Έντεκα οινοποιία λειτουργούσαν στις αρχές του 2ου αιώνα (1908) στην επαρχία της Βέροιας, με κέντρο παραγωγής κυρίως τη Νάουσα. Παράγονταν 1.000.000 οκάδες κρασιού και 150.000 οκάδες ρακής (μια οκά ισούται με 1 κιλό και 300 γραμμάρια περίπου). Τις ημέρες της απελευθέρωσης των δυο πόλεων, το 1912, το κρασί γίνεται βασικό συστατικό του γιορτινού τραπεζιού και αντικείμενο σχολιασμού από αξιωματικούς και οπλίτες του ελληνικού στρατού. Σύμφωνα με το Θεόδωρο Πάγκαλο (παππού του σημερινού...μαζί τα φάγαμε και κατοπινό δικτάτορα!) «το κρασί της Ναούσης ήτο μέλαν και ερυθρόν και πολύ ισχυρόν, τόσο που οι δοκιμάσαντες κατέληξαν εις έντονον ευθυμίαν». Σημαντικά τα στοιχεία που μας έδωσε ο υπεύθυνος εξαγωγών του ΒΑΕΝΙ κ. Κατής, ο οποίος εκτός Νάουσας και Βέροιας, αναφέρει και ως σημαντικό αμπελουργικό τόπο το Τσόρνοβο, τη σημερινή Φυτειά. Σύμφωνα με τον ίδιο, το 1910 υπήρχε στον τόπο μας πλήθος ποτοπωλείων και βαρελοποιείων, πριν φυσικά φτάσουμε στη δεκαετία του 1960, όπου μαζί με την...ανάπτυξη της μπετονένιας πολυκατοικίας της αντιπαροχής, μας ήρθαν και τα διάφορα σκοτς! Παρήγορο πάντως το γεγονός ότι στην Ημαθία λειτουργούν αυτή την εποχή πολλά καζάνια για το οικογενειακό τσίπουρο, ενώ εξαιρετικά βελτιωμένες είναι και οι γεύσεις των τοπικών μας οινοποιών!