breaking news Νέο

Κόκκινο Ποτάμι -Γράφει ο Γιώργος Πολάκης

Κόκκινο Ποτάμι  -Γράφει ο Γιώργος Πολάκης

Πολύ πετυχημένη Φώτη η ιδέα της προώθησης του ημερολογίου του Πόντου με την παρουσία των πρωταγωνιστών της τηλεοπτικής σειράς του Open. Είδαμε να γεμίζει ασφυκτικά η αίθουσα. Είδαμε τη νεολαία μας να βομβαρδίζει κυριολεκτικά τους νεαρούς πρωταγωνιστές στο τέλος της εκδήλωσης για ένα αυτόγραφο, για μια selfie. Είδαμε μια εκδήλωση υψηλού μορφωτικού και πολιτιστικού επιπέδου. Και την απολαύσαμε, χωρίς να μας ζητήσουν εισιτήριο. Δηλαδή να πληρώσει ο κόσμος το κόστος της εκδήλωσης. Αυτός ο κόσμος που βρίσκεται σε εξαιρετικά δυσχερή οικονομική θέση. Ακόμη και το αγαθό του πολιτισμού, το αγαθό της παιδείας καταντάει να γίνεται προνόμιο μόνο για τους έχοντες. Κι’ όμως ήταν μια εκδήλωση σε πολύ υψηλότερο αισθητικό επίπεδο από οποιαδήποτε «εμπορική» εκδήλωση. Μπράβο.


Δεν είναι τυχαία αυτή η συμπεριφορά της Ευξείνου Λέσχης Ποντίων Νάουσας.  Είναι διαχρονική. Το 1963, εκείνος ο γίγαντας των γραμμάτων και του πολιτισμού, ο μεγάλος Πόντιος, ο εκπαιδευτικός Ορφέας Κανονίδης, ήταν Πρόεδρος της Ευξείνου Λέσχης. Ήμουν μαθητής της ΣΤ´ δημοτικού στο Δ´ Δημοτικό Σχολείο Νάουσας. Μια μέρα, στη διάρκεια του μαθήματος, εμφανίστηκε ο Ορφέας με δύο μέλη της διοίκησης του σωματείου και ζήτησε από τον δάσκαλο, τον Ιωάννη Καζαντζή, να του δώσει ένα όνομα μαθητή, για να αναλάβει το κόστος των σπουδών του η Εύξεινος Λέσχη. Ο δάσκαλος επέλεξε εμένα. Όταν έφυγαν μου είπε «Σε επέλεξα για συγκεκριμένους λόγους. Να βάλεις τα δυνατά σου και να σπουδάσεις. Αυτοί οι άνθρωποι θα σε βοηθήσουν, ό,τι λένε το κάνουν». Ήδη είχαν επιλεγεί από το Ε’ Δημοτικό Σχολείο δύο μαθητές, οι αείμνηστοι Αντιγόνη Κελεμουρίδου και Φώτης Ιγνατιάδης. Για μένα ήταν εξαιρετικά τιμητικό και μόνο το ότι είχα επιλεγεί. Θυμάμαι όμως ότι στην Α’ Γυμνασίου, τα πρώτα σκαρπίνια που φόρεσα σε «αντρικό νούμερο», ήταν δωρεά της Ευξείνου Λέσχης.  Μέχρι τότε φορούσα τα παλιά του πατέρα μου. Μας πήρε ο αείμνηστος τσαγκάρης Κοτσικίδης, μέλος της διοίκησης, και μας πήγε στο υποδηματοπωλείο του Παπαστόικα και διαλέξαμε ότι παπούτσια θέλαμε. Ο Ορφέας ήθελε να μας δώσει και το κάτι παραπάνω, ένα επιπλέον εφόδιο στην εκπαίδευση. Μας πήγε στο βιβλιοπωλείο του Χατζηπαράσχη και μας είπε να διαλέξουμε όποια βιβλία θέλαμε, σχετικά με τα μαθήματά μας. Αυτός ήταν ο Ορφέας Κανονίδης. Ήθελε να έχουμε, πέρα από τα σχολικά βιβλία και ένα δεύτερο σύγγραμμα. Ήταν μπροστά από την εποχή του.

Στη σημερινή εκδήλωση είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και έναν Τανιμανίδη, άριστο χειριστή του λόγου, να λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Για την ιστορική εποχή που αναφέρεται η σειρά «Το Κόκκινο Ποτάμι». Για τον ρόλο της Γερμανίας στις συμφορές του Έθνους. Πέρα από τα δικά μας βασικά σφάλματα του τότε Πρωθυπουργού Γούναρη και του τότε βασιλιά.

Πάντα έχουν έτοιμη μια δικαιολογία. Τότε ήθελαν οι «φασίστες» να δημιουργήσουν την «Αρία Φυλή». Τώρα θέλουν να δημιουργήσουν, και πάλι σε παγκόσμιο επίπεδο, την «Κονομισαρία Φυλή». Άκουσον-άκουσον. Μια ευρωπαϊκή χώρα, που θέλει να λέγεται πολιτισμένη, πρόβλεπε ότι οι επιχειρήσεις της μπορούν να λαδώνουν αξιωματούχους σε άλλες χώρες, να εκμαυλίζουν συνειδήσεις, να δημιουργούν κάκιστα πρότυπα στις κοινωνίες όλων των εθνών, έτσι ώστε αυτοί να τα κονομάνε. Και μάλιστα τα ποσά της μίζας τα δήλωναν κανονικά στη φορολογική τους δήλωση και κέρδιζαν και από φόρους. Αυτές τις πονηριές έκαναν αυτοί που εμείς τους ονομάζουμε «Κουτόφραγγους».

Δεν είμαστε γκρινιάρηδες. Δεν βλέπουμε διεθνείς συνωμοσιολογίες σε βάρος μας. Δεν ζητάμε τίποτα από τους άλλους λαούς. Θέλουμε να μας αφήσουν ήσυχους να πορευτούμε την ιστορική μας πορεία σαν Έθνος. Με τα λάθη μας και με τις αστοχίες μας. Μόνον ο Θεός είναι αλάθητος. Εμείς δεν προκαλέσαμε τη Γερμανία. Αυτή μας επιτέθηκε.

Με την Τουρκία έχουμε μόνο μια διαφορά. Αυτήν της υφαλοκρηπίδας, η οποία πρέπει να λυθεί με ειρηνικά μέσα και με βάση το διεθνές Δίκαιο. Κι’ εμείς μπορεί να είμαστε πολύ πιο ισχυροί στρατιωτικά από άλλες γειτονικές χώρες, αλλά όχι μόνο δεν τις απειλούμε και δεν τις προκαλούμε πάνω στις διαφορές μας, αλλά δίνουμε και λύσεις. Σαν άνθρωποι.

Με τη Γερμανία, όπως και με όλους τους λαούς, θα πρέπει να έχουμε άριστες διπλωματικές, διαπροσωπικές κι εμπορικές σχέσεις. Η μόνη διαφορά που αναγνωρίζουμε είναι οι κατοχικές αποζημιώσεις των 270 δισσεκτομμυρίων ευρώ που μας χρωστάνε για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξαν στη χώρα μας και τα δανεικά και αγύριστα που πήραν. Δεν είμαστε μόνο εμείς που χρωστάμε μεγάλα ποσά. Ας μας τα δώσουν, για να μπορέσουμε και μείς να ξοφλήσουμε και να βγάλουμε την οικονομική θηλιά που μας έχουν βάλει στο λαιμό και θα μας σέρνουν εσαεί χλευάζοντάς μας. Στο θέμα των αποζημιώσεων θα είμαστε ανυποχώρητοι. Κάποια πατριωτική κυβέρνηση ελπίζουμε ότι θα το πετύχει. Τον σύζυγο της θείας μου Όλγας Παπαστεργίου-Κελεσίδου οι κατοχικές δυνάμεις των γερμανών τον σκότωσαν. Την άφησαν τριαντάχρονη κοπέλα χήρα με ένα μωρό στην αγκαλιά. Από τότε δεν ξαναπαντρεύτηκε. «Τίμησε το στεφάνι της», άκουγα να λένε στις συζητήσεις τους οι μεγάλοι. Καλό Παράδεισο θεία. Ελπίζω να σμίξατε και πάλι με τον αγαπημένο σου.

Τον αδελφό της μητέρας μου Παύλο Παπαστεργίου οι κατοχικές δυνάμεις των γερμανών τον εκτέλεσαν. Τον έστησαν στο εκτελεστικό απόσπασμα στα Τρία Πλατάνια. Εικοσιπεντάχρονο παλληκαράκι. Και δεν αρκέστηκαν στις σφαίρες των τουφεκιών τους. Του έδωσαν και τη χαριστική βολή, όταν σωριάστηκε στο χώμα. Το μόνο έγκλημα του ήταν ότι μετείχε σε πατριωτική οργάνωση. Μια μέρα, πριν από λίγα χρόνια, ήρθε στο γραφείο μου μια κυρία. Εγώ έλειπα. Έδωσε στη σύζυγό μου μια φωτογραφία του Παύλου λέγοντας «Είχαμε σχέση με τον Παύλο. Μας χώρισε ο θάνατος». Ήθελε να δώσει στον ανιψιό του ένα ενθύμιο και να κάνει γνωστή τη σχέση τους. Καλό Παράδεισο θείε. Ελπίζω να χάρηκες τώρα που έμαθες ότι η αγαπημένη σου σε σκέφτεται ακόμα.

Στη σειρά του Μανούσου, που βασίζεται στο ομώνυμο ιστορικό μυθιστόρημα του Χάρη Τσιρκινίδη, είδα το ποτάμι να βάφεται κόκκινο από το αίμα των Ελλήνων.  Μπορεί η Ιστορία να επαναληφθεί σήμερα;

Στον Τανιμανίδη που μου άρεσε ιδιαίτερα η τοποθέτησή του αφιερώνω ένα πορτρέτο σε καδράρισμα μεσαίου πλάνου, με ύφος διανοουμενίστικο. Γκρο πλάν, σε σχέση με την απόσταση της κάμερας, κάνω στα νέα και όμορφα παιδιά τον Γιάννη Παπαζήση και την Αναστασία Παντούση.

Στον μεγάλο της 7ης τέχνης τον σκηνοθέτη Μανούσο Μανουσάκη ταιριάζει κάθε πλάνο.


Σύνδεση Συνδρομητή

Καλώς Ήρθατε! Συνδεθείτε στο λογαριασμό σας

Να με θυμάσε Ξεχάσατε τον κωδικό σας;

Δεν είστε συνδρομητής; Αίτηση Εγγραφής

Ξεχάσατε τον κωδικό σας

Αίτημα Εγγραφής