Στρεφόμαστε στο Θεό για βοήθεια όταν τα θεμέλιά μας τραντάζονται και ανακαλύπτουμε πως ο Θεός είναι που τα τραντάζει.

Τσαρλς Ουέστον

Σε μια χώρα είδα μια πομπή αποτέφρωσης νεκρού. Το σώμα του νεκρού ήταν τοποθετημένο στην κορφυή ενός ψηλού, πλούσια διακοσμημένου ξύλινου πύργου που ονομάζεται «άλογο». Κάθε λίγα λεπτά, καθώς προχωρούσαν προς το χώρο αποτέφρωσης, οι συνοδοί της σορού ξέσπαγαν σε εύθυμες κραυγές και γέλια και στριφογύριζαν σε κύκλους το «άλογο», με το σώμα στερεωμένο στην κορυφή του. Όταν ρώτησα κάποιον ντόπιο για το σκοπό εκείνης της τελετουργίας, μου εξήγησε πως οι συνοδοί στριφογύριζαν το φέρετρο για να μπερδέψουν το πνεύμα του πεθαμένου, ώστε να μην μπορεί να βρει το δρόμο για να επιστρέψει στο σώμα του κι έτσι να εμπιστευτεί το ταξίδι της ψυχή προς την επόμενη ζωή.

Πότε – πότε, η ζωή μας ταρακουνάει στριφογυρνώντας ή ακόμα και καταστρέφοντας τα θεμέλια που έχουμε οικοδομήσει. Μια τέτοια εμπειρία μπορεί να είναι πολύ αποπροσανατολιστική, κι έτσι πρέπει να είναι.

Ο σκοπός μιας αλλαγής πέρα από τον ελεγχό μας είναι  να μας ταρακουνήσει, έτσι ώστε να σπεύσουμε προς μια νέα κατεύθυνση.

Όπως και η ψυχή που έχει αφήσει το σώμα του νεκρού, έτσι κι εμείς μπορεί να μην καταφέρουμε να ξαναβρούμε το δρόμο για να γυρίσουμε στην παλιά μας βάση: Όμως το παρελθόν είναι νεκρό και δεν υπάρχει λόγος να επιστρέψουμε. Είμαστε ελεύθεροι να προχωρήσουμε για να ανακαλύψουμε μια νέα ζωή σε έναν καινούργιο κόσμο.

Η αναταραχή είναι ένα δώρο αγάπης. Όταν έρχεται, ψάξε να δεις την ευλογία σ' εκείνο που αναγκάζεσαι να αφήσεις, γιατί έτσι θα ανοίξεις το δρόμο σε κάτι νέο και καλύτερο.

Βοήθησέ με να αποδεσμεύω καλοδιάθετα, έτσι που να μπορώ να ανοίγομαι σε πλουσιότερες ευλογίες.

Δέχομαι την αλλαγή ως δώρο.

Προχωρώ από το καλό, στο καλύτερο, στο άριστο.