Τον τελευταίο καιρό, οι προκλήσεις των στρατιωτικών δυνάμεων της Τουρκίας, καθημερινά «αυξάνονται και πληθύνονται». Οι εχθρικές αυτές, ενέργειες των Τούρκων σε βάρος της χώρας μας, εγκυμονούν τον κίνδυνο τέλεσης ενός θερμού επεισοδίου, με απρόβλεπτες συνέπειες.

Αδυνατώντας, λοιπόν, να κατανοήσω τις κρυφές επιδιώξεις των πράξεών τους, αποτάνθηκα και πάλι στον πνευματικό μου δάσκαλο και ειδικό Τουρκολόγο, τον επουράνιο «ΓΙΩΡΙΚΑ». Άκρως συγκινητική και ενδιαφέρουσα για όλους τους Έλληνες, ήταν η ανταπόκρισή του στο κάλεσμά μου.

«Άκου Κωστίκα» μου είπε.

«Κατά καιρούς, οι μεγάλες δυνάμεις, μαζί με τους Ευρωπαίους συμμάχους μας, οργανώνουν πλούσια φαγοπότια, τα κοινώς λεγόμενα «συμπόσια». Μόλις πρόσφατα, η χώρα μας επικύρωσε με την περίφημη Συμφωνία των Πρεσπών, ένα τέτοιο «συμπόσιο» ωφέλιμο σε όλους, ακόμα και σ' εμάς. Άσχετα αν κάποιοι, για λόγους πολιτικής σκοπιμότητος, εξακολουθούν να την παρουσιάζουν, ως ανθελληνική και προδοτική πράξη.

Αυτές τις ημέρες, στο χώρο της Μεσογείου, εντείνονται οι προσπάθειες ολοκλήρωσης της διαδικασίας, για την τελική πράξη της επικύρωσης του νέου συμποσίου, το οποίο, από πολλών ετών, προετοιμάζουν, όπως πάντα, οι ίδιες δυνάμεις.

Και πάλι (όπως πάντα) η λίστα των εδεσμάτων του «συμποσίου» είναι μακρά και ικανοποιητική για όλους. Όπως επίσης, πλούσια φαίνεται να είναι και η λία των δύο πρωταγωνιστών (Ελλάδα – Τουρκία), υπό μία, όμως προϋπόθεση: Η επικύρωση της συμφωνίας, για την έναρξη του μεγάλου «συμποσίου» να γίνει ομαλά και ειρηνικά, κατά – παρόμοιο τρόπο που έγινε και η συμφωνία των Πρεσπών».

• Τι λες δάσκαλε! Αυτό λέγεται συμβιβασμός και παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας;

«Όχι ανόητε Κωστίκα! Αυτό λέγεται σύνεση και σωφροσύνη, γιατί από τις καταστροφές ενός ενδεχόμενου πολέμου θα ωφεληθούν μόνο οι ξένοι. Γι' αυτούς, ένα τέτοιο ενδεχόμενο, φαντάζει ως PLAN B και είναι πάντοτε της αρεσκείας τους.

Για να το εμπεδώσεις καλύτερα στο μυαλό σου, σε παραπέμπω στο πρώτο μεγάλο φαγοπότι που έλαβε χώρα, στην ίδια περιοχή, εν έτη 1922. Όμως, ύστερα από εκατό χρόνια, εξακολουθούν ακόμη να φτάνουν στα αυτιά μου οι θρήνοι σας, «εκάεν και το Τσαμπασίν κι' επέμναν τα ντουβάρε».

Για να μη ξαναζήσετε, λοιπόν, τέτοιες στιγμές, ένας μόνο τρόπος υπάρχει: Να αναγκάσετε τους πολιτικούς αρχηγούς σας να ενωθούν και να πράξουν επιτέλους, αυτό που συμφέρει μόνο στη χώρα και όχι στον εαυτό τους».

• Τώρα; Βρήκα τον μπελά μου. Τι ήθελα και τον καλούσα;

Μουρατίδης Κων/νος