Πενήντα τρία χρόνια συμπληρώθηκαν χθες από το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, την 21η Απριλίου του 1967. Πενήντα τρία χρόνια μετά, τον τίτλο του αντιστασιακού, που αγωνίστηκαν εναντίον της δικτατορίας, εξορίσθηκαν και βασανίστηκαν, τον δικαιούνται λίγες εκατοντάδες, άντε λίγες χιλιάδες πολίτες. Ξαφνικά, μετά τη μεταπολίτευση, ιδίως μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, προέκυψαν καμιά 9 εκατομμύρια «αντιστασιακοί». Υπήρξαν κάποιοι τόσο «αντιστασιακοί», που κυνηγούσαν με τον Παπαδόπουλο στο Βέρμιο, τω καιρώ εκείνω. Ας μη μας διαφεύγει της προσοχής, ότι εκείνη την περίοδο, ο τέως βασιλεύς Κωνσταντίνος ετοίμαζε το δικό του πραξικόπημα, με συμμέτοχους τους στρατηγούς. Τους πρόλαβαν όμως οι χαμηλόβαθμοί τους, το δε πραξικόπημα στήριξαν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Το τέλος του δράματος φυσικά γράφτηκε με τον κατ΄ οίκον εγκλεισμό του Παπαδόπουλου και την ανάληψη της εξουσίας από τον «αόρατο δικτάτορα» Ταξίαρχο Ιωαννίδη, ο οποίος πρόδωσε τον ελληνισμό, παραδίδοντας την Κύπρο στους Τούρκους, με τις ευλογίες και πάλι ΗΠΑ, Βρετανίας, ΝΑΤΟ και ΟΗΕ. Ένα δράμα, στο οποίο τεράστιες ευθύνες έχει και η κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» και τα όσα έπραξε από τις 24 Ιουλίου του 1974 μέχρι την 16η Αυγούστου του ίδιου έτους, όταν και ολοκληρώθηκε με τον «Αττίλα 2» η κατοχή του 38% της Κύπρου από τους Τούρκους. Ο φάκελος της Κύπρου δεν άνοιξε ποτέ ουσιαστικά, αφού ο Αβέρωφ έθεσε ως απόρρητες, έως και σήμερα, όλες τις εκθέσεις όλων των στρατιωτικών για τα όσα διαδραματίστηκαν στις μάχες στην Κύπρο, ενώ οι νεκροί και οι ανάπηροι μαχητές της ΕΛΔΥΚ χαρακτηρίστηκαν από το κράτος ως...μαχητές του Αλβανικού Μετώπου. Είναι προφανές ότι αυτό το ένοχο μυστικό δεν στοιχειώνει μόνο τους χουντικούς, αλλά και τους πολιτικούς, που υπέκυψαν στα κελεύσματα και τις απειλές των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Ναι, τους ίδιους «συμμάχους» μας, που σήμερα προασπίζουν προκλητικότατα τον Ερντογάν στο επιθετικό του κρεσέντο, ενάντια στη χώρα μας.
Κλείνω με ένα ιστορικό γεγονός περί των «αντιστασιακών» εκείνης της περιόδου. Λίγους μήνες μετά το πραξικόπημα, στρατηγός εκφωνεί λόγο στην «Αγγέλικα», τον κινηματογράφο της Νάουσας. Στο χαιρετισμό του ο τότε εκλεγμένος δήμαρχος, αναφωνεί το περίφημο... «αργήσατε Στρατηγέ»! Όσο πικρή και αν είναι η αλήθεια, το σίγουρο είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού στήριξε ή ανέχτηκε τη δικτατορία. Ή σιώπησε, βολεμένος σε εκείνη την περίοδο. Όπως είπε και ο Παττακός, «αν την πρώτη μέρα έβγαινε ο λαός στους δρόμους, θα επιστρέφαμε στους στρατώνες μας».
Θόδωρος Ελευθεριάδης
