Ωραίο πράμα η τηλεδιάσκεψη, αδέρφια. Τι δημοτικά συμβούλια παρακολουθείς, τι υπουργικά, τι διαπλανητικά. Τσααααακ, πατάς ένα σύνδεσμο και τα βλέπεις όλα on line. 

Καλή ώρα όπως στο δημοτικό συμβούλιο της Βέροιας. Τρεις ώρες συζήτηση. Ούτε σειρά του Netflix να ήταν. Ας όψεται ο Άρης, που τους άφησε να βγάλουν τα εσώψυχά τους, λόγω λήξης καραντίνας.

Και όλα καλά, αλλά κάποιους «συλλάβαμε» να τα λεν από το… «σκονάκι». Τίποτα δεν μας διαφεύγει πλέον. Όλα στο γυαλί. 

Τέλος οι εποχές των διαζώσης συνεδριάσεων. Μπορεί, που λέει ο λόγος, από πάνω να φοράς γραβάτα και σακάκι και από κάτω το μποξεράκι σου. Χαλαρά ρε, η ζωή είναι ωραία.

Και αν δεν θες να σε βλέπουν και να σε ακούν, το κουμπάκι στο mute και ακούς και βλέπεις, χωρίς να φαίνεσαι. Φτυστός ο Τζέιμς Μποντ, μιλάμε. 

Τινάζεις και δυο σίβας με πάγο, με λίγα ξηροκάρπια που περίσσεψαν από την περσινή σου γιορτή και είσαι άρχοντας.

Διότι δεν μπορείς να πας ξεβράκωτος ή να πιεις σπέσιαλ ουίσκι στο δημοτικό συμβούλιο, έτσι;

Το πολύ, πολύ να φας κανά υποβρύχιο, αν σου έχει πέσει το ζάχαρο, βλέποντας να μαλώνουν πλειοψηφία και μειοψηφία.

Πώς να αντέξεις ρε επί ώρες στις πολυθρόνες; Να ήταν κανά μπαουλοντίβανο, πάει και έρχεται. Αλλά σε πολυθρόνα, με το παντελόνι να σε στενεύει, από τα κοκορέτσια που κατέβασες αμάσητα στην πανδημία, είναι ολίγον δύσκολο.

Φοράς τη φόρμα σου, αφού έχεις πλέον βάλει τη θαυματουργή αλοιφή του Βελόπουλου, με την οποία χάνεις πόντους με μια εφαρμογή και βουρ στην καταγραφή.

Δεν λέω, ωραία είναι. Διότι είμεθα και εκσυγχρονιστές, άλλωστε. Τέλος στα χειρόγραφα, τα φαξ, τα τηλεγραφήματα, τα τέλεξ, τα σήματα μορς  και καπνού.

Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται. Για μια Ελλάδα νέα, χωρίς τη νεολαία!

Τα είχε πει ο Ανδρέας, σύντροφοι. Θα έρθει καιρός, που θα κατακεραυνώνεις την επάρατο δεξιά, ενώ θα είσαι αλλού. Το ζήτημα είναι ποιος θα είναι εδώ, γιατί με τέτοια πείνα που θα πέσει, μας βλέπω να αλείφουμε σε κουραμάνα τις κηραλοιφές, για να λιγδώσει λίγο το αντεράκι μας.