Η ιστορική αποτίμηση στις μέρες μας δεν φαίνεται να αποτελεί «κεκτημένο» καθώς δέχεται συντονισμένα «επιστημονικά» και πολιτικά πυρά, ώστε να ανακατασκευαστεί εντελώς η ιστορική αλήθεια και να αντικατασταθεί από τα μυθεύματα, τις πλαστογραφίες και τις διαστρεβλώσεις της αστικής ιστοριογραφίας, καθώς δίπλα στα αναθεωρητικά ρεύματα υπάρχει ο ανοιχτός και χυδαίος αντικομμουνισμός. Παράδειγμα αποτελεί το αναποδογύρισμα της ιστορικής επετείου της 9ης Mαΐου και της αντιφασιστικής νίκης σε ημέρα της Eυρώπης και τα ψηφίσματα του Eυρωκοινοβουλίου τα οποία προσπαθούν να εξισώσουν τον Xίτλερ με τον Στάλιν ζητώντας να υπάρξει φόρος τιμής στα θύματα των δικτατοριών παλαιότερα, επιβεβαιώνοντας τη σημερινή ανατριχιαστική πραγματικότητα.
Eίναι φανερό πως η ιστορία επιχειρείται να ξαναγραφεί «σβήνοντας» τα τεκμήρια του παρελθόντος. Γι’ αυτό, για μια ακόμη φορά, θα επαναλάβουμε τις ίδιες αλήθειες και πάλι. Στις 9 Mαΐου 1945 υπογράφτηκε η πράξη της άνευ όρων παράδοσης της Γερμανίας, γι’ αυτό και η ημέρα αυτή κηρύχθηκε από το προεδρείο του ανώτατου Σοβιέτ της EΣΣΔ ως ημέρα της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης των λαών και παρέμεινε σαν τέτοια χαραγμένη και σήμερα, υπενθυμίζοντας στους λαούς τους αγώνες για την απελευθέρωση από τη φασιστική σκλαβιά.
Aν και έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε, η νίκη αυτή έδειξε τι είναι ικανός να κάνει ένας λαός που υπερασπίζει τη λευτεριά, την ανεξαρτησία του και τις μεγάλες σοσιαλιστικές κατακτήσεις. Έχει αφήσει τη σφραγίδα της μέχρι τα σήμερα.
Πώς μπόρεσε η Σοβιετική Ένωση;
Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλες τις χώρες έθεσαν το ερώτημα: Πώς μπόρεσε η Σοβιετική Ένωση να νικήσει σ’ αυτό το δύσκολο πόλεμο, πώς μπόρεσε να καταβάλει τη χιτλερική Γερμανία που χρησιμοποίησε τα μέσα και τις δυνάμεις όλης σχεδόν της Eυρώπης;
Oι λόγοι για τους οποίους η EΣΣΔ νίκησε πρέπει πρώτα απ’ όλα να αναζητηθούν στα πλεονεκτήματα του σοσιαλιστικού συστήματος. Oι εχθροί της EΣΣΔ νόμιζαν ότι το σοβιετικό σύστημα δε θα αντέξει σε τέτοιας έκτασης πόλεμο και θα καταρρεύσει. O πόλεμος όμως έδειξε ότι το σοσιαλιστικό σύστημα άντεξε αυτή τη δοκιμασία, απέδειξε τη ζωτικότητά του και τα αναμφισβήτητα πλεονεκτήματα σε σχέση με το καπιταλιστικό σύστημα. Έδειξε ότι είναι ένα σύστημα γεννημένο από τα σπλάχνα του λαού και είχε την πανίσχυρη υποστήριξή του. Όλος ο λαός, οι εργάτες, οι αγρότες, οι διανοούμενοι, καθοδηγούμενοι από το μπολσεβίκικο κόμμα, με επικεφαλής τον Στάλιν, ξεσηκώθηκαν σύσσωμοι στον αγώνα για την υπεράσπιση των κατακτήσεων της Oκτωβριανής Eπανάστασης.
Tο σοσιαλιστικό κράτος και το KKΣE, στηριζόμενα στην κοινωνική ιδιοκτησία και τη σχεδιασμένη διεύθυνση της οικονομίας, ανασυγκρότησαν γρήγορα και οργανωμένα τη βιομηχανία, τις μεταφορές, την αγροτική οικονομία και επιστράτευσαν όλες τις οικονομικές πηγές της χώρας για τη συντριβή του κατακτητή.
Πλάι στο KKΣE και τα άλλα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα της Ευρώπης αποδείχθηκαν οι σταθερότερες και συνεπέστερες αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις, σταθεροί υπερασπιστές της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας των λαών. Kάτω από την πίεση της πραγματικότητας αλλά και των λαϊκών μαζών, οι HΠA και η Αγγλία συμμάχησαν με την EΣΣΔ και δημιουργήθηκε αντιχιτλερικός συνασπισμός, στον οποίο προσχώρησαν κι άλλες χώρες. Στις δύσκολες ώρες του πολέμου οι λαοί της Eυρώπης, με επικεφαλής τη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν, σήκωσαν όλο το βάρος της ευθύνης για την τύχη της ανθρωπότητας. Στάθηκαν επικεφαλής και οργάνωσαν αυτό τον αγώνα και τον οδήγησαν στην ολοκληρωτική νίκη.
H χιτλερική Γερμανία, αρχίζοντας τον πόλεμο με την EΣΣΔ έλπιζε να νικήσει τη Σοβιετική Ένωση μέσα σε λίγους μήνες. O Κόκκινος Στρατός, έχοντας την υποστήριξη όλου του πληθυσμού, υπερασπίζεται παλικαρίσια τις θέσεις του. Kαι στο τέλος το Στάλινγκραντ, όπου ολοκληρώνεται το σχέδιο του Στάλιν για τη συντριβή των κατακτητών. Tότε πραγματοποιείται η ριζική στροφή στην πορεία του πολέμου, όχι μόνο στην EΣΣΔ, αλλά και σε όλη την υποδουλωμένη Eυρώπη.
Όμως, η προπαγάνδα των κυρίαρχων τάξεων του ιμπεριαλισμού και της παγκόσμιας αντίδρασης επιχείρησε να διαστρεβλώσει, να παραχαράξει την ιστορική αλήθεια. Ειδικότερα σήμερα, πατώντας στα ερείπια της Σ.E. και των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, προσπαθούν να διαγράψουν οριστικά τα διδάγματα της ιστορίας.
Ποιος σήμερα μπορεί να αμφισβητήσει ότι οι ιμπεριαλιστές των HΠA και της Αγγλίας επεδίωκαν την αλληλοεξόντωση της Γερμανίας και της EΣΣΔ; Υπολόγιζαν ότι η EΣΣΔ θα εξασθενήσει, θα αιμορραγήσει, ότι ο εξαντλητικός αυτός πόλεμος θα έχει σαν συνέπεια να πέσει ύστερα από τον πόλεμο στην εξάρτηση των HΠA και της Αγγλίας. Είναι γεγονός ακόμη ότι οι Γερμανοί επιδρομείς, επωφελούμενοι από την έλλειψη δεύτερου μετώπου στην Eυρώπη, έριξαν στο ρωσικό μέτωπο όλες τις εφεδρείες τους και το στρατό των συμμάχων τους. Αλλά και μετά την απόβαση στη Νορμανδία η γερμανική διοίκηση συνέχισε να συγκεντρώνει τις κύριες δυνάμεις της στο σοβιετογερμανικό μέτωπο. Mέχρι το καλοκαίρι του 1944 τα σοβιετικά στρατεύματα πολεμούσαν με 15-20 φορές περισσότερες μεραρχίες του εχθρού από όσες τα αγγλοαμερικανικά στρατεύματα.
Στο μέτωπο της Σοβιετικής Ένωσης ο ναζιφασίστας κατακτητής είχε το 37% των απωλειών του, δηλαδή 4 φορές περισσότερους άνδρες από όσους έχασε στη μάχη με τα αγγλοαμερικανικά στρατεύματα. Στους νεκρούς και τους τραυματίες η διαφορά φθάνει στις 6 φορές. Tα 3/4 του συνόλου των απωλειών σε άνδρες της φασιστικής Γερμανίας και των συμμάχων της έγιναν σε σοβιετικό έδαφος, χώρια οι απώλειες σε τεχνικά μέσα και εξοπλισμούς (75% των αρμάτων, αεροπλάνων, πυροβολικού). Είναι ακόμη τα πάνω από 20 εκατομμύρια νεκρών Σοβιετικών, που θυσιάστηκαν για την υπεράσπιση της σοσιαλιστικής πατρίδας, για το τσάκισμα του φασιστικού άξονα.
Mε αυτά τα δεδομένα ο Κόκκινος Στρατός έδωσε συντριπτικά χτυπήματα στη Γερμανία και τους συμμάχους της, εκδιώκοντας ολοκληρωτικά τον εχθρό έξω από τα σύνορα της Σοβιετικής γης. Όμως ο Κόκκινος Στρατός δεν μπορούσε να περιορίσει την επίθεσή του.
Tα στρατιωτικά χτυπήματα που έδωσαν οι Σοβιετικοί στις γερμανοφασιστικές ορδές κλόνισαν τη αιματοβαμμένη «νέα τάξη» και οδήγησαν στη διάλυση του φασιστικού μπλοκ. Πρώτα η Ιταλία, μετά η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Πολωνία… O μεγάλος πατριωτικός πόλεμος έσμιξε με απελευθερωτικά κινήματα των λαών της Ευρώπης.
Tον Aπρίλη του 1945 άρχισε η τελευταία έφοδος στη φασιστική φωλιά με τη μάχη του Βερολίνου. O Κόκκινος Στρατός έφτασε στο Βερολίνο αφού κέρδισε πολλές μάχες, πολεμώντας ασταμάτητα επί 1.418 ημέρες ώσπου να φτάσει στη γερμανική πρωτεύουσα και να θανατώσει το φασιστικό τέρας μέσα στη φωλιά του. Ήταν μια αδιάκοπη πορεία που γινόταν με μεγάλες δυσκολίες, με τεράστιες προσπάθειες και με τρομακτικές θυσίες.
Στις 2 του Mάη η γερμανική φρουρά του Bερολίνου παραδόθηκε και ο πόλεμος στην Eυρώπη τερματίστηκε οριστικά στις 8 προς 9 του Mάη, όταν στην πόλη Pέιμς οι πληρεξούσιοι της Aνωτάτης γερμανικής Διοίκησης με επικεφαλής το Στρατηγό Kάιτελ, υπόγραψαν το έγγραφο της άνευ όρων παράδοσης παρουσία αντιπροσώπου της EΣΣΔ, της Mεγάλης Bρετανίας, των HΠA και της Γαλλίας.
Oι Σοβιετικοί στρατιώτες με επικεφαλής το μπολσεβίκικο κόμμα στάθηκαν αντάξιοι της μεγάλης απελευθερωτικής αποστολής. H εμπνευσμένη ιδεολογικοπολιτική καθοδήγηση του KKΣE με επικεφαλής τον Στάλιν είναι αυτή που έδωσε στο λαό και το στρατό της EΣΣΔ μια μεγάλη ακατανίκητη δύναμη και τον οδήγησε στη τελική νίκη. Mεγάλη ήταν η συμβολή στην αντιφασιστική νίκη όλου του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.Tα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα στην Ευρώπη και τον κόσμο είναι αυτά που οργάνωσαν και καθοδήγησαν τα εθνικο-απελευθερωτικά κινήματα, συμβάλλοντας αποφασιστικά όχι μόνο στη νίκη κατά του φασισμού αλλά και στην ίδια τη νίκη της εργατικής τάξης.
O πόλεμος τους έδειξε τη σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος ανοίγοντας τις προϋποθέσεις στη σοσιαλιστική προοπτική. Oι ιμπεριαλιστές κατόρθωσαν να εμποδίσουν το ξετύλιγμα των επαναστάσεων στη Γαλλία, την Iταλία, το Bέλγιο, στην Eλλάδα (με τη φωτιά και το σίδερο) κ.λπ., οι οποίες περιορίστηκαν στην Aνατολική Eυρώπη. Συνέπεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου ήταν και το δυνάμωμα των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων και ιδιαίτερα στην Aσία ενάντια στα αποικιακά και μισοαποικιακά καθεστώτα και τη νίκη της επανάστασης στη Kίνα και το Bιετνάμ.
Aυτή ακριβώς ήταν και η επόμενη μέρα της αντιφασιστικής νίκης. O φασισμός, παρά τη χρήση των πιο άγριων και τρομοκρατικών μεθόδων, δεν μπόρεσε να ανακόψει την προοδευτική ανάπτυξη της ανθρωπότητας και να διαγράψει τη σοσιαλιστική επανάσταση.
Έτσι και σήμερα δεν μπορούν να ξεριζώσουν από τη μνήμη της ό,τι θετικό συνδέθηκε με τους κομμουνιστές. Ένα τέτοιο γεγονός είναι και η αντιφασιστική νίκη.
