36 χρόνια συμπληρώθηκαν στις 18 Οκτωβρίου, από την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και την ορκωμοσία της πρώτης κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου, που λατρεύτηκε, αλλά και μισήθηκε, όσο κανένας άλλος πολιτικός στη χώρα μας, στο χώρο της κεντροαριστεράς, όπως το ίδιο συνέβη και στον αντίπαλο πόλο της κεντροδεξιάς, με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. 36 χρόνια μετά η ελληνική σοσιαλδημοκρατία δοκιμάζεται με εκλογικές διαδικασίες, στις οποίες τον πρώτο λόγο επιχειρούν να έχουν... «συλλογικότητες» των «αραία, αραία να φαινόμαστε καμιά πενηνταραία» και άλλα τέτοια φαιδρά φαινόμενα, που δεν έχουν καμία σχέση με ένα χώρο, που, για να επιστρέψει στην κεντρική πολιτική σκηνή, αντί να συμπληρώνει με ελάχιστους βουλευτές τα έδρανα της ελάσσονος αντιπολίτευσης στη Βουλή, πρέπει να αναζητήσει μαζικότητα, έχοντας κατά νου τη διδαχή της ιστορίας, με τα θετικά και κυρίως με τα αρνητικά των πεπραγμένων του ΠΑΣΟΚ. Ο διάλογος των εννιά υποψηφίων, με τηλεθέαση της τάξης του 2% και οι ανύπαρκτοι κηπουροί του Γιώργου Παπανδρέου, που μάλλον απωθούν, αντί να ενώνουν τους φίλους της παράταξης, είναι παρελθοντικά βαρίδια για όσους θα επισκεφθούν τις εσωκομματικές κάλπες στις 12 Νοεμβρίου. Το ένστικτο αυτοσυντήρησης των οπαδών της σοσιαλδημοκρατίας, όπως φαίνεται και στις δημοσκοπήσεις, αυτό το σκοπό υπηρετεί. Να μην καταντήσει ένα κόμμα συνιστωσών, με εκλογικά ποσοστά που μετά βίας θα ξεπερνούν το όριο της εισόδου στη Βουλή! Η κομματική κλοπή από τον κ. Τσίπρα των οραμάτων του Ανδρέα Παπανδρέου, με τις αντίστοιχες φυσικά μεθόδους λαϊκισμού, τύπου «Τσοβόλα δώστα όλα» ή «κοινωνικό μέρισμα», αναδεικνύουν το ΣΥΡΙΖΑ καλό μαθητή. Το ίδιο και τα...γυρίσματα περί «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», που έφεραν τον Αλέξη Τσίπρα να βρίσκεται στο «Λευκό Οίκο», όταν λίγες δεκαετίες πριν «συνωστίζονταν» στον πετροπόλεμο της αμερικανικής πρεσβείας! Αν λοιπόν η σοσιαλδημοκρατία θέλει να επιστρέψει, οφείλει να διδαχθεί από την αφομοίωση που πραγματοποιήθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου, από το 1974 έως το 1981, κεντρώων και κεντροαριστερών πολιτικών της εποχής του. Αλλιώς οι τάσεις, οι συνιστώσες και οι συλλογικότητες είναι βέβαιο ότι θα την οδηγήσουν στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας», όπως θα έλεγε και ο μακαρίτης Ανδρέας!