Προσωπικότητα της Αριστεράς, ο Μίμης Ανδρουλάκης στο βιβλίο του «’Οπλων Κρίσις» (Εκδ. Πατάκη, β’ έκδοση, Αθήνα 2012), επιχειρεί μία κάθοδο στον Κάτω Κόσμο, όπου, «λογοτεχνική αδεία», συνομιλεί με ιστορικές μορφές του Σοσιαλιστικού Κινήματος του παρελθόντος.

Ο εμβριθής Μ. Ανδρουλάκης αναπτύσσει τους Νεκρικούς Διαλόγους του με ηγετικές μορφές της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, με σκοπό να συγκρίνει τις δικές τους εμπειρίες με τις δικές μας, ώστε να απαντηθεί το ερώτημα «τί να κάνουμε;» σε περιόδους μεγάλης κρίσης. Στους Διαλόγους αυτούς συμμετέχουν Κομμουνιστές, Σοσιαλιστές και Σοσιαλδημοκράτες, και αναπτύσσονται προβληματισμοί και υψηλού θεωρητικού επιπέδου ζητήματα.

Στους Νεκρικούς Διαλόγους του ο Μ. Ανδρουλάκης ξεδιπλώνει το εύρος της Μαρξιστικής Παιδείας του και αποδεικνύει τις δυνατότητές του στην θεωρητική και πολιτική ανάλυση. Με το λογοτεχνικό του τάλαντο επανεμφανίζει, με την σκέψη και την δράση τους, μορφές όπως οι, Λένιν, Τρότσκι, Λούξεμπουργκ, Γκράμσι, Ζορές, Μπερνστάϊν, Κάουτσκι, Χίλφερντινγκ, Μπάουερ, Μπλούμ, Τολιάττι, Τορές, Μπερλινγκουέρ, Μαρσαί, Καρίγιο, Φλωράκης, Κύρκος, Αττλι, Μολέ, Κάλλαχαν, Μπραντ, Σμιτ, Κράϊτσκι, Μιτερράν, Πάλμε, Α. Παπανδρέου, αλλά και οι, Κέϋνς και Σουμπέτερ.

Ο Μ. Ανδρουλάκης δανείζεται τον τίτλο του βιβλίου του από την «Ιλιάδα», εισάγοντας το θεμελιώδες δίλημμα ενώ προαναγγέλλει μία νέα Ιδρυτική Πράξη, για μια νέα σύνθεση της Αριστεράς.

Δ. Ι. ΚΑΡΑΣΑΒΒΑΣ