παραστάσεις αλλά και τις πεσιμιστικές απόψεις του συγγραφέα (βλέπε και τα έργα του «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι», «Τριαντάφυλλο στο στήθος», «Λυσσασμένη γάτα» κλπ.) παρακολούθησα την παράσταση μήπως ο σκηνοθέτης άλλαζε (πως θα μπορούσε άλλωστε) την αντιφεμινιστική υπόθεση του έργου, εν όψει και της σχετικής παγκόσμιας ημέρας της γυναίκας.

Φυσικά τίποτε τέτοιο δεν έγινε. Παρουσιάστηκαν κανονικά στη σκηνή οι δύο βιασμοί από δύο διαφορετικούς άντρες (ο ένας μάλιστα συγγενής της εξ αγχιστείας) μπροστά στα μάτια μάλιστα τεσσάρων χαρτοπαιζόντων αντρών που αδιαφορούν για το συμβάν, ενώ και η παντρεμένη αδελφή της (αποδεχόμενη την μοίρα της) την διαβεβαίωνε για την καλή ζωή που περνούσε υποταγμένη στον σύζυγό της και μετέπειτα βιαστή της ηρωίδας του έργου και αδελφής της (της μαντάμ Μπλανς για τους γνωρίζοντες την υπόθεση).

Και βέβαια το έργο τελειώνει όχι με την δικαίωση της Μπλανς, αλλά με την μεταφορά της στο ψυχιατρείο, αφού τόλμησε να έχει μια διαφορετική άποψη για τη ζωή της από την επικρατούσα στη συντηρητική και χριστιανική Νέα Ορλεάνη των ΗΠΑ.

Επειδή ο σκοπός του θεάτρου είναι προφανώς και πρωτίστως διδακτικός για τους θεατές – ακροατές, έχω την απορία ποιός εισηγήθηκε το ανέβασμα του συγκεκριμένου (ρεαλιστικού και αξιόλογου, κατά τα λοιπά, έργου) για την προκειμένη περίπτωση της αντιμετώπισης της βίας κατά των γυναικών και προς τι ο πανηγυρικός (;) φωτισμός του δημοτικού μεγάρου, όταν το ίδιο το δημοτικό θέατρο επιλέγει έργο, που δικαιώνει την γυναικεία καταπίεση.

Προφανώς και δεν αναφέρομαι στους συντελεστές της παράστασης που προσπάθησαν (στο μέτρο των δυνατοτήτων τους) να κάνουν την δουλειά τους.


Σύνδεση Συνδρομητή

Καλώς Ήρθατε! Συνδεθείτε στο λογαριασμό σας

Να με θυμάσε Ξεχάσατε τον κωδικό σας;

Δεν είστε συνδρομητής; Αίτηση Εγγραφής

Ξεχάσατε τον κωδικό σας

Αίτημα Εγγραφής