Το Σάββατο, 28 Δεκεμβρίου σηκώθηκα πρωί – πρωί ως συνήθως και κατέβηκα από τον 3ο όροφο της οικοδομής τις σκάλες του διαμερίσματός μου – δεν χρησιμοποιώ ασανσέρ ούτε στο ανέβασμα, ούτε στο κατέβασμα – είναι μια καλή συνήθεια για την υγεία όλων μας, πρέπει να το εφαρμόσετε και εσείς.

Προχωρώ προς την θέση πυλωτής, όπου παρκάρω το αυτοκίνητό μου και διαπιστώνω, πατώντας το κομπιούτερ του αυτοκινήτου μου, πως δεν ανοίγουν οι πόρτες. Άραγε τι να συμβαίνει;

Αυτά τα ηλεκτρονικά μας έχουν κάνει τη ζωή δύσκολη!

Κάνω χρήση λοιπόν των κλειδιών και ανοίγω την πόρτα του οδηγού. Στρογγυλοκάθομαι στο κάθισμα του οδηγού, φορώ τη ζώνη πρώτα – όπως κάνω πάντα – και μετά βάζω το κλειδί στη μηχανή για να πάρει μπρος. Το αποτέλεσμα είναι λυπηρό, αποκαρδιωτικό, για κλάματα. Τι να συμβαίνει άραγε; Και να σκεφθείς ότι όλη την εβδομάδα με τα ψώνια των εορτών, το αυτοκίνητο δεν με πρόδωσε ποτέ, το κουνούσα. Ταράχτηκα προς στιγμήν γιατί και όλα τα όργανα του καντράν του αυτοκινήτου ήταν σβησμένα. Ν’ άφησα το σιντί να παίζει συνέχεια, με τα πρόσφατα τραγούδια του Ζαχαρία Καρούνη, που μόλις κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο 2019 και το παρήγγειλα από τον ίδιο με «κούριερ», λέγεται ΚΕΝΤΡΟ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ αγρίων ζωών (να το πάρετε το σιντί ανεπιφύλακτα).

Τελικά τηλεφωνώ τον Φώτη – φίλο μου και χωριανό – ηλεκτρολόγο αυτοκινήτων αν ευκαιρεί να ‘ρθει, να δούμε τι συμβαίνει. Σάββατο βέβαια, πολλή δουλειά καθώς ασχολείται και με μεγάλα φορτηγά και μου υποσχέθηκε με την πρώτη ευκαιρία που θα ξαδειάσει να ‘ρθει.

Τηλεφώνησα επίσης και στον φίλο μου Κώστα, όπου κάνω το σέρβις αλλά κι αυτός έλειπε εκτός Βεροίας.

Βρίσκομαι λοιπόν σε αναμονή! Όλο το πρόγραμμα της ημέρας αλλάζει, διαφοροποιείται. Τη σήμερον ημέρα με την ευμάρεια και την τεχνολογία είμαστε εξαρτημένοι από πολλά. Ούτε βήμα δεν μπορούμε να κάνουμε, χωρίς το αυτοκίνητο!

Αφού μεσημέριασε λοιπόν, σαν από μηχανής θεός, ο φίλος μου και συγκάτοικος Τζοβάνι, επέστρεψε από την δουλειά με το γιο του Διονύση, λίγο πιο νωρίς σήμερα λόγω της ημέρας, - αυτοί δουλεύουν 24 ώρες το 24ωρο  και αμέσως προθυμοποιήθηκαν – όπως πάντα – και με καλώδια του αγροτικού τους, που πάντα είναι και εφοδιασμένος και με δύο μπαταρίες μάλιστα, μου έδωσε «ρεύμα» στην μπαταρία, του δικού μου αυτοκινήτου και έτσι πήρε «ως εκ θαύματος» μπρος. Αμέσως παίρνω το αυτοκίνητό μου,  για τον γιατρό του, τον Φώτη τον ηλεκτρολόγο, άριστο τεχνίτη. Εκείνη τη στιγμή που έφθασα στο συνεργείο έπλεναν τα μουτζουρωμένα χέρια και ανοίγοντας το καπό της μηχανής, δίχως να σβήσω την μηχανή, λέω στον Φώτη να του ρίξει μια ματιά, από τι «πάσχει» και τι μέλλει γενέσθαι. Τεχνίτης πρώτης κατηγορίας και φιλόσοφος, βλέποντας από μακριά την μπαταρία, μου απαντάει κοφτά και σοβαρά:

«Φίλε Χρήστο πως περνάνε τα χρόνια σαν νερό»!

Και βέβαια του απαντάω κι εγώ συμφωνώ απόλυτα μαζί σου και επαυξάνω!

Όμως δεν καταλαβαίνω για πιο λόγο το λες αυτό τέτοια ώρα! Εγώ «καίγομαι» χρειάζομαι το αυτοκίνητο αύριο το πρωί γιατί έχω μια κοινωνική υποχρέωση – ένα 40ήμερο μνημόσυνο στην Πατρίδα της ξαδέλφης Βέτας – και έπρεπε να πάω καθ’ ότι έλειπα την ημέρα της κηδείας.

Να βρε φίλε, εδώ δεν βλέπεις τι γράφει; Απρίλης 2014. Έληξε το όριο ζωής – πέθανε – καρδιακή προσβολή και μάλιστα «Απρίλης 2014 μέχρι σήμερα 28 Δεκεμβρίου 2019» δεν σου φαίνεται ό,τι «έζησε» και κράτησε «πέντε χρόνια και εννέα μήνες» η μπαταρία.

Δεν το πιστεύω Φωτάρα! Εγώ περνάω από σένα, δύο- τρεις φορές το χρόνο. Πέρυσι τέτοια εποχή τι μου άλλαξες;

Τα αμορτισέρ του αυτοκινήτου, το «πορτ μπακάζ» - χώρος αποσκευών – που έπεφτε και σε κτυπούσε στο «σβέρκο» και θύμωνες!

Πολύ καλά το θυμάμαι τώρα Φώτη το γεγονός. Πρόπερσι όμως το 2017, που ήμουν εδώ τι δουλειά μ’ έκανες. Απαντά άμεσα ο Νίκος ο ανιψιός μου – ηλεκτροτεχνίτης κι αυτός- δεξί χέρι που λένε του Φώτη ή και τα δύο χέρια, δεξί και αριστερό για μένα, του Φώτη.

Θείε Χρήστο δεν θυμάσαι που αλλάξαμε τους υαλοκαθαριστήρες;

Και το 2016 που διορθώσαμε τα ηλεκτρονικά παράθυρα, οδηγού και συνοδηγού; Πιο φρέσκο, πιο νεανικό μυαλό ο Νίκος, γνώριζε όλο το ιστορικό του αυτοκινήτου μου!

Φθάνει παιδιά! Θα τρελαθώ! Μην πλένετε τα χέρια σας. Να το αλλάξετε «καρδιά» να το αλλάξετε μπαταρία. Τώρα αμέσως δίχως καθυστέρηση.

Η ζωή συνεχίζεται… Ν’ ανταποκριθώ στις υποχρεώσεις μου. Το «2020» ο καινούργιος χρόνος μπαίνει.

Δεν επιθυμώ να τα παρατήσω! Θέλω να συνεχίσω να ζω! Να υποδεχτώ τον καινούργιο χρόνο, με όσα μπορώ να διορθώσω. Αγαπητέ φίλε αναγνώστη σου εύχομαι τη φετινή χρονιά, χαρά, δύναμη και δράση. Σου εύχομαι να γελάσεις, να κλάψεις, να φωνάξεις, να σωπάσεις, να αγωνιστείς, να απογοητευτείς, να πέσεις, να σηκωθείς, να δώσεις, να πάρεις, να μάθεις, να τραγουδήσεις! Σου εύχομαι να ΖΗΣΕΙΣ!!!

«Φλέγομαι από ζήλο και ενθουσιασμό να κάνω όλα αυτά που πρέπει να γίνουν από μένα»

Τσαρλς Φίλμορ

Στα 94 του χρόνια.

«Η υγεία σας είναι εξαιρετική για έναν άνθρωπο 60 ετών|», σχολίασε ο γιατρός τελειώνοντας την εξέταση του κ. Γκρίγκς. «Αν μου επιτρέπετε, ο πατέρας σας από τι πέθανε;». «Ο πατέρας μου είναι ζωντανός και υγιέστατος», απάντησε ο Γκρίγκς. «Είναι 84 ετών και έχει μεγάλη ζωτικότητα». «Θαυμάσια», παρατήρησε ο γιατρός. Ο παππούς σας από τι πέθανε; «Και ο παππούς μου είναι ζωντανός και έχει εξαιρετική υγεία. Είναι 104 ετών και ετοιμάζεται να παντρευτεί». «Να παντρευτεί»; Ρώτησε κατάπληκτος ο γιατρός. «Και γιατί να θέλει να παντρευτεί ένας άντρας 104 ετών;» «Γιατρέ μου, δεν θέλει, τον πιέζουν οι γονείς της κοπέλας!»

Αυτό σημαίνει ότι από τα 60 ως τα 80 θα βρισκόμασταν στο άνθος της ηλικίας μας. Η ηλικία μας είναι μία κατάσταση του νου και κάθε στιγμή μπορείς να διαλέγεις την κατάσταση που θέλεις να ζεις. Ο Σάτσελ Πέιτζ ρωτούσε: «Πόσων ετών θα ήσουν αν δεν ήξερες πόσον ετών είσαι;».

Ο πολιτισμός μας, μας προγραμματίζει με διάφορους τρόπους σε σχέση με τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε να κάνουμε στις διάφορες ηλικίες. Όλος αυτός ο προγραμματισμός δεν είναι παρά ένα σύστημα σκέψεων που είναι αληθινό μόνον αν το αποδεχτείς και δίχως κανένα νόημα αν δεν το αποδεχτείς! Ζήσε από το πνεύμα σου και η ηλικία δεν θα σημαίνει τίποτε!

Κάνε με να υπερβώ τις έννοιες του χρόνου και του φόβου. Βοήθησε με να θυμάμαι ότι είμαι κάτι πολύ περισσότερο από κάθε έννοια χρόνου ή ηλικίας!

Είμαι αιώνια νέος, ελεύθερος άνθρωπος και πλήρης.

Καλωσορίζω το καινούργιο ξεκίνημα!

‘Ο,τι και αν συμβεί είμαι πρόθυμος να ζήσω ένα καινούργιο σήμερα.

Σ’ ευχαριστώ για την ευκαιρία μιας καινούργιας αρχής.

Σήμερα κάνω μια καινούργια αρχή.

Βλέπω τα πάντα καινούργια, με τα μάτια του Θεού και τη ματιά της αθωότητας…

Ο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ