«Παρακαλώ μια προσευχή για την ανάπαυση της κεκοιμημένης δούλης του Θεού Παρθένας. Ήταν μόνη της στον κόσμο». Λίγες λέξεις, μα τόσο συγκινητικές. Μια προσευχή λίγων δευτερολέπτων για ένα πλάσμα του Θεού, που αποζήτησε την αγάπη του κόσμου, στις ουσίες. Ποιος μπορεί να κρίνει το συνάνθρωπό του, που έφυγε από τη ζωή τόσο μαρτυρικά, πεταμένη σε ένα αυλάκι; Λίγοι αυτοί που τη συντρόφευσαν στην εξόδιο ακολουθία της. Το σίγουρο είναι ότι ο Παράδεισος είναι ανοικτός από καταφρονεμένους και πονεμένους ανθρώπους και κλειστός στους «καθαρούς» τούτου του κόσμου. Ο Θεός ας αναπαύσει λοιπόν τη δούλη Του, Παρθένα.